اشعار شهادت حضرت زهرا 99 + تصاویر گرافیکی

به گزارش سرویس فرهنگی جام جم آنلاین ، روز 13 جمادی الاول به روایتی شهادت مادر سادات حضرت فاطمه زهرا (س) است. این ایام مصیبت عظمای خاندان اهل بیت عصمت و طهارت و شیعیان و محبّان ایشان است؛ ایامی که به عنوان ایام فاطمیه اول شناخته می‌شود. گلچینی از جدیدترین اشعار جانسوز شاعران را به همین مناسبت در ادامه می خوانید

ای آنکه بود علی امامت ، زهرا
خلقت همه می‌کند سلامت ، زهرا
می خواست خدا که سوره ات چون عمرت
کوتاه شود به احترامت ، زهرا

امیر حسین مومنی

♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️

مادر چراغ روشن این آشیانه بود
لبخند او برای همه پشتوانه بود
یک دسته گل ، که یاس پیمبر لقب گرفت،
طرح تبسمش غزلی عاشقانه بود
 از تار و پود چادر اونور می‌چکید
او ، آشنای خلوت شب های خانه بود
◾️◾️◾️
اما رسید روزی از راه ناگهان
روزی که مثل شب، پرغم،بی ترانه بود
آن روز فصل حادثه در کوچه ها وزید
آن روز، روز آخر عمر زمانه بود
رویای خوب کوچه، به کابوس شد بدل
وقتی بهار دسته گلی تازیانه بود ...
◾️◾️◾️
دستاس بعد از آن ....نه ، نچرخید مثل قبل
دست کسی که بین خلایق یگانه بود
انگار تیغ بر دل بابام میزدند
موهای خواهرم که پریشان شانه بود
لبخند،می شکفت به لبهاش روزها
دیدم ولی که گریه های مادر شبانه بود
◾️◾️◾️
زخمی به عمق غربت بابا به سینه داشت
آن میخ در برای شهادت بهانه بود
◾️◾️◾️
مظلومیت به اوج خودش می رسید ... آه
آن شب که دفن مادر ما مخفیانه بود.

امیر اکبرزاده

♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️

شهر،آبستن یک حادثه سنگین است
کوچه ها زخمی شمشیر غمی دیرین است
چشمها منتظر مستی بزمی دیگر
سفره ی مکر خدایان ریا،رنگین است
در شب شوم ستم هیچ عجب نیست اگر
بوف کور،آینه ی مردم ظاهر بین است
درد تنهایی من تلخ تر است از هر درد
کام ابلیس ولی از غم من شیرین است
با وجودی که همه مدعی ایمانند
آنچه انگار خریدار ندارد، دین است
دیدن حال تو سخت است گل بستری ام!
سند غربت من پیرهنی خونین است
لاله ی سرخ من،اینگونه مشو پژمرده
آه ! داغ تو برای دل من سنگین است
سید محمد بابامیری

♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️

زهرا که جان عالمی بادا فدایش
زهرا که می باشد رضای حق رضایش
زهرا که جبریلش پیام وحی میداد
الهام بر او با کلام وحی می داد
زهرا که اصحاب کساء را بود محور
زهرا که خواندش بضعة منّي پیمبر
زهرا که ذکر نور،جاری برلبش بود
روح الامین محو مناجات شبش بود
زهرا که آیین رسالت زنده از اوست
زهرا که نام مصطفی پاینده از اوست
این پیک نغز از عالمی نیکو سرشت است
عطر بهشت از اوست نه او از بهشت است!
زهرا که محراب از نمازش آبرو داشت
هنگام ذکر نام او باید وضو داشت
زهرا که مداحش کلام الله باشد
همراه نام او سلام الله باشد
زهرا که عقل اول او را «امّ اب» خواند
زهرا که بر دستش پیمبر بوسه بنشاند
از دامنش نور ولایت منجلی شد
در نُه بهار عمر همدوش علی شد
بی حبّ او نبود قبول حق،عبادت
بی لطف او کی وا شود درهای رحمت؟!
زهرا بود معیار حبّ و بغض داور
باشد رضایش با رضای حق، برابر
زهراست بین خلق،نوری برگزیده
او را خدا با جلوه ی خود آفریده
زهرا و قرآن هر دو آیات خدایند
راه خدا را هر دو مصباح الهُدایند
زهرا کتاب وحی را شیرازه باشد
اسلام از نامش بلند آوازه باشد
محمد نعیمی

♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️

زخمی ست شکفته مانده در سینه ی چاه
توفانی،خفته مانده در سینه ی چاه
لبریز غمی به وسعت تاریخ است
رازی که نهفته مانده در سینه ی چاه
سید مهدی حسینی

♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️

امشب شفا بگرفته بیمار مدینه
خاموش شد شمع شب تار مدینه
امشب کتاب عمر زهرا بسته گردد
بغض گلوگیر علی آهسته گردد
امشب به چشم کودکان غم حجله بسته
غمهای عالم بر دل مولا نشسته
امشب صدای گریه ی زهراست خاموش
زینب سیه پوشیده و زهرا کفن پوش
امشب خدا داند که بر مولا چه بگذشت
بر باغبان از غربت گلها چه بگذشت
امشب مدینه در سکوت غم فرو رفت
یک لاله ی پرپر ز باغ آرزو رفت
محمد نعیمی

♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️

آتش گمان نداشت که افتد به پای تو
غم آرزو نکرد که پرسد نشان تو
آن شب سلام غربت دل بی جواب بود
گویی کسی نخواست شود همزبان تو
دیوار بی قرار شد و بغضِ در شکست
مسمار گریه کرد به صبر و توان تو
آیینه ها شکسته به هم زل زدند و بود
ناباورانه سوختن ناگهان تو
شرمنده شد بهشت خدا تا بخاک دید
راه بهار گم شده از آشیانه تو
بانوی آسمان و فدک _ آب میشود
خورشید اشک در غم آتش فشان تو
گرد مدینه هم به غبارت نمیرسد
گویی به عرش برده خدا کاروان تو
حال و هوای دیده ی بارانی علی
ابر بهار بود به سوگ خزان تو
ای مادر همیشه،به نسلت قسم که عشق
تکثیر می شود به همه دودمان تو
عمرت ستاره ای شد و در آسمان نشست
تا صبح ریزد از افق بیکران تو

جعفر رسول زاده(آشفته)

♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️

بردند غدیر خم،چو از یاد، علی
شد شهر مدینه،کوفه آباد، علی
حتی دل شعله سوخت بر غربت تو
تا فاطمه ات پشت در افتاد، علی

♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️

شب ، راه بر آیینه ی توحید گرفت
بر ظلمت خویش مُهر تایید گرفت
می خواند دلی علی، نماز آیات
آن روز که در مدینه ، خورشید گرفت
محمود تاری(یاسر)

♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️

یافاطمه، داغ پدرت سنگین بود
پهلوی شکسته ات چرا خونین بود؟!
«لا اسئلکم علیه اجرا ...» نشنید
پاداش رسالت محمّد، این بود؟!
سید فضل الله طباطبایی