همسرم مستحق مرگ بود!

به گزارش خبرنگار جام‌جم، اوایل مرداد سال گذشته مرد جوانی با پلیس ورامین تماس گرفت و راز این جنایت را فاش کرد. فرزاد به ماموران گفت: همسرم را به‌خاطر خیانت‌هایش با چاقو کشتم. پس از این تماس، ماموران راهی خانه فرزاد شده و با جسد غرق در خون مریم ۲۹‌ساله روبه‌رو شدند که با ضربات چاقو از پا درآمده بود. جسد این زن برای تعیین علت مرگ به پزشکی‌قانونی منتقل شد. فرزاد دستگیر شد و پس از انتقال به پلیس آگاهی به قتل همسرش اعتراف کرد و گفت: من و مریم چهار سال قبل ازدواج کردیم. رابطه خوبی داشتیم تا این‌که متوجه رفتار مشکوک او شدم. از چند ماه قبل رفتارش مشکوک‌تر شد. او را زیر نظر گرفته و متوجه شدم با باجناق و شوهرخواهرم ارتباط دارد. مریم و زندگی‌ام را دوست داشتم، به‌همین‌دلیل به او گفتم از این کار دست بکشد و به فکر حفظ زندگی‌مان باشد. به او فرصت دادم اما به رفتارهای اشتباهش ادامه داد و راهی جز مرگش برایم باقی نگذاشت. امشب دوباره با هم بر سر این موضوع درگیر شدیم و با چاقو او را کشتم و بعد با پلیس تماس گرفتم. پس از این ادعا ماموران از خانواده مریم تحقیق کرده و باجناق و شوهرخواهر متهم هم احضار شدند. آنها در تحقیقات منکر ارتباط خارج از عرف با مریم شده و گفتند رفتارشان با مریم در حد فامیل بوده و شک فرزاد بی‌مورد است. با تکمیل تحقیقات در دادسرای ورامین و اعلام گزارش پزشکی‌قانونی درباره علت مرگ زن جوان، پرونده با صدور کیفرخواست به دادگاه کیفری یک استان تهران ارسال شد.   در جلسه رسیدگی به این پرونده که در شعبه پنجم دادگاه کیفری یک برگزار شد، مادر مریم درحالی‌که اشک می‌ریخت، گفت: دخترم زن نجیبی بود و کار خلافی نکرده بود که مستحق مرگ باشد. فرزاد با سنگدلی دخترم را کشت و برای توجیه کارش ادعای خیانت را مطرح کرد. سپس رئیس دادگاه به فرزاد گفت در جایگاه بایستد و با تفهیم اتهام به او، خواست دفاع کند. مرد جوان گفت: مریم را کشتم چون مستحق مرگ بود. او با باجناقم و شوهر خواهرم ارتباط داشت. حتی چند روز قبل از کشتن او شماره‌هایی از کشوی او پیدا کردم.
رئیس دادگاه: اما بررسی‌های پلیس این ادعای شما را رد کرده و قربانی ارتباط پنهانی نداشت. به نظر می‌رسد این ادعا براساس حدس و گمان بوده است. چه دفاعی داری؟
فرزاد: همسرم آبرویم را برده بود و باید کشته می‌شد تا بتوانم از آبرویم دفاع کنم. از قتل پشیمان نیستم.
پس از دفاعیات متهم و وکیل‌مدافعش، قضات برای تصمیم‌گیری وارد شور شدند.