تشخیص پیکر شهدای ایرانی از اجساد عراقی

در هنگام جنگ تحمیلی هشت ساله رژیم صدام علیه ایران به دلیل نامساعد بودن وضعیت جغرافیایی مناطق عملیاتی، حجم آتش دشمن و قرار گرفتن شهدا در محدوده‌ای بین نیروهای خودی و دشمن، امکان جابه‌جایی و انتقال ابدان شریف تعداد زیادی از شهدا فراهم نشد.

بعد از پذیرش قطعنامه 598 و پایان گرفتن جنگ تحمیلی یکی از مهمترین موضوعاتی که در دستور کار مسئولین نظام اسلامی قرار گرفت، تلاش برای تفحص (جستجو) و کشف مفقودین جنگ تحمیلی بود.

بر همین اساس، کمیته جستجوی مفقودین با مسئولیت سردار سید محمد باقرزاده در ستاد کل نیروهای مسلح شکل گرفت.

با توجه به اینکه در جریان تفحص پیکر مطهر شهدا، جنازه سربازان عراقی هم کشف می‌شود، تشخیص پیکر شهدا با اجساد عراقی از موضوعات مهمی است که مورد توجه جستجوگران قرار می‌گیرد.

در این رابطه تفاوت‌های آشکاری بین پیکر شهید و جسد عراقی وجود دارد که در ادامه به آن اشاره می‌شود.

کلاه:

کلاه‌های عراقی‌ها کاملاً با کلاه ایرانی تفاوت دارد.

ـ کلاه آهنی عراقی طشت شکل و کلاه ایرانی جمع‌تر و گرد است.

ـ کلاه پشمی عراقی‌ها دارای آویز در قسمت گوش (مخصوص شمال عراق ـ کردستان) و کلاه پشمی ایرانی‌ها دارای دید چشم و رنگ مشخص است.

ـ بر روی کلاه‌های ایرانی‌ها معمولاً اشعار انقلابی ـ اسلامی و یا پیشانی‌بند درج شده است.

ـ کلاه‌های کائوچویی هر دو کشور نیز تفاوتی همچون کلاه آهنی دارد.

چفیه:

برخی از شهدای ایرانی دارای شال گردن و عموماً دارای چفیه هستند در حالی‌که در نظام عراق از این البسه‌ها استفاده نشده است و چفیه‌های ایرانی سفید رنگ با خطوط سیاه رنگ و یا سیاه با خطوط سفید رنگ هستند.

پیراهن ایرانی‌ها:

ـ لباس فرم سپاه سبز رنگ و نازک است و ممکن است که آرم سپاه نیز بر روی آن حک باشد.

ـ لباس بسیجی‌ها هم یا از نوع تکاوری که امروزه آنها را لجنی می‌گویند و یا خاکی است که بدون سردوشی، درجه و جنس آن مشخص است.

ـ لباس‌های کره‌ای نیز حالت نخی نداشته و فاقد سردوشی و غیره هستند.

ـ لباس برادران ارتش نیز از نوع کره‌ای با درجه‌های نظامی بر روی بازو و یا سردوش و نیز اتیکت بر روی سینه مشخص است.

ـ لباس گرم بسیج و سپاه از نوع لباس های ورزشی گرمکن می باشند که بلوز و شلوار معمولاً با هم هستند.

ـ در زمستان نیروهای ایرانی از اورکت های معروف به کره ای استفاده کرده که جنس و سایز آنها بطور واضح روشن است، زیر پیراهن و لباس زیر اکثراً از نوع مشخص و نوشته های ایرانی دارد برخی هم لباس زیر آنها ورزشی هستند.

پیراهن عراقی‌ها:

ـ پیراهن عمومی آنان کاملاً ضخیم و سبز رنگ است، دارای سردوشی و نیز بغل بلوز دارای دکمه و جنس آنها معلوم است.

ـ رده‌های کماندویی عراقی دارای لباس لجنی با رنگ مشخص هستند.

ـ رانندگان تانک عراقی دارای لباس‌های یک تیکه سبز رنگ به اصطلاح خلبانی است.

ـ عراقی‌ها دارای ژاکتی سبز رنگ و دارای سردوشی هستند که هنوز در ارتش فعلی آنها به کار می‌رود.

شلوار:

شلوار نیروهای ایرانی هم ضمن اینکه با همدیگر تفاوت دارند با شلوارهای عراقی تمایزاتی دارد. شلوار نیروهای بسیج از جنس بلوزهای خاکی دارای جیب‌هایی از بغل پا است جای کمربند و یا فانسقه هم به اندازه خاص خود است همچنین بلوزهای تکاوری که معمولاً افراد پاسدار وظیفه می‌پوشیدند و لباس فرم سپاه هم دارای ویژگی‌های خاص خود بوده و جنس آن نازک است؛ لباس نیروهای ارتش و ژاندارمری هم از نوع لباس‌های کره‌ای مانند بوده و برخی از آنها شلوراهای چینی قدیم به رنگ سبز بر تن دارند.

فانسقه:

فانسقه ایرانی چند نوع است؛ فانسقه پاسداری سبز رنگ بوده، فانسقه خاکی رنگ که متعلق به نیروهای بسیجی و ارتش بوده قفل‌بندهای آنها، همچنین تعداد سوراخ‌های تنظیم با فانسقه‌های عراقی تفاوت دارد اما فانسقه عراقی‌ها خاکی رنگ با جنس مرغوب و قفل بندهای خاص خود است؛ علاوه بر فانسقه نیروهای ایرانی از کمربندهای کوچک نیز استفاده می‌کردند که قفل بند آنها به صورت کمربندهای معمولی است.

پوتین و کفش:

پوتین ایرانی و عراقی از نظر شکل ظاهری تفاوت دارد؛ ضمن اینکه در زیر پوتین‌های عراقی نوشته‌هایی مانند (صنع فی العراق) – (رقم) و علامتی به صورت مثلث که با حرف (ج) که به معنی جیش (نیروهای مردمی عراق را جیش الشعبی گویند) است.

پوتین‌های عراقی بزرگ پا و نوک آنها قوسی شکل است؛ اما پوتین‌های ایرانی چند نوع است؛ یک نوع زیر آنها با حروف لاتین کلمه (تاف) نوشته شده و یا کلماتی مانند (پیروزی – وین) درج شده است، اکثر نیروهای بسیجی و پاسدار برای سهولت از زیپ‌های بغل پوتین استفاده و یا از پوتین‌هایی با ساق پارچه‌ای استفاده می‌کردند.

بعضی از نیروهای ایرانی حتی پرسنل ارتش و ژاندارمری در دوران دفاع مقدس از کفش‌های کتانی استفاده کرده که در عرف نظامی عراق از این نوع کفش‌ها استفاده نشده است.

جوراب:

ایرانی‌ها از نوعی جوراب‌های ساق بلند و یا ساق کوتاه به رنگ دلخواه و یا جوراب سیاه رنگ ساق بلند نازک هستند، نیروهای عراقی از جوراب های بسیار ضخیم سیاه رنگ و یا سبز رنگ استفاده کرده‌اند.

قمقمه‌ها:

ایرانی‌ها از یک نوع قمقمه پلاستیکی با رنگ سبز که آرم جمهوری اسلامی حک شده است و قمقمه فلزی که از جنس آلومنیوم است، در زیر آن ظرفی برای خوردن غذا جاسازی شده، در و کیسه نگهداری آن مشخص است، استفاده می‌کردند اما، قمقمه عراقی‌ها هم پلاستیکی و هم فلزی با قمقمه ایرانی تفاوت زیادی دارند؛ کیسه نگهداری آنها هم به شکل خاص خود است.

* تفاوت در جای خشاب و سینه‌بندهای جای خشاب فشنگ‌ها

* تفاوت در کوله پشتی‌ها و کوله‌های آرپی‌چی هفت

* تفاوت در سرنیزه اسلحه‌ها

* وجود اسلحه ژ3 و مهمات همراه، نشان از ایرانی بودن دارد.

* نارنجک ایرانی با عراقی فرق دارد. نارنجک‌های ایرانی چهل تیکه و حروف ایرانی روی آن درج است نارنجک‌های عراقی مصری و دارای شکل ظاهری ویژه‌ای هستند.

* گتر کردن شلوار نیروهای ایرانی با عراقی فرق دارد. از طرفی بعضی از نیروهای ایرانی دارای ساق‌بند هستند.

* کیسه جای کمک‌های امدادی ایرانی با عراقی متفاوت است.

* ماسک نیروهای ایرانی و عراقی تفاوت دارد.

* وجود آمپول‌های آتروپین همراه با نیروهای ایرانی جهت جلوگیری از آثار بمب‌های شمیایی.

* چکمه‌های مخصوص شیمیایی ایرانی با عراقی فرق دارد.

* روی لباس ایرانی‌ها اشعار اسلامی درج شده است (یاشهادت یا زیارت، نام ائمه و...)

* بیشتر شهدای ایرانی نام خود را بر روی لباس ها و برگ پوتین ها درج می کنند.

* وجود پول و سکه‌های ایرانی همراه با پیکرهای مطهر.

* در جیب بعضی از نیروهای ایرانی مدارک شخصی، عطر، جانمازی، قرآن، ادعیه، تصویر امام خمینی(ره)، خودکار بیک، وصیت‌نامه، دست‌نوشته و مسواک وجود دارد.(فارس)