کمبود سوژه نداریم

بنا نیست درباره معضلات بشری فقط و فقط محصولات تلخ و پر از تباهی و نیستی در تلویزیون بسازیم. نباید از آن طرف بام هم بیفتیم و محصولات گل و بلبلی دروغ‌پرداز بسازیم بلکه باید سعی کرد روشنی و تاریکی را کنار هم ارائه داد تا این تضاد جذابیت ایجاد کند.
برخی تهیه‌کنندگان در توجیه تنبلی خود از زمانبر بودن تولید سریال به‌عنوان عامل بازدارنده در طرح معضلات یاد می‌کنند؛ ولی واقعیت آنجاست تهیه‌کننده اگر صاحب بصیرت باشد چنان داستان‌پردازی می‌کند که نه فقط مشکل امروز که مشکل سال بعد هم نمایان شود.
البته نقش برنامه‌های کارشناسی و میزگردها - که زیاد کلیشه‌ای نباشند -
درباره مسائل و مشکلات روز را نباید فراموش کرد. میزگرد زنده تلویزیونی با حضور تصمیم‌گیران بالادستی و کارشناسان منتقد به‌شدت می‌تواند کمک کند به جذب مخاطب.
میزگرد نه با شخصیت‌هایی که مردم هر روز می‌بینند بلکه با یک شخصیت‌های جدید که به مسائل روز واقف باشند و خودشان با پوست و گوشت خود مشکلات را حس کرده و به‌خوبی در این باره تجزیه و تحلیل ارائه کنند.
در تولید محتوای تلویزیونی نباید نگاه شبه‌روشنفکرانه مروج تباهی را شاهد باشیم و نباید نگاه فست‌فودی بزن‌دررویی را ببینیم. به‌جایش می‌بایست واقعیات را با زبان نرم و اخلاق‌گرایانه دراماتیزه کرد. فرقی ندارد می‌خواهیم سریال بسازیم یا برنامه گفت‌وگومحور، اگر بر میانه‌روی تأکید کنیم و راست بگوییم حتما مخاطب خواهیم داشت.

سیروس تسلیمی

نویسنده و تهیه‌کننده