اطلاعات حساس ملی را به داخل کشور منتقل کرده‌ایم

با این حال هنوز فاصله زیادی میان ایران و کشورهای توسعه‌یافته در زمینه شاخص‌های کمی و کیفی این امر وجود دارد که اینترنت مثال روشنی در این‌باره است.

محمد‌حسن نامی، وزیر جدید ارتباطات و فناوری اطلاعات در گفت و گو با جام‌جم از تحول‌های پیش‌رو در این بخش سخن می‌گوید.

وی ضمن این‌که انحلال وزارت ارتباطات را که شایعه‌اش مدت‌ها نقل محافل است را با جدیت رد می‌کند، از کاهش قیمت‌ها و افزایش کمی خدمات و توسعه شبکه‌های مختلف سخن می‌گوید.

وی وعده می‌دهد سرعت اینترنت خانگی را که هم‌اکنون بسیار محدود است، افزایش دهد.

این گفت‌وگو که حاوی نخستین اظهارنظرهای جامع وزیر ارتباطات جدید است، افق ‌بخش ارتباطات کشور بویژه در سال‌جاری را ترسیم کرده است.

برای شروع می‌خواهم بدانم آیا شما آخرین وزیر ارتباطات ایران خواهید بود؟ یعنی قرار است این وزارتخانه منحل شود؟

خیر. بنا بر قوانین موجود، این وزارتخانه نه‌تنها منحل نمی‌شود، بلکه تقویت هم می‌شود و اساس کار بر همین تقویت شدن است. از نشانه‌های این تقویت، برنامه‌هایی است که رئیس‌جمهور برای ارائه بهتر سرویس به مردم در زمینه دولت الکترونیک، اینترانت داخلی و ارائه خدمات مخابراتی به مردم تبیین کردند. نشانه‌های زیاد دیگری هست که گویای تقویت و ادامه کار این وزارتخانه است؛ بنابراین من آخرین وزیر ارتباطات ایران نیستم.

آیا خود شما از اینترنت استفاده می‌کنید؟

بله، همه استفاده می‌کنند. من هم مثل بقیه به اینترنت احتیاج دارم و استفاده‌های مورد نظر خودم را می‌کنم.

بیشتر چه استفاده‌ای می‌کنید؟

مثل دیگران. برای دیدن سایت‌ها استفاده می‌کنم؛ البته بیشتر سایت‌های داخلی. با این حال باید توجه داشت امروزه نسل جوان ما نسل نرم‌افزار خوان است، یعنی بیشتر نیازهای علمی همه مردم بویژه نسل جوان ما که آمیخته با فناوری‌های جدید است از این روش برآورده می‌شود.

بر این اساس هر فردی که نیازمند اطلاعات ویژه‌ای است، از این راه به‌عنوان اولین گزینه استفاده می‌کند، چون این راه آسان‌تر از برداشتن یک کتاب از کتابخانه است. پس غیر از سهولت، دلیل دومی به نام انبوهی اطلاعات و حجم وسیع اطلاعات موجود در اینترنت که با سرعت زیاد در دسترس است، در مقابل روش کتابخانه‌ای قدیمی که تقریبا دیگر عملی نیست، وجود دارد.

تهدیدات اینترنت از دید شما چیست؟

کشورهای استکباری از اینترنت استفاده‌های دیگری می‌کنند. به‌عنوان مثال اگر آمریکا، رژیم صهیونیستی و انگلیس پنج سایت که مهم‌ترین آنها عبارتند از گوگل ارث، ویکی پدیا، ویکی مدیا و دو سایت هم زیر نظر مایکروسافت است که یکی موتور جستجوی بینگ و دیگری ویرچوال مپ است، درست کرده‌اند، اهداف خاصی دارند. این پنج سایت به منظور جهانی‌سازی ایجاد شد‌ه است، یعنی کارشان علاوه بر تولید دیتا و اطلاعات در این پایگاه‌ها، چیزهای دیگری هم است. بظاهر آنان، مردم جهان را نیز به کمک گرفته‌اند که اعم از فیلم، عکس، نوشته، نقشه و نمودار تولید شود.

آنها این محتواها را می‌گیرند و به مشتریان می‌فروشند و 70 درصد سود برای صاحب اثر و 30 درصد را برای خودشان برمی‌دارند که چون حجم دیتاها بسیار زیاد است، پول زیادی را به جیب می‌زنند. در کنار این، آنها از این اطلاعات استفاده‌های سوئی هم می‌کنند که آن چیست؟ آنها از این اطلاعات در جهت این‌که بدانند شما در چه مسیری بیشتر حرکت می‌کنید و در پی چه چیزی هستید استفاده و برای جهت‌دهی فکر و عمل شما برنامه‌ریزی می‌کنند، چون می‌دانند شما دنبال چه چیزی هستید. این خطری است که از سوی آنها یک تهدید حساب می‌شود. البته آنها استفاده اطلاعاتی هم از این دیتاها می‌کنند، چون سایت‌های یاد شده به سایت اطلاعاتی نگا (National Geospatial-Intelligence Agenc) ـ که یکی از سازمان‌های شانزده‌گانه اطلاعاتی آمریکاست‌ـ متصل است. در نتیجه از این سایت‌ها برای توسعه نفوذ استکبار در جهان و غالب کردن اراده خود بر جهان استفاده می‌شود و این نقطه بسیار منفی‌اش است. اما در کنار این، اهمیت چنین ابزاری نیز بسیار زیاد است.

راهکار دفاعی برای مقابله با این تهدیدات چیست؟

تعدادی از کشورهای جهان برای مقابله با این تهدیدات برای خود شبکه اینترانت داخلی راه‌اندازی کردند، یعنی حجم اطلاعاتشان را آن‌قدر بالا بردند که اینترنت جوابگوی کارها و امورشان را می‌دهد، اما استفاده علمی مرزی ندارد.... پس نباید مزایای دسترسی به شبکه جهانی اینترنت را منکر شد، اما باید در نظر داشت کشورهای غربی به‌صورت خیلی پنهان و مخملی استفاده‌های استکباری از ابزار اینترنت می‌برند و ما باید مراقب باشیم.

انتقال اطلاعات مراکز دولتی به داخل در همین خصوص بود؟

در کشورهایی مثل آمریکا، هلند، انگلیس و حتی روسیه امکانات ارزان میزبانی سرورها با حجم چند ترابایت دسترسی فراهم است، اما درواقع آنها برای استفاده اطلاعاتی خود از این اطلاعات چنین امکاناتی را فراهم کرده‌اند، لذا ما برای جلوگیری از این آسیب، تقریبا میزبانی تمام سایت‌های دولتی را به داخل کشور منتقل کرده و سعی داریم سرورهای قسمت‌های غیردولتی را هم به داخل انتقال دهیم.

از نظر ظرفیت‌های بخش آی‌تی، کشور ما چه نقاط مثبتی دارد؟

از نظر جایگاه علمی، کشور ما در جهان جزو کشورهای برتر است. اگر دقت کنید کسانی که دارای ضریب هوشی بالاتری هستند، جذب رشته‌های ریاضی و فنی شده و در داخل همان رشته‌ها بهترین ضریب‌ها جذب رشته‌های برق و کامپیوتر می‌شوند.

از نظر شاخصی هم ببینید در کنکور 91 از 150 نفر رتبه برتر علمی 74 درصد جذب دو رشته برق و کامپیوتر شدند یا از چهار میلیون و 500 هزار دانشجوی سراسر کشور حدود 778 هزار نفر در همین دو رشته هستند. اینها نشان می‌دهد ظرفیت علمی و انسانی این دو رشته در کشور ما بسیار بالاست و شاید بتوان گفت جزو هفت هشت کشور برتر دنیا در این زمینه هستیم، اما باید به این توانایی و استعداد علمی بها بدهیم و از شرکت‌های دانش‌بنیان بهره ببریم. یعنی هم در دانشگاه‌ها بخش‌های تحقیقی مختلف ایجاد کنیم و هم بیاییم از بخش‌های تحقیقاتی موجود حمایت کنیم تا در دنیا تاثیرگذار باشیم.

وزارت ارتباطات برای این کار برنامه‌ای هم دارد؟

بزودی با روسای دانشگاه‌های اصلی کشور مثل دانشگاه شریف، امیر‌کبیر، خواجه نصیر و علم و صنعت و چند دانشگاه دیگر جلسات حضوری خواهیم داشت تا ظرفیت‌های وزارت ارتباطات و دانشگاه‌ها به یکدیگر منتقل شده و این پیوند صنعت و علم را محقق کنیم. این برنامه به طور جدی در دستور کار ما قرار دارد.

به نظر شما ضعف بخش آی‌تی کشور در کجاست؟

فعلا ضعف آنچنانی در این بخش نمی‌بینم، اما این بخش به تقویت نیاز دارد تا با توسعه علمی موجود در برنامه اجرایی وزارتخانه، بهترین فکر‌ها و مغزهای کشور که در این زمینه تخصص دارند در کنار وزارت ارتباطات قرار گیرند.

با حضور شما در وزارت ارتباطات وضع شبکه ملی اطلاعات چه می‌شود؟ الان کار این بخش در چه مرحله‌ای است؟

شبکه ملی اطلاعات برابر قانون برنامه پنجم توسعه راه به نتیجه رساندن دولت الکترونیک است. مطابق ماده 46 این برنامه، وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات مکلف به ایجاد شبکه ملی اطلاعات با استفاده از مراکز داده امن داخلی شد. از سال 90 طراحی مفهومی این شبکه آغاز شد و دستگاه اجرایی کشور باید تا پایان سال از این ظرفیت استفاده کند تا ما بتوانیم شبکه ملی اطلاعات را به ترتیب در بخش‌ها‌ی اولویت‌دار دولتی و غیردولتی اجرایی ‌کنیم.

هدف تعیین شده برای دولت الکترونیک چیست؟

دولت الکترونیک یک دولت پاسخگو خواهد بود که در 24 ساعت از هفت روز هفته و 365 روز سال پاسخگویی دارد. این پاسخگویی در شکل‌های مختلف ارتباط الکترونیک دولتی مثل دولت با دولت، دولت‌با شهروندان، دولت با تجار و دولت با کارکنان انجام می‌شود. اساس کار بر این است که دولت الکترونیک، این سازمان محوری دولت به دولت را اصلاح کند و این اصلاح ممکن نیست مگر با راه‌اندازی این شبکه اطلاعاتی.

کار شبکه ملی اطلاعات الان در چه مرحله‌ای است؟

طبق پیگیری‌ها الان بیش از صد هزار نقطه مراکز دولتی به این شبکه متصل شدند. درباره ساماندهی آدرس‌های آی‌پی نیز می‌توان گفت هم‌اکنون حدود 6.9 میلیون آدرس آی‌پی عمومی از طریق اینترنت و حدود 16.2 میلیون آی‌پی معتبر داریم.

در اولویت، انتقال میزبانی اطلاعات دستگاه‌های دولتی به داخل بحث مهمی است که باید انجام می‌شد، چون اطلاعات ما در کشورهای دیگر نگهداری می‌شدند. با پیشرفت فعلی پیش‌بینی می‌کنیم تا سه یا چهار ماه آینده همه اطلاعات کشور در داخل نگهداری شود، طراحی و ایجاد مرکز ملی و استانی داده در دست اقدام است و همه استان‌ها ظرف شش ماه آینده به آن متصل می‌شوند. تهیه آیین‌نامه‌های لازم برای این منظور بخصوص در اجرای کارت هوشمند نیز در دست اقدام است که البته سازمان‌ها باید همکاری جدی‌تری در این زمینه داشته باشند.

منظور از کارت هوشمند همان طرح هر کارت برای هر فرد است؟

بله تقریبا، کارتی که در این طرح برای افراد صادر می‌شود باید قابلیت استفاده در همه جای نظام اداری و غیراداری کشور را داشته باشد. مثلا الان هر فرد در جایی اوراق هویت می‌گیرد. کارت پایان خدمت، گواهینامه رانندگی، مدرک تحصیلی یا کارت سوخت جداگانه صادر می‌شود، اما تمام این مدارک باید در یک کارت خلاصه شود و در این خصوص ما تلاش می‌کنیم برای هر فردی یک کد و کارت وجود داشته باشد که در همه کارهای علمی، مالی و فنی از همان کارت و کد برای افراد استفاده شود. این نیازی است که وجود دارد.

البته خیلی از کشورها از این مدل تجمیع کارت‌ها استفاده نکرده‌اند. دلیل استفاده شما از این مدل چیست؟

در کشور‌هایی مثل ژاپن و آمریکا هر فردی که به دنیا می‌آید، دارای سه صفحه الکترونیک است که در شبکه ملی اطلاعاتی آنها قرار دارد؛ صفحه اول درباره اطلاعات فردی و شخصی است. صفحه دوم صفحه سلامت است و اقدامات بهداشتی فرد در آن ثبت و همه جا در دسترس خواهد بود و صفحه سوم نیز به اقتصاد مربوط است که اقدامات مالی فرد در آن ثبت می‌شود، مثل اطلاعات مالیاتی. این الگوی پذیرفته شده جهان است که در بیشتر کشورها استفاده می‌شود.

ما اگر بخواهیم اقتصاد شفاف داشته باشیم تا درآمد مالیات جایگزین نفت شده و همچنین با تخلفات برخورد شود، باید چنین سیستمی در کشور راه‌اندازی شود. بر این اساس می‌توان حکم داد و آن را اجرایی کرد که هرکس تخلفی در امور مالی انجام داده است باید از دریافت خدمات چک محروم شود و سیستم مالی و بانک این موضوعات را از طریق همین اطلاعات تجمیع شده متوجه شود و جلوی فعالیت مالی فرد را بگیرد.

سایر بخش‌های شبکه ملی اطلاعات اکنون در چه شرایطی هستند؟

مدارس الان با اتصال بیش از 50 هزار دبستان، مدرسه راهنمایی و دبیرستان به این شبکه متصل هستند. مرحله یک شبکه علمی در تهران اجرا شده است و شبکه امور مالیاتی با 620 نقطه در سراسر کشور، شبکه گمرکی در 86 نقطه و شبکه ملی سلامت با حدود 5000 نقطه الان به شبکه ملی اطلاعات متصل است، اما این میزان اتصال‌ها باید به حدود 25 هزار نقطه برسد. ارائه بیش از 2400 خدمات الکترونیک در درگاه ایران که اکنون1400 خدمت را اطلاع‌رسانی می‌کند، ایجاد مرکز اشتراک‌گذاری اطلاعات ایران یا همان آی‌ایکس که برای پیاده‌سازی و اشتراک‌گذاری طرح‌ها و نقشه‌های دولت الکترونیک در دست اقدام است، از برنامه‌های در دست اجرا بر بستر شبکه ملی اطلاعات است. همچنین در سال 1392 باتوجه به زیرساخت‌ها و تولید محتوای داخلی و همچنین دسترسی به خدمات داخلی به‌عنوان برنامه اصلی دولت لحاظ خواهد شد.

درخصوص شبکه علمی که اشاره کردید یک فاز آن راه‌اندازی شده است، اما مراکز علمی از این شبکه استقبال نکردند. حال یا به این دلیل که خودشان شبکه داخلی داشتند یا این‌که این شبکه را مفید نمی‌دانستند. در این‌باره چه می‌گویید؟

آنها قانونی باید شبکه ملی اطلاعات را بپذیرند. اما خب برای هر تغییری مقاومتی وجود دارد. انسان‌ها به‌طور ذاتی استقلال خواه هستند و می‌خواهند ششدانگ هر چیزی متعلق به خودشان باشد. اما چیزی که به صلاح کشور است این که از شبکه ملی اطلاعات استفاده کنند و این در دنیا هم دیده شده است. سازمان‌های ما هم به‌صورت فردی خوب کار می‌کنند، اما تا اینها نیایند و در بستر شبکه به هم متصل نشوند ظرفیت و کارکردهای اصلی شبکه ملی اطلاعات فراهم نمی‌شود.

البته هر کدام از آن سازمان‌ها هم می‌گویند، در حال انجام تکلیف قانونی خودشان هستند و ردیف بودجه آن را هم دارند. به نظر می‌رسد رفع این مسائل به یک نگاه بالاتر نیاز دارد تا کار عملیاتی شود. برای تغییر آیین‌نامه‌ها با این نگاه چه برنامه‌ای دارید؟

در آیین‌نامه اجرایی برنامه پنجم، پیوستن به شبکه ملی اطلاعات یک الزام است. این‌که اطلاعات دستگاه‌ها یک جا جمع شود و این از نظر اقتصادی به نفع بودجه است، چراکه الان سازمان‌ها پول می‌گیرند تا اطلاعات تولید کنند، اما وقتی آن اطلاعات را مطالبه می‌کنید می‌گویند پول بدهید. ولی در سیستم جدید اطلاعات باید با این دید تولید شود که بخواهد در شبکه ملی اطلاعات به اشتراک‌گذاشته شود. پس آیین‌نامه فعلی به میزان کافی چگونگی حضور سازمان‌ها و دستگاه‌ها در این شبکه و مرز اطلاعاتی و وظایف آنها را مشخص کرده است.

درباره دسترسی مردم به این شبکه، برنامه و وضع فعلی چیست؟

ما تا سه ماه آینده ظرفیت پهنای باند داخلی را تا دو‌برابر افزایش خواهیم داد، چراکه در پایان برنامه پنجم صد درصد خدمات بین دستگاهی و همچنین 70 درصد خدمات مردمی باید الکترونیکی شده باشد. همچنین درخصوص جایگزینی پول الکترونیکی با اسکناس باید به 80 درصد برسیم، البته ایده‌آل این است که به سطح 90 تا 94 برسیم و این 80 درصد حداقل است. توسعه آموزش‌های الکترونیکی هم تا پایان‌ برنامه حداقل باید به 30 و ایده‌آل باید به سطح 80 تا 85 درصد برسد که بتوانیم عدالت توزیع آموزش را محقق کنیم.

درباره شرایط کنونی این شاخص‌ها توضیح بدهید تا مشخص شود چقدر با نقاط هدف‌گذاری شده فاصله داریم.

سطح آموزش الکترونیکی در کشور الان 15 درصد است. استفاده از پول دیجیتال نیز تقریبا 50 تا 54 درصد است که باید به 80 برسد و ما سعی داریم آن را به 90 تا 94 برسیم، چون هرچه این قسمت را ارتقاء دهیم در حقیقت وضع کشور از نظر درآمدی توسعه پیدا می‌کند.

درباره تجارت الکترونیک هم در سطح 20 تا 30 درصد هستیم، توسعه ثبت و ممیزی املاک شهری و روستایی که الان نزدیک صد درصد هستیم. در بحث توسعه منابع انسانی پیش‌بینی کردیم به 60 درصد برسیم که الان حدود 35 است. توسعه خدمات و محصولات فناوری اطلاعات را که می‌تواند 1.5 درصد تولید ناخالص داخلی باشد نیز در برنامه داریم، در زمینه استانداردگذاری‌ها نیز از 30 درصد فعلی باید به 80 درصد برسیم. برای توسعه شبکه‌های علمی تا 80 درصد و اتصال آن به شبکه‌های علمی جهانی هم در برنامه داریم.

درخصوص تاثیر فناوری اطلاعات در تولید ناخالص ملی الان شرایط ما چگونه است؟

الان سهم این بخش حدود چهار تا پنج دهم تولید ناخالص داخلی است.

دلیل سهم اندک چیست؟

باید ظرفیت علمی کشور را به نقطه خوبی برسانیم. کار را به شرکت‌های دانش‌بنیان بدهیم تا تولید نرم‌افزارهایی که امروزه نیاز کشور است، رونق بگیرد.

در وضع فعلی و آینده تعرفه‌های ارتباطی تغییری را شاهد خواهیم بود؟

یک ماه قبل صحبت از افزایش قیمت‌های خدمات ارتباطی بود، اما گفتیم نه‌تنها قیمت‌ها نباید افزایش داشته باشد، بلکه باید کم هم بشود. به نظر من هرچه توسعه شبکه ارتباطی بیشتر می‌شود، رشد قیمت هم باید توسعه معکوس داشته باشد. در اسفند 91 که باید در قیمت‌های اینترنت تجدید‌نظر می‌شد، قرار بود پهنای باند را از هر stm1 که 37 میلیون تومان بود به 54‌میلیون افزایش دهند که ما این رشد قیمت را قبول نکردیم و آن 37 میلیون تومان قبلی را به 36 میلیون تومان کاهش دادیم.

همچنین بهای خدمات پستی را هم از 10 تا 30‌درصد کاهش دادیم. در بخش تلفن ثابت قیمت اپراتورها مربوط به سال 82 است که قرار بود افزایش پیدا کند که نه‌تنها اجازه این افزایش را ندادیم، بلکه کاهش آن را بررسی کنیم. البته قیمت مکالمه با تلفن ثابت در کشور بالا نیست. فرض کنید اگر فردی صبح گوشی تلفن را بردارد و 8.5 ساعت مدام و بدون قطعی صحبت کند هزینه‌اش 960 تومان می‌شود که این واقعا رقم پایینی است، اما ما باز هم می‌خواهیم این رقم پایین را کاهش دهند.

این موضوع مقداری ابهام دارد، چون الان برخی اپراتورها از جمله شرکت مخابرات ایران خصوصی‌سازی شده یا در راه خصوصی‌سازی است. طبق قانون کسی نمی‌تواند سود شرکت‌های خصوصی را کم کند.

طبق بند 46 قانون برنامه پنجم توسعه برای وزارت ارتباطات اهرم‌هایی گذاشته شده که اگر این اپراتورها خدماتشان یا سرویسی که می‌دهند، مناسب نباشد جریمه در نظر گرفته شود. از طرفی این اپراتورها به وزارت ارتباطات متصل هستند و این‌طور نیست که با خصوصی‌سازی رابطه آنها با حاکمیت قطع شود. به این ترتیب سازمان تنظیم مقررات هم بر عملکرد آنها نظارت دارد.

پس این کاهش قیمت انجام شده به خاطر کیفیت پایین خدمات اپراتورها بوده است؟

نه، علت این نبوده است. ایران از نظر کیفیت خدمات ارتباطی در مقایسه با 20 کشور اول دنیا در سطح مطلوبی است. اما انتظار این است که روز به روز خدمات ارتباطی متناسب را با توجه به شأن مردم بالا ببریم.

آیا اپراتورها کاهش تعرفه‌ها یا ثابت ماندن آن را می‌پذیرند؟

این امر قانون است و باید اجرا شود.

اما آنها سهامی عام هستند.

این ابزار اعمال حاکمیت است و قانونی در اختیار وزارت ارتباطات خواهد بود.

اما درباره کاهش قیمت خدمات پستی مدیر‌عامل پست گفته این کاهش تعرفه صرفا به خاطر شب عید بوده و فقط در دو سرویس اعمال شده است. از طرفی شرکت پست که یک شرکت زیان‌ده است با کاهش قیمت تعرفه عملا برای خصوصی‌سازی آماده نمی‌شود.

موضوع پست از جنس دیگری است. بخش سودده ارسال مرسولات پستی در کشور الان خارج از چرخه پست انجام می‌شود، یعنی ترافیک پستی در قسمت‌های سودده داخل شهر‌ها توسط جاهایی غیر از پست انجام می‌شود. از طرفی در طرح جدید سازمان پست که برای خصوصی‌سازی در مرحله تصویب قرار دارد آمده که بخش حاکمیتی و اجرایی از هم تفکیک شود. البته در این‌باره مشکلی درباره برخی کارگزاران پستی وجود دارد که پیگیر حل مشکل و دادن حق و حقوق آنها هستیم.

منظور از وجود جریانی خارج از پست برای انجام امور سودده پستی چیست؟

ما در کشور پنج میلیارد ترافیک پستی داریم که فعلا یک میلیارد آن را سازمان پست انجام می‌دهد و ما باید برای چهار میلیارد باقیمانده فکری کنیم تا ترافیک زمین مانده نداشته باشیم. آن چهار میلیارد را شرکت‌های خصوصی و غیرخصوصی انجام می‌دهند که جزو پست شمرده نمی‌شوند و کار شبیه آن را انجام می‌دهند.

آیا برای پوشش دادن و سازماندهی شرکت‌های پست خارجی که الان با مجوز از وزارت راه و شهرسازی فعالیت می‌کنند هم برنامه‌ای دارید؟

بله. این را هم سازماندهی می‌کنیم و این موضوع در طرح جدید هم دیده شده است که به نظر اواسط سال جاری عملیاتی می‌شود.

جاهایی مثل پیک‌ها و آژانس‌ها هم در پوشش قانون پست قرار می‌گیرند؟

بله، آنها هم سازماندهی پستی می‌شوند.

درخصوص خدمات ارتباطی روستایی هم فعالیتی شده است؟

در همه روستاهای بالای 20 خانوار کشور، تلفن عمومی و خانگی وجود دارد و فقط هزار و 96 روستا داریم که باید برای رساندن تلفن خانگی به آنها اقدام کنیم. حدود چهار تا پنج هزار روستای زیر 20 خانوار را هم در برنامه داریم تا ان‌شاءالله بسرعت خدمات‌رسانی ارتباطی به آنها انجام شود. درخصوص روستایی نیز امسال قصد داریم به حدود شش هزار روستای دیگر خدمات‌رسانی کنیم و عدد فعلی ده هزار را به 16 هزار روستا برسانیم.

برنامه‌های کوتاه‌مدت شما در وزارت ارتباطات چیست؟

رفع مشکلات سرعت اینترنت و توسعه فیبرنوری از برنامه‌های کوتاه‌مدتی است که وزارت ارتباطات قصد دارد در سال 92 به آن بپردازد. توسعه پهنای باند ترانزیت ترافیک بین‌الملل، تکمیل پروژه‌های جستجوگر، مرورگر و سیستم عامل بومی و راه‌اندازی مراکز داده استانی از دیگر پروژه‌های در دست انجام برای سال 92 است.

از دیگر برنامه‌های کوتاه‌مدت این وزارتخانه نصب و راه‌اندازی ایستگاه‌های پایش طیف فرکانس و مرکز نظارت بر سرویس اپراتورها، تجاری‌سازی فناوری‌های مورد نیاز، حمایت از توسعه صادرات فناوری و ارتقای صنعت ارتباطات و فناوری اطلاعات است که در سال جاری به آنها پرداخته خواهد شد.

همچنین توجه به اقتصاد مقاومتی و خوداتکایی، استخراج فرصت‌های سرمایه‌گذاری، توسعه کسب و کار حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات، ارائه خدمات دولتی در دفاتر ICT روستایی و توسعه بانکداری الکترونیکی و خرده بانکداری پست بانک ایران نیز در دستور کار این مجموعه قرار دارد و ساماندهی بازار فعالیت‌های پستی از طریق صدور پروانه اپراتورهای جدید، ساماندهی بازار فعالیت‌های پستی از طریق صدور پروانه اپراتورهای جدید، ساماندهی ورود تجهیزات ICT به کشور از طریق گمرک فرودگاه پیام و تأمین زیرساخت‌های لازم جهت احداث شهر ICT به عنوان دیگر برنامه‌های در دست اقدام است.

یکی از شرکت‌های مهم وزارت ارتباطات که از سال گذشته تاکنون درگیرمسائل مدیریتی است، پست‌ بانک است. برای ساماندهی این بخش چه برنامه‌ای دارید؟

خدمات پست‌بانک باید در تمامی نقاط کشور برای بخشداری‌ها، دهیاری‌ها، دستگاه‌های اجرایی و عمومی و هموطنان ساکن در روستاها و مناطق محروم گسترش یابد که این امر به حمایت‌های جدی نیاز دارد. مسائل مدیریتی پست‌بانک نیز حل شده و از این پس به طور پیگیر به ایفای وظایفش می‌پردازد. اصولا نگاه کلان در وزارت ارتباطات این است که خدمتگزاری به ملت شریف ایران یک افتخار است، چون آنان استحقاق هرگونه خدمتگزاری را دارند و این را باید در هر جایگاهی که هستیم فرصتی برای خودمان بدانیم.

این وزارتخانه مهم‌ترین بستر به منظور تأثیر‌گذاری در سطوح مختلف کشوری، منطقه‌ای و بین‌المللی محسوب می‌شود و بر همین اساس کشورهای قدرتمند به منظور رفع نیازهای علمی، اطلاعاتی و بسیاری از نیازهای دیگر در این حوزه سرمایه‌گذاری‌های زیادی کرده‌اند.

توانمندی علمی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات بسیار بالاست چون نیروهای انسانی ارزشمند و دانا در این مجموعه مشغول به خدمت هستند که باید از توان علمی آنان در کشور حتی در منطقه و جهان نیز استفاده شود.

قانون جامع این وزارت توسط مجلس شورای اسلامی در حال بررسی است و جای سازمان‌هایی از جمله سازمان فناوری‌های نوین و اقتصاد دیجیتالی خالی است که باید به این مجموعه اضافه شود.

امروزه کسانی موفق هستند که از اجماع تفکر عمومی استفاده کنند و در کشور ما نیز باید چنین سایت‌هایی ایجاد و راه‌اندازی شود تا ضمن استفاده از مشارکت جهانی بتوانیم ارزش‌ها و دیدگاه‌های ایرانیان را در عرصه جهانی ارائه کنیم. در حال حاضر اطلاعات علمی زیادی از سوی دانشگاه ها، مراکز علمی و حوزه‌های علمیه تولید می‌شود که می‌توان از طریق آن و به زبان‌های مختلف در دنیا عرضه کرد.

به‌عنوان سوال آخر، آیا شده در رایانه دفتر کارتان سایتی باز کنید که فیلتر باشد؟

شما چطور، برخوردید؟ (خنده)

سعید نوری‌آزاد - جام‌جم