ثمره باورهای یک ملت

با این حال چند‌سالی است که مناسبتی تازه در تقویم‌ها جای گرفته است که بزرگداشت آن هر سال بعد از عید نوروز، با غرور هر چه بیشتر مردم ایران همراه است و آن، روز ملی فناوری هسته‌ای است.

بیستم فروردین سال 1385 بود که خبر دستیابی ایران به فناوری غنی‌سازی اورانیوم و راه‌اندازی یک زنجیره کامل غنی‌سازی در نطنز در رسانه‌ها منتشر شد و به همت جوانان غیور کشورمان، ایران به باشگاه هسته‌ای جهان پیوست.

رسیدن به این مرحله از دانش روز با وجود محاصره شدید اقتصادی از سوی غرب، از یک سو نمایانگر اراده ملت ایران برای فتح قله‌های علمی و استقلال بی‌قید و شرط بود و از سوی دیگر کابوسی هولناک برای غرب به‌شمار می‌رفت تا آنجا که کشورهای غربی تا امروز برای توقف فعالیت‌های غنی‌سازی ایران دست به انواع تحریم‌ها زده و قطعنامه‌های مختلفی را در شورای امنیت به تصویب رسانده‌اند.

با وجود این در طول این مدت ملت ایران همواره در‌مقابل تمام موانع در دستیابی به این فناوری ایستاده و حتی در این راه شهیدانی را به کشور تقدیم کرده است.

در این میان مساله‌ای که از سوی برخی محافل مطرح می‌شود این است که اهمیت انرژی هسته‌ای چیست که ایران تا به این اندازه برای دستیابی به آن تلاش می‌کند؟

باید گفت در آینده فرآیندهای هسته‌ای حرف اصلی تأمین انرژی جهان را خواهد زد و چشم‌پوشی از آن موجب فرسنگ‌ها فاصله از دانش نوین در عرصه جهانی است. اگر کشور ما امروز از انرژی هسته‌ای بهره‌مند نشود، فردا نخواهد توانست انرژی مورد نیاز خود را تأمین کند و مجبور است استقلال و عزت ملی خود را به پای کشورهای پیشرفته مولد انرژی قربانی کند.

از سوی دیگر علاوه بر تامین انرژی، انرژی هسته‌ای در جنبه‌های دیگری از جمله اقتصادی، علمی، زیست محیطی و پزشکی کاربردهای فراوانی دارد و اهمیت آن در قرن بیست و یکم تا آنجاست که نه کشور ما، بلکه بیشتر کشورهای در‌حال توسعه خواستار استفاده از مزایای آن هستند.

چنین دلایلی موجب شده است که کشورهای هسته‌ای برای حفظ برتری خود در این زمینه تلاش کنند و استفاده از این فناوری را انحصاری بدانند اما ملت ایران براین باور است که محروم کردن ایران از این انرژی توجیهی ندارد و در صورت پایداری مردم و دولتمردان ایرانی، در نهایت قدرت‌های استکباری مجبور هستند ایران را به عنوان یکی از قدرت‌های هسته‌ای قبول کنند.

کتایون مافی - گروه سیاسی