عروسی ترکمن‌ها

پیش از آن که مهمانان وارد روستا شوند مورد استقبال سوارکاران که تکه پارچه‌هایی در جلوی مهمانان تکان می‌دهند، قرار می‌گیرند. مهمانان برای گرفتن تکه‌پارچه،‌ سوارکاران را دنبال می‌کنند و سپس به سوی محل برگزاری مراسم مشایعت می‌شوند. در اجتماع مردان دوتار و فلوت نواخته و نوعی سوپ به نام شوربا صرف می‌شود. همزمان با انتقال عروس به خانه داماد، 30 سوارکار که هر کدام تکه‌پارچه‌ای به طول 5/1 متر برای نشان دادن طایفه‌شان از اسب آویخته‌اند کجاوه را همراهی و دنبال می‌کنند. پیش از آن که عروس از کجاوه بالا رود، مادرش آرد سفید به نشانه خوشبختی بر سرش می‌ریزد، آنگاه کجاوه به راه می‌افتد. در این هنگام سوارکاران ماهر و چابک به سوی خانه داماد حرکت می‌کنند تا خبر عزیمت عروس را پیش از رسیدن کجاوه به خانواده داماد اعلام کنند. هر کس زودتر به خانه داماد برسد از خانواده داماد جایزه می‌گیرد. این جایزه که معمولا به اسب تعلق دارد شالی است که به دور گردن آن انداخته می‌شود. هنگامی که عروس به سوی خانه داماد حرکت می‌کند کجاوه با دستمال بازی، نواختن دوتار و آوازخوانی مشایعت می‌شود.

هنگامی که مهمانان پذیرایی می‌شوند جارچیان شهر مردم را خبر می‌کنند تا خودشان را برای مسابقات سوارکاری آماده کنند. در این رقابت‌ها دو نوع مسابقه برگزار می‌شود. رقابت اول مسابقه طولی است که در آن مسیر مستقیمی به طول 3 تا 4 کیلومتر انتخاب می‌شود. مسابقه دیگر، مسیری چهارگوش یا ایلام است. نخست داوران مسابقه، 4 اسب انتخاب و اعلام می‌کنند که همه می‌توانند در این رقابت شرکت کنند. سپس سوارکاران دو به دو در این رقابت شرکت می‌کنند. هر مسابقه یک تا 8 دور دارد. ایلام مستطیل شکل است و یک دروازه در هر گوشه قرار داده شده است. اگر اسب از میان دروازه‌‌ها عبور کند بازنده اعلام می‌شود. رقابت طولی هواداران بیشتری دارد و در پایان آن جوایزی توسط دوست پدر داماد به برندگان اعطا می‌شود. پس از سوارکاری، مسابقات کشتی برگزار می‌شود و به 4 کشتی‌گیر نیز جایزه تعلق می‌گیرد.

رضا دستجردی