سایه سنگین مرگ بر موسیقی ایران

هفته‌ای که قرار بود به بزرگداشت مقام معلم بپردازد با بهت و بغض شروع شد. درگذشت محمدرضا لطفی در بیمارستان پارس تهران جامعه موسیقی را در بهت فرو برد. عده ای خون گریستند و عده ای نیز گریستند! حضور پرشور مردم در مراسم تشییع پیکر زنده یاد لطفی، از جایگاه وی در نزد مردم سخن می‌گفت و اما این روزها، لطفی در میان دوستان و یاران قدیمی نبود و به تنهایی روزگار می‌‌گذراند.
حمایت سازندگان ساز از لطفی و نقشی که او در سامان دادن به سازندگان ساز در موسسه آوای شیدا داد نکته ای حائز اهمیت است. بلاتکلیفی سازندگان ساز در خانه موسیقی؛ خانه اهالی موسیقی و فعالیت در موسسه غیردولتی آوای شیدا همه نشان از اهمیت موسیقی و جایگاه آن در نزد لطفی داشت. اگرچه نقدهایی از سوی برخی از هم نسلانش و آهنگسازانی در اندازه های لطفی نیز از کارهای اخیر او صورت گرفت اما این نقدها چیزی از توانایی های او در زمینه موسیقی ایرانی و زحماتی که برای آن متحمل شد کم نکرد.
به گفته بهراد توکلی مدیر برنامه محمدرضا لطفی، مهاجرت لطفی در اوایل انقلاب به خارج از کشور ناخواسته بود و این به دلیل ناهماهنگی روزنامه ای ایتالیایی زبان از صحبت های لطفی بود که سوء تعبیرهایی را از سوی مسوولان وقت برای لطفی پیش آورد و او را ناچار به ماندن در غربت کرد.
اما اینجا مجال پرداختن به حاشیه های زندگی لطفی نیست. بلکه آثاری که او در موسیقی ایرانی از خود بر جای گذاشت فقدان او را در جامعه تلخ و گزنده کرد. تحول در موسیقی ایرانی چیزی بود که لطفی و گروه چاووش به دنبال آن بودند گروهی که متشکل از گروه عارف و شیدا می شد؛ بخش تاثیرگذار در موسیقی ایرانی، یکی از اعضای شاخص خود را از دست داد و شاید دیگر به مانند لطفی در موسیقی ایرانی، آهنگسازی، نوازندگی و شناخت سازها نیاید.
به نظر می رسد نگرانی های زیادی در مورد آینده موسسه آوای شیدا، راهی که لطفی به دنبال آن بود و حیات موسساتی که توسط هنرمندان و فارغ از حمایت های دولتی مدیریت می شود، وجود دارد. اما گذشت زمان بسیاری از ناگفته ها و نگرانی ها را پاسخ می‌دهد. تنها این امیدواری هست که وصیت این هنرمند در تمامی جنبه ها رعایت شود و رفتاری برخلاف خواسته او در مورد آینده آنچه بر جای گذاشت، به وقوع نپیوندد.

عطاالله خرم نیز در غربت درگذشت
عطاالله خرم آهنگساز، نوازنده ویلوین و آفریننده ملودی های زیبا و خاطره انگیز ایرانیان در امریکا به دلیل ابتلا به بیماری سرطان درگذشت. خرم در سال 1305 شمسی در شهر تبریز به دنیا آمد. موسیقی را نزد دایی خود فرا گرفت و پس از مهاجرت به تهران از آموزش های استاد ابوالحسن صبا و روبیک گریگوریان آهنگساز بزرگ آن دوران بهره مند شد، پس از آن با موسیقی مدرن آشنا شد. خرم در ارکستر صبا در رادیو به نوازندگی ویلون پرداخت.
آثار آهنگسازی شده توسط خرم توسط خواننده زمان های دور، ایرج خواج امیری، ویگن ، منوچهر سخایی، محمدرضا شجریان و ...خوانده شد که هنوز هم برای ایرانیان خاطره انگیز است. آثاری همچون بارون بارونه، لاله و گل، مهتاب، دو کبوتر، پرستو و... خرم مدت ها رهبر ارکستر جاز رادیو ایران بود. خرم پس از مهاجرت به آمریکا به کار تحقیق در موسیقی پرداخت. کتاب های تاریخ موسیقی با نام گلستان موسیقی و همچنین ردیف های موسیقی ایرانی تدوین کرد. عطاالله خرم در سن 78 سالگی بدرود حیات گفت.
(میراث)