شعرم اظهار ارادت به اهل بیت(ع) است

به همین مناسبت با برقعی درباره احساسش از کسب این عنوان و همین طور کارهای جدیدش گفت‌وگوی کوتاهی انجام دادیم که در زیر می‌خوانید.

آقای برقعی خودتان از عنوان شاعر مردمی ده سال اخیر شگفت زده نشدید؟

چرا باید شگفت زده بشوم؟

چون به هر حال برای این عنوان چهره جوانی هستید.

ماجرای کار من با بقیه فرق می‌کند. چون شعر برای من وسیله‌ای برای اظهار ارادت به اهل بیت(ع) است. این عنوان هم مسئولیت آدم را سنگین می‌کند. من همه اینها را لطف اهل بیت می‌دانم و شکر می‌کنم.

تا به امروز شما چند مجموعه منتشر کرده‌اید؟

دو مجموعه؛ یکی با عنوان «طوفان واژه‌ها» و دیگری با عنوان «قبله مایل به تو» که این دومی برگزیده کتاب سال هم شد.

شعرهای شما عمدتا آیینی است.گاهی برخی عنوان می‌کنند شعر آیینی معادل شعر سفارشی است.شما به عنوان یک شاعر آیینی نظرتان در این باره چیست؟

فکر می‌کنم پاسخ در سوال شما نهفته است.شاعر باید به ادبیت کار فکر کند. من به معنایی که دوستان از شعر سفارشی انتقاد می‌کنند، شعر سفارشی را رد نمی‌کنم. به گمان من شعر عاشقانه هم نوعی شعر سفارشی است. چون شاعر به دلش سفارش می‌دهد که شعری برای معشوق بگوید. ولی مهم این است که شاعر خودش را به موضوع سفارش شده نزدیک کند. گاهی مداح به شاعر سفارش می‌دهد. چه ایرادی دارد؟ مهم این است که شاعر با موضوع مورد سفارش ارتباط برقرار کند و توسل داشته باشد تا در کنار فضای کوششی فضای جوششی هم شکل بگیرد. این‌طور نباشد که شاعر اصلا به موضوعی اعتقاد نداشته باشد و بخواهد درباره‌اش شعر بنویسد.

فکر می‌کنید ویژگی شعر حمیدرضا برقعی چیست که شاعر مردمی 10 سال اخیر می‌شود؟

من اگر از این عنوان خوشحالی دارم یا به قول شما شگفت‌زده هستم، بیشتر به خاطر این است که یک شاعر مذهبی و آیینی برایش این اتفاق رخ داده است. این‌ را که شعر من چه ویژگی‌هایی داشته باید از دیگران پرسید. من سعی می‌کنم در سرودن شعرهایم توسل داشته باشم. نکته دیگر آن‌که آنها را در بوته نقد استادان قرار می‌دهم؛ ضمن آن‌که ما یک حلقه مفقوده هم داریم و آن اجرای شاعر است که من سعی می‌کنم در کنار بحث ادبیات، به بحث اجرا هم فکر کنم.