پس هر آن چیزی که موجب شود تا بیشتر با اعضای خانواده و فامیل باشیم و گل بگوییم و گل بشنویم و حضور در کنار یکدیگر را غنیمت بشماریم، ارزشمند و دوست داشتنی است. این راز ماندگاری آیینهای باستانی همچون یلداست. آیینهایی که بر مهر و دوستی و مودت تاکید دارد و به همین علت هم با طلوع خورشید اسلام و ورود آن به کشورمان ایران گرچه مردم یکتاپرست کشورمان که بر آیین زرتشت بودند از دین تازه که بر یکتاپرستی و گفتار و کردار نیک تاکید داشتند، استقبال کردند.
اما این دین تازه هم بر آیینهای باستانی ایرانی که اغلب بر محور خانواده، دوستی، نیکویی و نیکوکاری بود مهر تایید زد و یلدا و نوروز و دیگر آیینهای ایران باستان از چند هزار سال پیش تاکنون جاودانه شدند و جاودانه ماندند تا به جهانیان گوشزد کنند مردم این سرزمین در روزگاری که بسیاری از ملتهای جهان درگیر و دار جنگهای وحشیانه و کشتار بیرحمانه دیگر اقوام و ملتها برای بهدست آوردن سرزمین و منافع دیگر بودند، مردم ایران زمین نگاهی علمی و تمدنی به موضوعات مختلف داشتند و در مسیر رشد و تعالی حرکت میکردند.
همچنانکه رسول خدا فرمودهاند: «هر که راه و رسم نیکویی را بنیان نهاد در پاداش عمل به آن تا روز قیامت سهیم است بیآنکه از اجر دیگران کاسته شود».
سیره علوی نیز نشان میدهد بنای اسلام بر حفظ آیینهای ارزشمند است؛ چنانکه حضرت علی(ع) در سفارشی به مالک اشتر، والی منصوب ایشان در سرزمین مصر، فرمودهاند: «سنتها و آیینهای نیکی را که بخش وسیعی از مردم آن سرزمین انجامش داده (در دل مردم آن سرزمین جا گرفته) و موجب برقراری الفت و دوستی میان آنان بوده و سبب اصلاح رفتاری جامعه میشود را از بین مبر و روش جدیدی را ایجاد مکن که به آیینهاى نیک کهن آسیبی وارد کند و در این صورت، آنانی که آن آیین نیک را ایجاد کرده بودند، دارای اجر و پاداش بوده و گناه از بین بردن آنها بر گردن تو خواهد بود!»