آموزش همگانی علم برای مقابله با حوادث طبیعی

در حقیقت شاید بتوان گفت در دنیای امروز نامگذاری پدیده‌های طبیعی اعم از سیل و زلزله با ‌عنوان بلایای طبیعی نادرست به نظر برسد، چراکه برنامه‌های جامع مدیریت بحران می‌تواند به میزان قابل توجهی خسارت ناشی از این حوادث را کاهش دهد.

براساس آمار اعلام شده از سوی سازمان‌های جهانی، در 20 سال گذشته بیش از سه میلیون نفر از ساکنان این کره خاکی براثر سوانح طبیعی جان خود را از دست داده‌اند و زندگی بیش از یک میلیارد نفر نیز تحت تأثیر پیامدهای ناشی از آن قرار گرفته است.

از آنجا که پیش‌بینی وقوع بسیاری از این پدیده‌ها امکان‌پذیر نیست، افزایش سطح آمادگی افراد برای رویارویی با این حادثه بسیار مهم است. در حقیقت، اگر جامعه‌ای از هر نظر برای رویارویی با حوادث طبیعی آماده باشد، آسیب‌پذیری آن جامعه کاهش پیدا می‌کند و آموزش را می‌توان از ابزارهای مهم برای ایجاد این آمادگی دانست.

اگر علم به‌عنوان دریچه‌ای که راهکار مقابله با مشکلات را در خود جای داده است، مطرح نشود و تنها جنبه زینتی یا مایه مباهات و افتخار انسان‌ها در سطح جامعه باشد، ممکن است همه مردم نسبت به علم از خود علاقه نشان ندهند و در این صورت جامعه علم‌محور نخواهد بود اما اگر جامعه برای از میان برداشتن مشکلات به دنبال راهکارهای علمی باشد یا افزایش ایمنی در سطح جامعه را تنها از طریق علم جستجو کند، زمینه مناسبی برای توسعه علم ایجاد خواهد شد.

در بسیاری از موارد از طریق منابع مختلف خبرهایی در سطح جامعه منتشر می‌شود که اگر اطلاع‌رسانی و آموزش صحیح مورد توجه قرار نگیرد، این خبرها با عنوان شایعه به صورت ترکیبی از داده‌های درست و انبوهی از اطلاعات غلط در سطح جامعه گسترش پیدا می‌کند.

این روزها دیگر علم به عنوان یک مساله و علاقه فردی مطرح نیست، بلکه این گروه‌های اجتماعی هستند که به علم می‌پردازند، به آن اشتغال دارند، در توسعه آن می‌کوشند و آن را به بخش‌های دیگر جامعه منتقل می‌کنند. در جامعه مدرن علم مربوط و متعلق به همه مردم است. علمی که تنها به طبقه اشراف و نخبگان متعلق باشد به درد جامعه نمی‌خورد.