وقتی مادر همه‌چیز است

مادر؛ واژه‌ای کوتاه، اما بار آن به بلندای یک زندگی است. مادر گاهی هم پدر می‌شود، وقتی دستانی استوار بر زندگی‌مان کشیده و در دلش همه نگرانی‌ها را فروخورده است. مادرانی که بی‌وقفه، بی‌مزد و بی‌منت، همه‌چیزشان را در کف اخلاص گذاشته‌اند؛ کسانی که گرسنگی می‌کشند تا ما سیر باشیم، کم می‌پوشند تا ما آراسته باشیم و دل می‌سوزانند تا دنیای ما روشن و پرامید باشد.

مادر، پرستار، آشپز، معلم، مدیر، خدمتکار و حتی حسابدار است؛ همه نقش‌ها را در یک وجود واحد جمع می‌کند و نه مزدی می‌گیرد، نه بابت این همه نقش بیمه‌ای، نه حتی نگاه تقدیر. تنها دلخوشی‌اش، نگاه آرام و لبخند فرزندش است. وقتی ما می‌خوابیم، او بیدار است؛ وقتی ما می‌خندیم، او در سکوت رنجش را پنهان می‌کند؛ وقتی ما راه می‌رویم، او پای مسیر ما خون دل خورده است.

مادر، تجسم عشق بی‌قید و شرط است؛ حضورش سکوت ندارد، ولی آثارش در تک‌تک نفس‌ها و قدم‌های ما دیده می‌شود. او تنها کسی است که از زندگی خویش می‌گذرد تا زندگی ما بهتر باشد و هیچ گاه از فداکاری‌اش حرفی نمی‌زند. او هم نان‌آور خانه است و هم پرچمدار اخلاق، استقامت و امید است؛ هر صبحی که با نگاه ما شروع می‌شود، حاصل شب‌های بی‌خوابی و تلاش‌های بی‌صدا اوست.

در میلاد حضرت فاطمه (س)، ما به زحمات بی‌شائبه این مادران عزیز می‌نگریم و با دل‌هایی پر از عشق و سپاس، می‌گوییم: وجودتان بی‌بدیل است؛ حضور شماست که ما را سر پا نگه داشته، به مسیر زندگی آشنا کرده و قلبمان را با محبتتان گرم نگه داشته است.

مادران بی‌منت، شما فرشته‌های خانه‌اید، ستون‌های ناگسستنی زندگی. برایتان آرزوی آرامش داریم، گرچه می‌دانیم هیچ تقدیری، هیچ هدیه‌ای نمی‌تواند تمام فداکاری‌های شما را جبران کند. اما امروز، امروز روز شماست، روز عشق بی‌وقفه، روز قلب‌های بی‌منت، روز مادر.