صیادان صید شده

منطقه سیستان دومین بخش عظیم و مهم از استان سیستان و بلوچستان است که روزگاران قدیم و نزدیک به 20 سال پیش یکی از منابع مهم آبی این استان پس از خلیج فارس بوده و منبع درآمدی مردم این استان را از طریق صید و جابه جایی کالا به افغانستان توسط مرز آبی و زمینی را فراهم میکرده است.امروزه به دلیل شرایط و تغییرات اکو سیستم، ذخایر آبی خود نظیر هامون که با 5 هزار و 660 کیلومتر مربع بزرگترین دریاچه این بخش بوده و به سه قسمت تشکیل میشده را از دست داده است. دریاچه هامون به دلیل بسته شدن حق‌آبه رود هیرمند که از سمت افغانستان به این دریاچه سرازیر می‌شود و همچنین شرایط زیست محیطی حاکم، به کلی خشک شده و تنها حاصل آن شن‌زار است.شغل بیشتر مردم منطقه حاشیه‌ای هیرمند و هامون در سال‌های پر آبی، صید و صیادی، کشاورزی و دامداری بوده که به دلیل از بین رفتن این دریاچه ها بر اثر خشکسالی، مردم حاشیه‌ای این دو دریاچه عظیم بالاجبار به شغل‌های دیگر روی آوردند یا به مناطق دیگر مهاجرت کرده‌اند. شن‌زار هامون در زمان فعلی باعث بروز مشکلاتی از قبیل از بین رفتن صیادی، کشاورزی، ریزگرد در منطقه، بیماری های متعدد بر اثر خاک، مهاجرت افراد محلی به شهرهای اطراف، کمبود اشتغال در منطقه و غیره شده است.دریاچه هامون و هیرمند در گذشته آب و آبادانی داشته و صیادان هر روز رزق خود را از آن به دست می‌آوردند. عده‌ای از مردم هم با برداشت نی از نی‌زارهای حاشیه دریاچه روزگار می‌گذراندند و با درست کردن حصیر و پرده، معاش زندگی خود و خانواده را تامین می‌کردند اما خشک شدن این دریاچه‌ها زندگی مردم را تغییر داده و با مشکلات جدی مواجه کرده است.حصیربافانی که امکان مهاجرت نداشتند نی را از دلالان خریداری می‌کنند اما صیادان دیگر امیدی به صید در هامون و هیرمند ندارند. برخی تغییر شغل داده‌اند. عده‌ای مهاجرت کرده‌اند و در شهرهای اطراف دست‌فروشی می‌کنند. برخی از آنها هم خانه‌نشین شده و هیچ شغلی ندارند. هامون که روزگاری پر آب بود اکنون به محلی برای بازی بچه‌ها تبدیل شده است. دریاچه هامون مدتهاست که حال و روز بدی دارد. اینجا همه چیز به گل نشسته، وقتی در کنار هامون می‌ایستی با دشتی وسیع و پست روبه‌رو هستی که تا دوردست‌ها ادامه دارد. چین و چروک‌هایی از جنس زمین خشک و تفتیده هامون بر چهره مردم این دیار نقش بسته و چشم به آسمان دارند شاید روزهای خوش هامون را دوباره ببینند.