پادشاه ‌یوگسلاوی‌ به قتل رسید

به گزارش جام جم آنلاین، لویی بارتو ، وزیر امور خارجه فرانسه که برای استقبال از الکساندر اول هنگام پیاده شدن از کشتی حضور داشت در این سوءقصد به شدت مجروح شد و اندکی بعد درگذشت.

این حادثه ، شکنندگی کشورهای جدیدی که پس از فروپاشی امپراتوری های اتریش - مجارستان و عثمانی ایجاد شده بودند را ثابت کرد.

یوگسلاوی یا «سرزمین پادشاهی صرب ها ، کروات ها و اسلوون ها» در سال 1918 میلادی با پیوستن اقوام مختلف اسلاو اروپای جنوبی به صربستان تاسیس شد.

اقوامی که همواره در صلح با یکدیگر زندگی کرده اما هرگز در یک کشور واحد همزیستی نکرده بودند.این کشور جدید در عین حال اقلیت هایی که ساکن سرزمین های منضم شده بودند را در خود جای داد: آلبانیایی ها ، مجارها ، آلمانی ها ، یونانی ها و غیره.

در بطن فدراسیون یوگسلاوی ، صرب ها و پادشاهشان با توجیه مشارکت داشتن در نابودی امپراتوری اتریش - مجارستان و تشکیل یوگسلاوی می خواستند نقش اصلی را در این کشور جدید ایفا کرده و کلیه اهرم های قدرت را در دست داشته باشند.

کروات ها و اسلوون ها که به تمدن دانوبی و باروک «اروپای جنوب غربی» تعلق خاطر داشته و به مراتب از صرب ها پیشرفته تر بوده و به غرب گرایش بیشتری داشتند ، حاضر به قبول برتری صرب ها نبوده و خواهان حفظ خودمختاریشان و حتی دستیابی به استقلال بودند.

برتری جویی صرب ها موجب شد تا یک کروات به نام به نام آنته پاولیچ در سال 1929 میلادی یک جنبش تروریست کروات به نام اوستاشی (قیام کنندگان به زبان صرب - کروات) تاسیس کند.

هدف پاولیچ مبارزه علیه برتری جویی صرب ها و قدرت استبدادی پادشاه بود. سرانجام جنبش اوستاشی موفق می شود یک ضربه مهلک به ساختار قدرت صرب ها وارد سازد.

جنبش اوستاشی عامل سوءقصد به جان الکساندر اول ، پادشاه یوگسلاوی و قتل لویی بارتو ، وزیرخارجه فرانسه در بندر مارسی بود.

دلیل این سوءقصد مبارزه سایر اقوام اسلاو ساکن یوگسلاوی به ویژه کروات ها با برتری جویی صرب ها در فدراسیون یوگسلاوی بود.

در جریان جنگ جهانی دوم ، کروات ها با حمایت آلمانی ها که یوگسلاوی را اشغال کرده بودند دست به کشتار صرب ها می زنند.صرب ها نیز با تشکیل جوخه های مرگ کروات ها را قتل عام می کنند.

پس از جنگ جهانی دوم ، با به قدرت رسیدن جوزف بروز تیتو ، یک کروات که حفظ تمامیت ارضی یوگسلاوی برایش در اولویت بود و توجهی به اختلافات قومی ، مذهبی و زبانی نداشت و قدرت آهنین او ، اختلافات فروکش کرده اما مانند آتش زیر خاکستر پنهان شدند.

با مرگ تیتو و روی کار آمدن اسلوبودان میلوسوویچ ، یک صرب افراطی شعله اختلافات دوباره زبانه می کشند و جنگ داخلی وحشتناکی در یوگسلاوی درمی گیرد.

سرانجام اقدامات ضدبشری و وحشیانه صرب ها منجر به استقلال کشورهای اسلوونی ، کرواسی ، جمهوری بوسنی - هرزگوین و مقدونیه می شود و منطقه کوزوو به عنوان یک منطقه خودمختار تحت قیمومت سازمان ملل متحد قرارگرفته و بعدها نیز اعلام استقلال می کند و موزاییک یوگسلاوی از هم می پاشد. بهرام افتخاری.