«ابدی» در موزه سینما

اما این سکانس بیش از آن‌که محصول هنرآفرینی چارلتون هستون و استفن بوید باشد، به مدیریت کارگردان واحد دوم یعنی یاکیما کانوت، بدلکار نامدار سینما مربوط می‌شد؛ کسی که چیرگی خاصی در طراحی و اجرای سکانس‌های اکشن و پرتحرک داشت و فیلمسازان سرشناس هالیوود همواره صحنه‌هایی را برای کارگردانی و اجرا به او می‌سپردند.

بدلکاری از دشوارترین و در عین حال قدرنادیده‌ترین حرفه‌ها در سینماست؛ برخی از بهترین صحنه‌های فیلم‌ها محصول خلاقیت و توانایی بدلکاران است؛ افرادی که با خطرپذیری و گذشتن از جان خود نقش بسزایی در دیدنی شدن آثار سینمایی و فیلم‌ها و سریال‌ها دارند.

با این‌که مدت‌هاست جلوه‌های ویژه رایانه‌ای حضور موثری در فیلم‌های تجاری دنیا دارد، اما هنوز هم قدر و اعتبار بدلکاران باقی است و سینما همچنان به این افراد جسور و از جان گذشته نیاز دارد.

سینمای ایران تا مدت‌ها با این‌که بدلکاران زحمتکش بسیاری به خود دیده بود، اما به لحاظ فقر امکانات و تجهیزات و حمایت نشدن، هیچ‌گاه آن‌طور که باید به جریانسازی و تحول در این حوزه منجر نشد، ولی با حضور جوانی مستعد و کاربلد به نام پیمان ابدی که تجربه‌های موفقی چون «هشدار برای کبرا 11» و «پلیس موتورسوار» را داشت، باعث شناساندن بیشتر این حرفه به تماشاگران سینما شد.

حضور او و تشکیل گروهی تحصیلکرده و حرفه‌ای، سطح هنر بدلکاری را در فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی به میزان قابل توجهی بالا برد و بسیاری از فیلمسازان را به صرافت استفاده از توانایی این گروه و جوانان فعال دیگر در این حوزه انداخت.

روز گذشته خبر رسید که خانواده زنده‌یاد پیمان ابدی یادگارهای او شامل لوح‌های تقدیر، تندیس و مدال‌ها را به موزه سینما اهدا کرده‌اند.

نکته حسرت‌بار درباره این جوان این‌که او از دشوارترین و مرگبارترین صحنه‌های اکشن در خارج کشور جان سالم به در برد، اما برای بازی در یک تله‌فیلم ناقابل و معمولی جانش را از دست داد.

راهی که او از اینجا تا ابدیت طی کرد، باید هشداری جدی برای لزوم حفظ ایمنی و ارتقای تجهیزات در سینمای ایران تلقی شود، اما آیا با گذشت چهار سال از آن حادثه تلخ کسی برای ایجاد فضای کاری امن، آستین بالا زده است؟

علی رستگار - گروه فرهنگ و هنر