کاهش درد نوزادان نارس با صدای مادر

به گزارش جام جم آنلاین، نوزادان نارس-در واقع نوزادانی که قبل از 37 هفته متولد شده اند-اولین روزها تا هفته های زندگی خود را در انکوباتورها می گذرانند و در این مدت مراحل مختلف پزشکی را انجام می دهند.

این موارد می تواند شامل جمع آوری نمونه های خون برای آزمایش ، قرار دادن لوله های تغذیه و لوله گذاری برای نوزادانی باشد که به تنفس نیاز دارند.

با این حال مشکل این است که اغلب نمی توان به نوزادان مسکن دارویی داد  زیرا می تواند در رشد عصبی اختلال ایجاد کند.

محققان دانشگاه ژنو نشان داده اند که حضور مادر در حین عمل می تواند سطح درد را کاهش داده و از سویی سطح اکسی توسین را افزایش دهد.

اکسی توسین هورمونی است که هم با شادی و هم وابستگی ارتباط دارد.

به گفته تیم تحقیق ، یافته ها اهمیت حضور والدین را در حالی که نوزادشان در مراقبت های ویژه است و مراحل مهم رشد خود را طی می کنند ، نشان می دهد. این مطالعه توسط آزمایشگاه متخصص اعصاب و روان یعنی دیدیه گرانجین از دانشگاه ژنو و با همکاری بیمارستان پارینی و محققان دانشگاه مجاور این بیمارستان یعنی واله داستا ، هر دو در شمال غربی ایتالیا انجام شد.

این بر اساس تحقیقات قبلی است که نشان می دهد حضور مادر یا پدر می تواند - با استفاده از تعدیل صوتی - به آرامش نوزادان کمک کند.

البته در بیمارستان ها ، روشهای دیگری برای آرام کردن نوزادان نارس استفاده می شود از جمله قنداق کردن ، استفاده از محلول های قندی یا مکیدن غیر مغذی با یک آدمک.)

این تیم تحقیقاتی در مطالعه خود ، 20 نوزاد نارس را که در بیمارستان پارینی متولد شده بودند تحت نظر قرار دادند و از مادران این نوزادان  خواستند در مواقعی که فرزندشان آزمایش خون می داد حضور داشته باشند. برای خون گرفتن از نوزادان چند قطره از طریق پاشنه پا گرفته می شود.

مانولا فیلیپا ، نویسنده مقاله و روانشناس رشد ، از دانشگاه ژنو ، می گوید: «ما این مطالعه را بر روی صدای مادر متمرکز کردیم.»

او توضیح داد: «در اولین روزهای زندگی ، حضور پدر سخت تر است.»

این آزمایش در سه مرحله انجام شد که بعداً مقایسه و متضاد شد. در یک آزمایش خون مادر حضور نداشت ، در حالی که در آزمایش دیگر مادر با نوزاد صحبت می کرد و در آزمایش دیگری مادر برای نوزاد آواز می خواند.

دکتر فیلیپا افزود: «برای مطالعه  مادر پنج دقیقه قبل از تزریق در حین تزریق و بعد از عمل شروع به صحبت یا آواز خواندن کرد.»

با استفاده از «مشخصات درد نوزاد نارس» (PIPP) - که درد را در مقیاس 0 تا 21 بر اساس عبارات و اندازه گیری هایی مانند میزان ضربان قلب و اکسیژن رسانی ارزیابی می کند  تیم به دنبال این بود که آیا حضور مادر به نوزادان آرامش می دهد یا خیر.

پروفسور گرانجین توضیح داد: «به منظور کدگذاری رفتار نوزادان نارس ، ما از هر آزمایش خون فیلم گرفتیم و ویدیوها را بدون صدا  قضاوت کردیم تا معلوم نشود که مادر در آنجا حضور دارد یا خیر.

این تیم متوجه شد که میانگین PIPP در زمان حضور مادران و صحبت با فرزندشان از 4.5 به 3 کاهش یافته است.

پروفسور گراندجین خاطرنشان کرد: «این تفاوت با صدای گفتاری را می توان با این واقعیت توضیح داد که مادر لحن آوازی خود را کمتر با آنچه که در هنگام خواندن در نوزاد خود درک می کند تطبیق می دهد ، زیرا او به نوعی از نظر ساختار ملودیک محدود شده است.»

در کنار استفاده از PIPP ، تیم همچنین روهای دیگری را که نوزادان به صدای مادران خود پاسخ می دهند ، مورد بررسی قرار داد.

دکتر فیلیپا توضیح داد: «ما به سرعت به اکسی توسین را نیز مورد بررسی قرار دادیم. با جمع آوری نمونه های بزاق ، تیم دریافت که میزان اکسی توسین نوزادان هنگام صحبت مادران از متوسط ​​0.8 به 1.4 پیکوگرم در میلی لیتر افزایش می یابد.»

دکتر فیلیپا خاطرنشان کرد: «از نظر اکسی توسین ، این افزایش قابل توجهی است.»

دکتر فیلیپا گفت  ما اهمیت همبستگی والدین و کودک را به ویژه در زمینه ظریف مراقبت های ویژه نشان می دهیم.

پروفسور گرانجین افزود: «والدین در اینجا نقش محافظتی ایفا می کنند و می توانند در کمک به فرزند خود تا حد ممکن نقش داشته باشند.»

یافته های کامل این مطالعه در مجله Scientific Reports منتشر شد.

مترجم: هیلدا حسینی خواه