نبرد توحش با تمدن

از همان ابتدای حیات داعش و براساس حمایت‌های مادرانه رژیم اشغالگر در تیمار مجروحان در کنار پول توجیبی‌های پدرانه غرب، برای اهل نظر روشن شد که داعش، حاصل آمیزش دو پدر آمریکایی و انگلیسی با مادر صهیونیست است و به شکل آشکاری ژن کینه از تمدن بشری را از مادر و سبوعیت و دژخیمی را از پدرانش به ارث برده است.
اما همه دسیسه و فتنه‌ها، این روزها به صورت مکرر و متوالی برای مخاطب جهانی فروریخته است؛ تصاویر و تیتر‌های رسانه‌های غربی که دیگر نمی‌توانند در مقابل آگاهی جامعه بشری به جعلیات ادامه دهند و مجبور به انتشار بخشی از واقعیت شده‌اند به این فروپاشی گواهی می‌دهد. خیل عظیم حامیان فلسطین در شهر‌های بزرگ دنیا هم تاییدی است براین ادعا.
یورونیوز (پایگاه خبری اتحادیه اروپا) در همان روز تیتر زد: «در حملات اسرائیل در میان ۵۷۹۱ نفر، تعداد ۲۳۶۰ کودک جان باخته‌اند» آیا این نشانه توحش داعشی در رفتار اشغالگران نیست؟ 
در خبر دیگری از دویچه وله آمده: «دید‌بان حقوق‌بشر، اسرائیل را به جنایت جنگی متهم کرده است» جنایت جنگی با رفتار متوحشانه مترادف نیست!
​​​​​​​رادیو فردا هم که در زمره معاندین مقاومت است، صحنه‌های پس از بمباران «دیرالبلح» غزه را مخابره کرده که ترجمان رفتار ضدتمدنی سپاه صهیون است. بی‌بی‌سی، به دنبال قطع برق و آب غزه از جمله بیمارستان‌ها توسط اسرائیل، تیتر زده: «بیمارستان‌ها به گور دسته‌جمعی تبدیل شده است» بستن آب، دارو و غذا به‌روی مردم غیرنظامی و بمباران بیمارستان، نشانه تمدن است یا بربریت؟
دویچه‌وله همچنین تصویر بقایای یک مسجد پس از بمباران را مخابره کرده که خود واضح‌ترین انگاره دشمنی صهیونیست‌ها با ابنیه تاریخی و یادآور رفتار داعشی‌ها با مساجد، کلیسا‌ها و ابنیه تاریخی سرزمین‌های ایران فرهنگی است. تمدن‌ستیزی صرفا درتخریب ابنیه تاریخی محدود نیست بلکه در عدم تکامل اندیشه بشری بیشتر نمایان می‌شود. همان روز که نتانیاهو ادعای جنگ تمدنی با بربریت کرد، شب‌نشده گوترش، دبیرکل سازمان ملل گفت: «حملات حماس بی‌دلیل نبوده و کشتار جمعی اسرائیل را توجیه نمی‌کند، کمک‌های بشردوستانه باید بدون هرگونه محدودیت وارد غزه شود» مقامات اسرائیلی در جواب و در روزنامه اسرائیلی هیوم گفتند: «کسی که در طرف درست نایستد، مجازات می‌شود » یعنی تو را هم مثل داهامر شولد، ترور می‌کنیم. شولد دومین دبیرکل سازمان ملل بود که آمریکا را به خاطر وتوی قطعنامه‌های ضداسرائیلی مورد انتقاد قرار داد و در سال ۱۹۶۱ در یک سانحه هواپیمایی به قتل رسید. صهیونیست‌ها از او درس عبرتی ساختند برای دیگران. 
از این مثال‌ها زیاد است از دروغ سر بریدن نوزاد، شکم دریدن زن باردار و ... توسط حماس تا این ادعاهای پوچ تمدنی. نکته این‌که این روزها ادعاهای دروغین صهیونیست‌ها به شب نرسیده به رسوایی تبدیل می‌شود. از طرفی هر روز شفاف‌تر می‌شود که تمدن مورد ادعای صهیونیست‌ها، عین بربریت است؛ عصاره اندیشه بخش نفرین‌شده قوم یهود و تلفیق آن با توحش خونبار رومی‌زادگان که امروز به آن تمدن غرب می‌گوییم، هرروز به پایان خود نزدیک‌تر می‌شود.