اهدای عضو، اهدای زندگی

هر فردی در جامعه به‌عنوان شهروند نقشی دارد. نقش در قالب‌های اجتماعی مختلف، پزشک، معلم و کارگر می‌تواند در روز‌هایی از سال به‌عنوان مسئولیت اجتماعی بروز کند؛ به این شکل که هر فردی در سال یک روز را روز خدمت به شهروندان شهرش درنظر بگیرد. یک روز به‌عنوان بنا، سقف خانه نیازمندی را رایگان تعمیر کند، یک برقکار، مشکلات برقی همسایه‌ها را حل کند یا یک معلم به دانش‌آموزی رایگان آموزش دهد.

این نقش، اما می‌تواند بعد از مرگ هم ادامه پیدا کند. افراد بزرگ بعد از مرگ‌شان هم نقش اجتماعی خود را ایفا می‌کنند و با مهربانی دست کمک افرادی که نیاز به یاری دارند، می‌فشرند. فرهنگ ایثار و مهربانی ایرانی می‌گوید که به همنوع خود کمک کنیم. تهیه کارت اهدای عضو در زمان حیات می‌تواند نمونه بارز انجام مسئولیت اجتماعی یک فرد باشد. سالانه حدود ۵۰۰۰ تا ۸۰۰۰ فرد در ایران دچار مرگ مغزی می‌شود. با وجود این، اما در ایران حدود یک‌سوم از آن‌ها تمایل به اهدای عضو دارند. این آمار اندک باعث شده است روزانه حدود ۱۰نفر در ایران به‌دلیل دریافت نکردن عضوی، جان خود را از دست بدهند، حال این‌که اگر تمایل افراد قبل از مرگ با دریافت کارت اهدای‌عضو اتفاق بیفتد، اهدای عضو و بخشش بزرگ‌شان می‌تواند جان افراد زیادی را نجات دهد. انجام مسئولیت اجتماعی یا کمک به دیگران، فقط با پرداخت هزینه و پول امکان‌پذیر نیست و گاه با اهدای عضوی از بدن می‌توان زندگی را به جریان انداخت و حیات را دوباره جاری کرد.