علی ‌حسینی راه درازی در پیش دارد

در واقع پیشینه پدر بهترین راهگشا و راهنمای وی برای تعیین مسیر و انتخاب وزنه‌برداری در میان رشته‌های ورزشی به شمار می‌آید. به عبارتی دیگر ، عزیز حسینی ملی‌پوش وزنه‌برداری ایران در دسته‌های سنگین دهه 60 که سابقه حضور در مسابقه‌های آسیایی و جهانی را در کارنامه قهرمانی خود دارد بهترین مشوق و انگیزه بود تا سعید بدرستی راه پدر را در مبارزه با پولاد سرد بشناسد و آن را طی کند.

پس از افول ستارگانی چون حسین توکلی، کوروش باقری، شاهین نصیری‌نیا، محمدعلی فلاحتی‌نژاد، حسین برخواه و... در آخر خداحافظی ناباورانه و تاثیرگذار بزرگمرد فراموش نشدنی وزنه‌برداری ایران یعنی حسین رضازاده، اکنون وزنه‌برداری در آستانه معرفی ستاره‌ای تابناک در آسمان جهان وزنه‌برداری است.

شاید اگر آن حادثه شوم شهریور سال 85 برای وزنه‌برداری ایران اتفاق نمی‌افتاد یکباره پیکره و موجودیت پرافتخار وزنه‌برداری و همچنین آینده‌سازان مستعدی چون علی حسینی مورد اصابت پاتک‌های دوپینگ و محرومیت‌های سنگین قرار نمی‌گرفتند، چه‌بسا طی 2 سال گذشته شاهد شکوفایی جوان دلاور اردبیلی و رقابت نزدیک و دیدنی میان 2 نسل از وزنه‌برداران ایران می‌بودیم.

بی‌گمان حضور پشتوانه‌ای پرتوان و آینده‌دار چون سعید علی حسینی می‌توانست هم ماحصل افتخارات سنگین وزن‌های این رشته‌ ما را در عرصه‌های جهانی و المپیک افزایش دهد و هم این که به عنوان عامل محرکی در روند آماده‌سازی و افتخارآفرینی حسین رضازاده ایفای نقش کند.

شرایط ویژه سنی و برخورداری از اندام ورزیده و قدرت بدنی قابل توجه باعث شد پس از مدتی 2‌‌ساله، او خیلی زود در عرصه قهرمانی قاره عرض اندام کند و در رقابت با جوانان آسیا به افتخار و رکورد‌شکنی نایل شود.

بدون شک سعید علی حسینی راه درازی برای تکرار افتخارات بزرگمردی چون حسین رضازاده را پیش روی دارد؛ راهی که با انتظارات و توقعات به جای مردم در جهت ظهور رضازاده‌ای دیگر همسو شده و مسوولیت را بر دوش یک جوان برومند دیگر از اردبیل سنگین و دشوار می‌کند.

تردیدی نمی‌توان داشت در این مقطع زمانی و در دورنمای 4 ساله وزنه‌برداری تا المپیک 2012 لندن،‌ بارقه‌های امید و افتخار آفرینی در این رشته سنگین و طاقت‌ فرسا را باید در عملکرد و درخشش این جوان رعنای اردبیلی جستجو کرد. شاید سعید علی حسینی همراه جوان‌های شایسته دیگری که کم نیستند بتوانند با حضور پر صلابت و پر قدرت خود وزنه‌برداری ایران را همچون دهه گذشته تبدیل به کانون توجهات و افتخارات جامعه ورزش کنند.

سعید علی حسینی گرچه جرقه اول را سال 83 با قهرمانی در رده سنی نوجوانان آسیا زد، اما هنوز بسیاری از راز و رمز موفقیت و خصوصیات و کارنامه ورزشی او بی‌اطلاع هستند.

درخشش و رکوردشکنی در مسابقه‌های جام باشگاه‌های آسیا بار دیگر نام سعید علی حسینی را در دنیای وزنه‌برداری بر سرزبان‌ها انداخت.

دیدگاه و نظر اسطوره وزنه‌برداری ایران و جهان نسبت به این جوان بلند بالا و خوش قامت و قدرتمند که از این به بعد همه نگاه‌ها به اوست، جالب و قابل تعمق و بس امیدوار‌کننده جلوه می‌کند.

رضازاده که نخستین تجربه مربیگری‌اش را در یک مسابقه رسمی با تیم ملی وزنه‌برداری پشت‌سر می‌گذراند درباره شاگرد خلف خود با امیدواری بسیار سخن می‌گوید: آرزو دارم راه قهرمانی و افتخارات او در مسابقه‌های جهانی و المپیک آینده توسط همشهری او تداوم و ادامه یابد.

سعید می‌تواند با شکستن رکوردهای من قهرمان جهان و المپیک شود. برای تحقق این اتفاق بزرگ هر کمکی بتوانم انجام خواهم داد. علی حسینی استعداد فوق‌العاده‌ای دارد. او از همان چند سال پیش و در دوران نوجوانی نشان داد از قابلیت‌های لازم برای بزرگی برخوردار است. رقابت‌های باشگاه‌های آسیا شروع خوبی برای اوجگیری دوباره وی بود.

در این مسابقه‌ها توانمندی‌های خود را به صورت عملی نشان داد و در اردوها هم روند و وضعیت بسیار خوبی داشت، البته برای این که او بتواند بدون وقفه راه قهرمانی را طی کند باید بسیار مراقب او باشیم تا در این سن و سال دچار آسیب جدی نشود.

علی حسینی زانوهایش را عمل کرده و بدنش نسبت به تمرین‌هایی که می‌کند مستعد آسیب‌دیدگی است. همه تلاش ما در وهله اول جلوگیری از آسیب‌دیدگی‌های احتمالی است تا بتوانیم با یک برنامه‌ریزی درازمدت او را برای بازی‌های المپیک 2012 لندن و مسابقه‌های جهانی پیش از آن حفظ و آماده کنیم.

حسین رضازاده که در سرش آرزوهای بزرگی چون شکستن رکوردهایش توسط فرزندش ابوالفضل را می‌پروراند اکنون همان احساس را نسبت به همشهری جوان خود یعنی سعید علی حسینی دارد و می‌گوید: سعید با فرزندم فرقی نمی‌کند. او یک ایرانی و همشهری من است و آرزو دارم بتواند همه افتخاراتی که من کسب کرده‌ام توسط او تکرار شود. باید او مثل ابوالفضل از من حرف‌شنوی داشته باشد و براساس برنامه به جلو حرکت کند و تمام حواسش را به هدفش که  افتخارآفرینی در مسابقه‌های جهانی و المپیک است، معطوف کند.

به هر شکل دوست دارم اگر روزی قرار است کسی رکوردهای مرا بشکند او یک ایرانی باشد. حال اگر ابوالفضل نتوانست راه من را ادامه بدهد چه بهتر که سعید بتواند این کار را بکند و در المپیک به طلا و افتخار برسد.