صعود به عشق مردم وطنم

جوان‌ترین صعودکننده ایرانی اورست، در۲۳‌سالگی بر بام دنیا ایستاد؛ کاری که معادل کسب مدال طلای جهان و پس از مدتی، حکم قهرمانی‌ جهان‌اش را هم گرفت. او حالا در ۲۵‌سالگی و چند روز پیش از آغاز دومین برنامه صعود خود، از پاداشی می‌گوید که هنوز هم نگرفته.‌ دانایی درگفت‌وگو باجام‌جم، از بی‌مهری‌ها گله دارد و اشاره اصلی‌اش هم به فدراسیون‌ کوهنوردی و صعودهای ورزشی است.
‌
شما در برنامه قبلی‌‌‌، رکورد عظیم قیچی‌ساز را شکستید و با یک سال سن کمتر، عنوان جوان‌ترین ایرانی صعودکننده به اورست را به نام خود ثبت کردید. حالا در صعود پیش‌رو چه هدفی را دنبال می‌کنید؟
من از همان دو سال پیش در بازگشت از اورست، تمریناتم را شروع کردم.به طورمنظم، کوهنوردی، تمرینات هوازی و برنامه‌های دیگری را در تهران و مشهد داشتم. درمسیر این صعود با موانع بسیاری روبه‌رو بوده‌ام اما به امید خدا در صورت موفقیت، این بار هم، جوان‌ترین صعودکننده ایرانی به K۲ خواهم بود.
‌
با کدام شرکت قرارداد بسته‌اید و این صعود چقدر هزینه دارد؟
با الیت قرارداد دارم. با توجه به نرخ بالای ارز، رقم بسیار سنگینی‌است و به دلیل نوسان دلار تا زمان پرواز، رقم دقیقی نمی‌توان گفت اما صعود به K۲ برای من حدود ۷۰ هزار دلار هزینه دارد.
‌
آیا از سوی وزارت ورزش، کمیته المپیک و فدراسیون هم حمایتی شده‌اید؟ در بخش خصوصی چطور، حامی مالی دارید؟
خیر، حامی مالی ندارم. با توجه به شرایط اقتصادی کشور، توقعی هم ندارم اما انتظار داشتم از جوانی که پرچم مقدس ایران را در بام دنیا بالا برد و در بلندترین قله جهان نماز خواند، حداقل برای امور اداری حمایت معنوی شود اما انگار بعضی‌ها به اصطلاح سنگ پیش پا می‌اندازند. وزیر محترم ورزش در جلسه اخیرشان در مشهد، دستور اهدای پاداش مدال طلای صعود به اورست و همچنین صدور مجوز برون‌مرزی اعزام به K۲ را دادند اما متأسفانه هیچ‌کدام به نتیجه نرسید. هر چه پیگیری کردم، عملی نشد!
‌
از کمیته المپیک و فدراسیون کوهنوردی چه خبر؟
من در دیدار با آقای خسروی‌وفا، رئیس محترم کمیته ملی المپیک طرح مشکل کردم. ایشان هم با فدراسیون صحبت کردند و قرار شد من پیگیری کنم. با آقای زارع، رئیس فدراسیون صحبت کردم و طبق نظر ایشان نامه رسمی به فدراسیون ارسال کردم اما باز هم نتیجه‌ای نداشت.
‌
به نظر شما مشکل اصلی کجاست؟
من نمی‌دانم. فقط عدم همکاری و حمایت فدراسیون از هر چیزی بیشتر مشهود است. آنها سلیقه‌ای عمل می‌کنند. انتظار داشتم حداقل اگر به نامه، تماس‌ یا پیام‌‌‌ من پاسخ نمی‌دهند، دستور وزیر ورزش نادیده گرفته نشود.
‌
دقیقا منظور شما از عملکرد سلیقه‌ای چیست؟
فدراسیون معیار درستی برای حمایت ندارد. حامی ورزشکاران خاص‌‌ است. با مجوز شورای برون‌مرزی ورزشکارانی که مربیان و حامیان ویژه‌ای دارند، موافقت می‌کنند. حتی این افراد اگر مستندات موفقیت صعودشان را نداشته باشند، باز هم ازسوی فدراسیون حکم،مدال وپاداش قهرمانی می‌گیرند‌امابعضی‌ها مانندمن،حتی بادستوروزیر ورئیس کمیته ملی المپیک هم به حق خودشان نمی‌رسند.‌
‌
با این اوصاف برنامه پرواز و صعود را چطور و از چه زمانی رسما شروع می‌کنید؟
من در صعود به اورست هم مشکلات مشابه بسیاری داشتم؛ به هر حال انجام شد. احتمالا شنبه تهران را ترک می‌کنم، چند روزی در استانبول کارهای اداری را تکمیل می‌کنم و بعد به پاکستان می‌روم. برنامه‌ام از اواخر هفته آینده رسما شروع می‌شود و حدود دو ماه هم طول می‌کشد.
‌
ضمن آرزوی سلامتی و موفقیت در صعود پیش‌رو، در پایان بگویید با وجود این فراز‌و‌نشیب‌ها، چه چیزی امیرمحمد دانایی را امیدوار، پای پرواز به K۲ می‌رساند؟
بیش از هر چیز عشق به کوهنوردی.‌ K۲ قله سختی‌ست.کوه قاتلی که از هر سه نفر،جان یکی رامی‌گیرد ومن دوست دارم خودم را به چالش بکشم. بعدهم عشق به جوانان و مردم وطنم. روزگارسختی‌ است وناامیدی و غم کم نیست.دوست دارم جوان‌هایی مثل خودم ببینند و بشنوند و بروند دنبال آرزوهای خودشان. زود ناامید نشوند.جوانی،فرصت ارزشمندی‌است که نبایدبی‌ثمرازدست برود.