روستایی که شب‌ها ناپدید می‌شود!

به گزارش جام جم آنلاین از باشگاه خبرنگاران، در روسیه روستای عجیبی هست که کاملا از شن و ماسه پوشیده شده ماسه هایی که بی حرکت نمی مانند و با حرکت باد چنان سریع بالا می آیند که اگر جلوی آن ها را نگیرند می توانند کل شهر را در زیر شن و ماسه مدفون کنند البته این روستا در گذشته این طوری نبود و به نظر می آید دست بردن انسان ها به طبیعت وضعیت آن را به این روز انداخته است.

ساحل شیشه های رنگی در روسیه!

شوینا (Shoyna)، روستای کوچک روسیه که در کنار مدار قطب شمال قرار دارد اغلب به عنوان شمالی ترین بیابان دنیا شناخته می شود.

نکته عجیب درباره این روستا این است که در آن تا جایی که چشم کار می کند ماسه همه جا را پوشانده است.

تصور کنید در جایی زندگی کنید که شب بخوابید و صبح که قصد بیرون آمدن از خانه را داشته باشید با در بسته ای روبرو شوید که هر چه تلاش می کنید باز نمی شود انگار کسی یا چیزی و شاید هم مانعی در پشت در وجود دارد که به این راحتی ها هم کنار نمی رود.

این همان اتفاقی است که هر روز صبح در این روستا می افتد و شن و ماسه چنان تا بالای در را می گیرد که تا بولدوزر نیاید و شن ها را کنار ندهد در باز نمی شود البته مردم دیگر می دانند چگونه گرفتار این اتفاق نشوند برای همین هیچ وقت شب ها در خانه هایشان را نمی بندند تا در خانه زندانی نشوند.

در واقع افراد کمی که در آن زندگی می کنند هیچ وقت جرات نمی کنند که درب جلویی خانه هایشان را در شب ببندند چون می ترسند زنده زنده در میان تپه های شنی دفن شوند.

روستایی عجیب در روسیه

اما اینجا همیشه این شکلی نبوده است؛ در دهه ۱۹۳۰ ماهی های زیاد این ناحیه یک ماهی گیر را وسوسه کرد تا به سواحل دریای سفید بیاید و این روستا را برای زندگی انتخاب کند.

فقط در طول دو دهه این روستا تبدیل به بندر شلوغی با ۱۵۰۰ نفر جمعیت و ۷۰ قایق ماهی گیری شد اما چیزی نگذشت که با از کار افتادن قایق ها، خانواده های زیادی که در روستا زندگی می کردند کم کم شروع به ترک اینجا کردند.

امروز تعداد رسمی ساکنان ۳۷۲ نفر است و خیلی از آن ها شغلی ندارند و باحقوق بازنشستگی و حقوق بیکاری روزگار می گذرانند البته تعدادی از مردم به شکار می روند چون این منطقه سرخاب ها (نوعی سخت پوست) و غازهای زیادی دارد که به درد شکار می خورند.

غازها در طی مهاجرت مدتی را در این روستا توقف می کنند و بیشترشان توسط مردم شکار می شوند.

سودآورترین شغل در روستا مطمئنا راننده بولدوزر بودن است چون همه مردم نیاز دارند که ماسه ها را از گوشه ای از خانه خالی کنند.

روستای عجیب

«شوینا» امروز در وسط بیابان قرار گرفته اما شواهد تاریخی نشان می دهد که وقتی مرد ماهی گیر در دهه ۱۹۳۰ برای اولین بار به این روستا آمد اینجا منطقه ای بکر و پوشیده از خره و درختان بود.

هیچکس دقیقا نمی داند که چه چیزی ماسه ها را به اینجا کشانده است اما متخصصان معتقدند که این اتفاق به دلیل تورهای ماهیگیری بزرگی بودند که به گیاهان کف دریا آسیب رساندند و باعث شدند که ماسه ها بالا بیایند و خودشان را به ساحل برسانند و از آنجا در دهکده پراکنده شوند. دلیل دیگر آن می تواند از بین بردن جنگل ها توسط افراد بومی در چندین دهه قبل باشد.

روستای روسیه

امروز با فعالیت بادهای غربی تپه های شنی به طور دائم بالا می آیند و همین که از شدت باد کم می شود دوباره به سطح قبلی خود می رسند. حرکت این شن ها طوری است که می توانند در طی یک شب کاملا همه خانه های این دهکده را در زیر توده ای از شن و ماسه دفن کنند.

بومی ها به حرکت این شن ها عادت کرده اند و خیلی از آن ها تا زمانی که روشنایی صبح را از بالای پنجره خانه ببینند بیدار می مانند و همه مردم در جلویی خانه را باز می گذارند تا در داخل خانه گیر نکنند.

یک هواشناس محلی به اسم ناتاشا بعد از اینکه از خارج کردن دائمی ماسه ها از خانه خسته شد بر روی پشت بام خانه دری را زده تا از آنجا از خانه خارج شود.

حالا او می تواند بدون پارو کردن ماسه ها راحت از خانه بیرون بیاید و در روستا رفت و آمد کند.

خانه هایی فرورفته در شن

روستا فقط یک بولدوزر دارد تا بعد از یک شب بادی خانه های مردم را از ماسه خالی کند اما راننده این بولدوزر دست تنها نمی تواند به همه افراد کمک کند چون ۱۰ ساعت طول می کشد تا یک خانه کاملا از ماسه خالی شود.

ازطرفی هزینه خالی کردن خانه ها از ماسه هم بسیار زیاد است چون یک ساعت کار کردن ۷۰ دلار می شود و افراد کمی می توانند از پس هزینه آن بر بیایند.

دولت روسیه فقط هزینه ۴۰ ساعت در ماه را می دهد که بسیار کمتر از تعداد ساعت های مورد نیاز است.

در این روستا به غیر از اینکه خانه های زیادی رامی بینید که در میان شن ها و ماسه ها قرار گرفته اند مردم به خاطر راه رفتن های دائمی بر روی شن و ماسه های ناهموار دچار مشکلات فیزیکی و بدنی شده اند.

خانه هایی در شن

هیچ جاده یا راه آهنی وجود ندارد که این روستا را به دیگر نقاط دنیا وصل کند برای همین تنها راه خارج شدن و یا آمدن به این روستا از راه دریا یا هوا است.

با وجود اینکه مردم با ماسه ها و دورافتاده بودن دست و پنجه نرم می کنند اما محل زندگی خود را بسیار دوست دارند و با مهمان نوازی بسیار از افراد دیگر دعوت می کنند به روستای آن ها بیایند و با غذاهای دریایی محلی از خودشان پذیرایی کنند هر چند که اینجا دیگر مثل سال های قبل ماهی های زیادی ندارد.

این روستا امروز در لیست شهرهایی با فاجعه زیست محیطی قرار دارد و دانشمندان به اینجا می آیند تا بر روی پدیده حرکت تپه های شنی مطالعه کنند و راه چاره ای برای توقف حرکت آن ها پیدا کنند.