ماجرای «جاستین» برای ما الگوست

جاستین روزی که دستگیر شد توضیح داد که این جمله را فقط برای شوخی گفته و چنین قصدی ندارد، اما آن زنی که این پیغام را در فیس‌بوک خواند و احساس خطر کرد و پلیسی که بعد از گزارش این زن، جاستین را دستگیر کرد، هیچ کدام حرف‌های جاستین را باور نکردند.

قاضی پرونده هم حرف‌های او را قبول ندارد برای همین است که این جوان نوزده ساله را به اتهام تهدید تروریستی به هشت سال حبس محکوم کرده است.

خانواده جاستین حالا در تکاپو برای آزاد کردن او از زندان هستند، برخی حقوقدانان آمریکا هم می‌گویند صدور چنین حکمی بزرگ‌تر از حد و اندازه‌های جرم است و کمپینی نیز در حمایت از این جوان به راه افتاده است.

این که ماجرای جاستین بالاخره به کجا می‌رسد موضوعی است که زمان روشنش می‌کند، اما تا این جای کار هم داستان زندگی او و هر آنچه بر سرش آمده، برای ما درس است. درس بزرگ، نظارتی است که در محل زندگی جاستین بر فضای مجازی می‌شود؛ فضایی که در کشور ما نیز براحتی در دسترس است، اما به حدی بی‌قانون است که هر که هر چه دل تنگش می‌خواهد در آن می‌گوید.

فضای مجازی ما پر است از توهین، تهدید، افترا، حرف‌های رکیک، از میان بردن آبروی آدم‌ها و رو کردن نهانی‌ترین رازهای مردم. فضای مجازی ما خطرناک است، بیشتر آدم‌ها در آن به چهره نقاب می‌زنند و با هویت‌های جعلی، دیگران را بازی می‌دهند و دلخوشند از این که احتمال لو رفتن و دستگیر شدنشان تقریبا صفر است.

شاید ما توهین و افترا در فضای هردم بیل مجازی را جرم نمی‌دانیم که در آن آدم‌ها را این چنین آزاد و رها گذاشته‌ایم، بی‌خبر از این که ماجرای جاستین به ما درس می‌دهد دنیای بی‌مرز اینترنت و شبکه‌های اجتماعی وابسته به آن با وجود همه حسن‌هایش اگر تن به نظارت ندهد، می‌تواند خطرآفرین باشد.

مریم خباز / گروه جامعه