جشن شهر

راه شهر برای ترک این تنهایی، گردهم آمدن غریبه‌هاست. شهر، دوستان و آشنایان و خانواده را دور می‌کند، اما غریبه‌ها را نزدیک‌تر می‌آورد، غریبه‌ها را آشناتر می‌کند و فضاهای عمومی شهر جایی است که این آشنایی‌ها شکل می‌گیرد. شهر بر مناسباتی بیش از پیوندهای خونی، بر سرمایه اجتماعی استوار است.

انسان شهری باید به غریبه‌ها اعتماد کند. باید با همکاری کسی که هیچ وقت در زندگی ندیده و شاید دیگر نبیند، کارهایش را پیش ببرد. نظمی را رعایت کند و از نظمی تخطی کند یا آزادی‌ خودش را طلب کند.

انسان شهری نیازمند مکانی است که این پیوندها را بسازد؛ هر جایی که بشود دو صندلی برای گفت‌وگو گذاشت، هر کجا که بشود دو نفر را به تعامل دعوت کرد.

فضاهای عمومی شهر فضاهای متفاوتی هستند با کاربری‌های متفاوت، اما سرانجام کارکردِ همه‌شان یکسان است. آنها واحدهای جدید انسانی را می‌سازند؛ جاهایی که برای شهروند پیوندهایی جدید می‌سازد. فضاهای عمومی شهر قرار نیست جای خانواده و دوستان و آشنایان را پرکند. فضای عمومی جایی است که می‌شود همه آن پیوندها را دوباره برقرار کرد و پیوندهای تازه‌ای ساخت. فضای عمومی شهر فضایی است که هم آشنایان را گردهم می‌آورد، هم غریبه‌ها را. فضاهای عمومی جشن شهرند در روزی تعطیل بین روزهای کاری و خسته‌کننده که با یک تابلو، یک مجسمه یا یک اثر هنری آرامشی را به شهروندان اهدا کند و آنها لابه‌لای تمام آهن‌ها، سنگ‌ها و دیوارها بتوانند دقایقی به رنگ‌ها و نقش‌ها خیره شوند، به یکدیگر آنها را نشان دهند و درباره زیبایی، نشاط و امید سخن بگویند.

دکتر جمال کامیاب/ مدیرعامل سازمان زیباسازی شهر تهران