دیدار کتایون ریاحی با دالایی لاما

این هنرمند و بنیانگذار بنیاد نیکوکاری کمک در این دیدار، پیشنهاد داد که روز نخست فروردین (23 مارس) هر سال را به عنوان روز خدا (خود آ) نامگذاری کنند؛ روز صلح و آرامش بشر، روزی که نباید در آن، هیچ خونی نه از انسان و از نه حیوان بر زمین ریخته شود.

بنا بر گزارش امور رسانه‌ای بنیاد نیکوکاری کمک، کتایون ریاحی در پی سفرهای همیشگی خود برای همدردی با محرومان و شنیدن صدای خاموش آوارگان و بی‌پناهان در روزهای پایانی سال 1392 با سفر به هند به دیدار و ملاقات با پناهجویان و رانده‌شدگان مسلمان میانماری رفت و از تعدادی از کمپ‌ها و اماکن زندگی آنان بازدید کرد؛ و به درددل‌ها و حرف‌های آنان گوش فرا داد.
در هند،هشت کمپ متعلق به مسلمانان رانده شده میانماری وجود دارد که اغلب در بدترین شرایط زیستی بسر می‌برند و بویژه وضعیت بهداشت و تحصیل برای کودکان و نوجوانان بسیار تاسف آورست.
کتایون ریاحی در این سفر ضمن بازدید از کمپ میانماری‌های حومه دهلی به کمپ دیگر آنان در حومه شهر هاریانا هم رفت و از نزدیک با تعدادی از بزرگان آنان ملاقات کرد، درددل‌ها و مشکلات‌شان را شنید و کمک‌هایی از جمله ساخت جایگاه و خریداری هشت مخزن آب دو هزار لیتری برای داشتن آب آشامیدنی و سالم برای هشت کمپ فوق به ایشان اختصاص داد.
ریاحی درباره این سفر گفت: مثل همیشه انگار صدایی از درونم از جایی به گوشم می‌رسد و بی‌طاقت می‌شوم برای انسانی که گاهی بشدت درمانده و تنها شده است،چند ماه پیش هم نقل مردمی آواره و بی‌پناه به گوشم رسید و به این جا فراخوانده شدم،خوشبختانه اینجا با سومالی تفاوت‌هایی محسوس دارد،این مردم آرام و صبور، فقیر نبودند بلکه آواره از شهر و دیار و کاشانه‌شان؛ با مناعتی غریب ما را پذیرا شدند و با گفتن دردهایشان؛ فکر می‌کنم که تا حدی تسکین یافتند، ما نمی‌توانیم اینهمه مشکل را حل کنیم و فقط در حد بضاعت خود قدمی برداشتیم اما من امیدوارم و هدفم بطور کلی اینست که صدای کمک این مردم، به گوش آنان که باید این درد دل‌ها را بشنوند برسد و من می‌دانم که می‌رسد. ما باید امید داشته باشیم.

پس از آن، کتایون ریاحی به دعوت دفتر فرهنگی دالایی لاما و برای همراهی با ایشان در روز آخر اسفند ماه 92 به دهکده جذامیان دهلی رفت و در مراسم بازدید و سخنرانی مسئولان مربوطه و مدیران چند موسسه نیکوکاری شرکت کرد.
هند نزدیک به 150 هزار بیمار جذامی دارد و از این نظر در صدر بیماران جذامی جهان قرار گرفته است. دالایی لاما در این دیدار ، ضمن آن که بارها با دلجویی و همدردی با جذامیان،دست‌های آسیب دیده آنان را گرفت و نوازش کرد ، خطاب به بیماران گفت: با این که مشکلات جسمی دارید اما لبخند، اعتماد بنفس و ذهن زیبا و پاک را همیشه حفظ کنید تا زمانی که مغز و دل انسان خوب کار می‌کند،هیچ مشکل جسمانی نمی‌تواند خیلی مهم و موثر باشد.
همچنین ریاحی،مهمان ویژه دانشگاه دخترانه "لیدی شری رام" بود و با رئیس دانشگاه،دیدار و گفت‌وگو کرد؛ در این مراسم دالایی لاما خطاب به دانشجویان گفت: شما جوانان این شانس را دارید تا دنیای بهتری برای خودتان بسازید. من به سیستم آموزشی بطور کلی نقد دارم و می‌گویم که کامل و درست نیست. باید تلاش کنیم تا خاصیت مهرپروری و توانایی محبت کردن و کلاً انسانیت را در سیستم‌های آموزشی وارد کنیم و در این راه بسیار بکوشیم.

این هنرمند ادامه داد: از نظر بیولوژیک ، زن توانایی و پتانسیل بیشتری برای مهر ورزیدن دارد ، پس زنان باید در راه گسترش مهر و صلح،بیشتر از قبل و فعالتر باشند ؛ در هستی ، فقط انسانِ است که می‌تواند به مرتبه بالای مهر و محبت دست پیدا کند ؛ مهر بورزید به همه، حتی به دشمنان‌تان... "
پس از این دیدارها در روز اول فروردین ، ملاقات نهایی با دالایی لاما بشکل اختصاصی و با حضور تعدادی از همکاران بنیاد کمک صورت پذیرفت؛ ابتدا دالایی لاما ، سال نو را به کتایون ریاحی و همراهان ایشان تبریک گفت؛ سپس ریاحی با ابراز خوشحالی از دیدار فوق ، پیشنهاد "روز خدا" را طرح کرد: "آرزوی دیرینه من سلامتی و صلح در جهان هست و فکر می‌کنم که در این زمینه ، با هم هم‌عقیده باشیم. من مدام از خودم می‌پرسم چه اتفاقی برای بشریت افتاده که این قدر به فکر جنگ افتادهاست!؟ در حالی که انسان ذاتاً باید که خواستار صلح باشد. من این روزها از کمپ مسلمانان میانماری هم دیدن کردم ، وضعیت آنان اسفبار است! و در گوشه گوشه دنیا می‌توان تبعیض و فقر و جهل و جنگ را دید ! من شما رایکی از مظاهر صلح و مهر در جهان می‌دانم و از آنجا که صلح و سلامتی در جهان آرزوی دیرینه من هم هست ، پیشنهادی با خود مهدیه آورده‌ام؛ پیشنهاد می‌کنم در سال ، یک روز را هم به نام "خدا" نامگذاری کنیم که در این روز هیچ خونی روی زمین ریخته نشود؛ نه از انسان و نه از هیچ جانداری؛ جنگ‌ها در این روز آتش بس شوند، اعدام‌ها لغو و هیچ قربانی‌ای صورت نپذیرد. باشد که این روز ، اولین روز صلح در جهان شود... ."

دالایی لاما نیز با استقبال و زیبا خواندن چنین اندیشه‌ای مطرح کرد:بسیار ایده و فکر خوبی‌ست و فکر می‌کنم که سرزمین هند بهترین جا برای طرح آن باشد ؛ زیرا هند مظهر همجواری و همزیستی زیبای همه مذاهب و قومیت‌ها و نژادهاست؛ من این ایده را در یک مراسم و یا کنفرانسی با حضور سران کشورها و با افتخار مطرح خواهم کرد و حتما عنوان می‌کنم که این فکر را از دوست ایرانی‌ام کتایون ریاحی دریافت کرده‌ام. من از فعالیت‌های شما در زمینه کمک‌رسانی به محرومان مطلع شده‌ام ، تبریک می‌گویم و از آنجایی که شما را خیلی مشتاق گسترش مهر و صلح می‌بینم،تقاضا دارم بیشتر در این زمینه‌ها فعالیت کنید.

وی افزود: متاسفانه در تمام تیره‌های مذهبی و قومی ، جنگ و بی‌عدالتی دیده می‌شود و ما از دیدن اینهمه درگیری در جای جای جهان ناراحتیم ، باید بیشتر بکوشیم و بیشتر انرژی صلح را در جهان گسترش بدهیم؛ من واقعا امید دارم که سرانجام بشریت یکی شود و بسوی صلح حرکت کند،ما همه انسان هستیم و در احساسات با هم مشترکیم؛من هم به صلح امید بسیار دارم.

پایان بخش سفر کتایون ریاحی به هند، دیدار از خانواده مسلمان هندی، زنی به نام فاطمه بود که بدلیل دست و پنجه نرم کردن با مشکلات،مصائب فراوانی از سر گذرانده بود،ریاحی ضمن کمک به اسکان یکساله فاطمه و بچه‌هایش در دهلی، درباره تحصیل فرزندان وی نیز اقداماتی را صورت داد. (ایسنا)