مردم داوران خوبی هستند

سلیمانی از ضوابط بازی در این دو نقش متفاوت از هم می‌گوید:

سوالاتم را با بازی‌تان در محله گل و بلبل آغاز می‌کنم. چطور به این تصمیم رسیدید و نقش را قبول کردید؟ به طور کلی مهم‌ترین معیار‌ها و تفاوت‌های کار برای کودکان را در چه می‌دانید؟

از قدیم می‌گویند کاری که برای کودکان ساخته می‌شود باید یک سر و گردن از دیگر کارهای ساخته شده بالاتر باشد. چون کودکان همان نسل آینده هستند و اگر ما برای کودکان کاری مناسب نسازیم، در واقع به آینده‌مان بی‌توجهی کرده‌ایم. به این دلیل است که کار کودک باید ساختاری منسجم و قوی داشته باشد و صد البته که سخت هم هست؛ چون کودک هر دقیقه در ذهنش اتفاقات تازه‌ای را خلق می‌کند و اگر ما این‌قدر قدرت نداشته باشیم که بتوانیم ذهن کودک را در همان لحظه، جذب کارمان کنیم باخته‌ایم. در محله گل و بلبل دو عامل خیلی مهم از سوی سازندگان مورد توجه قرار می‌گیرد؛ یکی تربیت صحیح کودک و نحوه برخوردش با بزرگ‌تر و دیگری پرورش صحیح استعدادهایش. به نظرم تا به اینجا هم در این زمینه موفق عمل کرده‌ایم و تلاش نویسنده و کارگردان و دیگر عوامل همین بوده که پا به پای کودک پیش برویم و به هدایت ذهنش کمک کنیم.

در این مجموعه در نقش «آقای خوشحال» مقابل دوربین رفته‌اید. این شخصیت چه ویژگی‌هایی دارد؟

آقای خوشحال شخصیتی است که مثل اسمش همیشه خوشحال است! البته در مواقعی از دست دیگران عصبی هم می‌شود و ممکن است واکنش‌های خوبی نداشته باشد.

این مجموعه در کنار آموزش استفاده صحیح از فضای مجازی و معرفی سبک زندگی اسلامی ـ ایرانی، چه محورها و موضوعات دیگری را دنبال می‌کند؟

مواردی از جمله آموزش برخورد صحیح، نه گفتن، ایستادن بر سر عقاید و نیز فرهنگ عذرخواهی و قبول اشتباه که در جامعه بزرگسال‌مان خیلی کم است. در کنار آن، سوال کردن را هم به کودکان یاد می‌دهیم و می‌گوییم اگر نکته‌ای را متوجه نشدند، می‌توانند دوباره سوال کنند و آن موضوع را بپرسند تا بفهمند.

استقبال کودکان از مجموعه چطور بوده است؟

بسیار خوب است. سوالی ازتان می‌پرسم. وقتی در روستایی فقط یک مدرسه داریم، آن مدرسه تنها 12 دانش‌آموز دارد و در کل روستا هم یک تلویزیون بیشتر وجود ندارد، اما باز با این حال محله گل و بلبل را می‌بینند و از آن فیلم و عکس گرفته و برایمان می‌فرستند، چه معنایی دارد؟ آیا به منزله موفقیت کار نیست؟ ما به زور وارد خانه کسی نمی‌شویم. من وقتی برای کودکان کار می‌کنم، دلم می‌خواهد مثل خودشان کودک بشوم و با لحن خودشان صحبت کنم و اگر روزی در این قضیه موفق نباشم، مطمئن باشید این کار را کنار می‌گذارم.

چند سوال هم از «معمای شاه» بپرسم. در این مجموعه هم در قالب نقشی کاملا متفاوت ظاهر شدید و نقش شخصیتی شناخته شده را ایفا ‌کردید. از چگونگی به تصویر کشیدن شخصیت شعبان جعفری بگویید.

نقشی را که در این مجموعه بازی کردم خیلی دوست دارم و از آقای ورزی بابت سپردن این نقش به من سپاسگزارم؛ به نظرم مردم داوران خوبی هستند، خودشان خوب تاریخ را در یاد دارند و در موردش قضاوت می‌کنند. من به سیاه یا سفید بودن مطلق شخصیت‌ها معتقد نیستم و تلاشم این بوده شخصیتی ارائه کنم که مردم در موردش فکر کنند و خود تصمیم بگیرند. از نگاه دراماتیک هم این قضیه درست‌تر است. تلاشم را برای ایفای درست نقش به کار بردم و امیدوارم مردم هم دوستش داشته باشند.

به‌دنبال تحقیق در تاریخ و شناخت بیشتر این نقش هم رفتید؟ با نکات جدیدی هم درخصوص شخصیت او مواجه شدید؟

بله. سراغ منابع رفتم و سعی کردم از ویژگی‌های او مطلع شوم. حتی یادم هست فهمیده بودم شعبان گرچه شخصیتی بزن بهادر بوده و به عده‌ای آزار می‌رسانده، اما هیچ‌وقت به روی زنان دست بلند نمی‌کرده است. از جایی درخصوصش مردد بودیم، با آقای معتضد هم صحبت کردیم و به لحاظ تاریخی کسب اطلاع کردیم که موجب شد این صحنه از قصه حذف شود. ورزی در کنار کارگردانی دوست خوبی هم هست و خوشحالم که حرفم را پذیرفت.

البته چهره‌پردازی هم بشدت به کمکتان آمد و بسیار شبیه او شدید.

بله. این حاصل چهره‌پردازی خوب شهرام خلج بود. هر بار دو ساعت گریمم طول می‌کشید. به طور کلی برای هر سکانس زمان زیادی برای آماده‌سازی چهره و صحنه و لباس طی می‌شد.

زهرا غفاری

رادیو و تلویزیون