لاابالی‌گری مجازی دردی که درمان دارد

تعداد قابل توجه این محتواهای مجازی، فرهنگ اسلامی و ایرانی ما را نشانه رفته است، زیرا تبلیغ مصرف‌گرایی، تجمل‌گرایی و چشم و هم‌چشمی در فضای مجازی، تناسبی با فرهنگ غنی ما ندارد.

درواقع این «لاکچری‌بازی‌ها» که من آن را لاابالی‌گری مجازی می‌دانم، در لایه‌های پنهان خود به ستیز با فرهنگ ما آمده است و به همین علت، مقابله علمی با این پدیده مخرب فرهنگی باید مدنظر باشد.

باید در نظر داشت که فضای مجازی، جذابیت‌ها و تعاملاتی ایجاد می‌کند که گریز از آن امکان‌پذیر نیست و نادیده گرفتن آن، درواقع به نوعی پاک کردن صورت مساله است. در چنین شرایطی باید با افزایش سواد رسانه‌ای مردم، به گونه‌ای عمل کرد که مخاطبان به عمق پیام‌ها و تبلیغات فضای مجازی بیشتر آشنا شوند و از این طریق می‌توان از تاثیر مخرب این‌گونه لاابالی‌گری‌های فضای مجازی کاست.

نباید از خاطر برد که فضای مجازی، بر تبلیغ مصرف‌گرایی و تجمل‌گرایی دامن زده است و در این شرایط باید دو برخورد کاملا مکمل برای مقابله با این مساله داشت. از یک‌سو نیاز است که با اقدام ایجابی، محتواهای ارزشمند و سرگرم‌کننده با حفظ ارزش‌های ملی و دینی خود را طراحی کنیم و از سایت‌های ارزشی نیز بیشتر حمایت کنیم. متاسفانه الان شرایط به شکلی درآمده که تولید بسیاری از محتواهای فضای مجازی به دست افرادی افتاده است که شایستگی و صلاحیت تولید محتوا را ندارند. در این وضعیت باید با تولید محتوای مناسب و اخلاقی، جایگزین شایسته‌ای را به جامعه هدف، عرضه کرد.

از سوی دیگر، در این حوزه به اقدامات سلبی نیز نیاز داریم. مثلا همانند کشور چین، می‌توانیم نرم‌افزارها و شبکه‌های مجازی را با واقعیت‌ها و شرایط فرهنگی کشور خود تطبیق دهیم تا حداقل حساب و کتابی در استفاده از محتواهای فضای مجازی وجود داشته باشد.

دکتر سید محمدرضا آقامیری - کارشناس حوزه و فناوری اطلاعات