رسانه‌های استانی فرصت ارزشمند رسانه ملی

این تمرکززدایی، تقویت و توجه به مراکز پیرامونی یک سازمان، وقتی به ضرورت تبدیل می‌شود که آن سازمان، سازمانی رسانه‌ای باشد، چرا که در عصر ارتباطات، تمرکز منطقه‌ای در تولید خبر و برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی رنگ باخته است.

صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، یک نمونه از این سازمان‌‌هاست که سال‌های گذشته، سعی وافری در تقویت مراکز استانی خود برای افزایش کمی و کیفی تولیدات رسانه‌ای داشته است.

برگزاری 19 جشنواره متوالی تولیدات رادیویی، تلویزیونی، خبری، موسیقایی و پژوهشی گواه این ادعاست که در دو دهه اخیر، کیفیت و کمیت این نوع تولیدات نه‌تنها افزایش داشته، بلکه در بسیاری موارد از تولیدات پایتختی آن هم پیشی گرفته است.

این پختگی و ارتقای عملکردی را همچنین می‌توان در عوامل برنامه‌ساز مراکز استانی مشاهده کرد.

بعلاوه عامل سطح تحصیلات را هم باید در نظر داشت. امروزه عوامل برنامه‌ساز مراکز استان‌های سازمان صدا و سیما از سطح تحصیلات بالایی برخوردار هستند.

این سطح تحصیلات که اکثرا هم مرتبط است و در جهت تخصص برنامه‌سازی افراد قرار دارد، با ورود به حوزه تجربه و افزایش تجربیات، به ارتقای سطح فنی و کیفی تولیدات رسانه ملی در مراکز استان‌ها منجر شده است.

چنانچه بخواهیم تمثیل و تصوری برای توانمندی‌های طبیعی، انسانی و فرهنگی استان‌های کشور قائل شویم، ظرفیت استان‌ها مانند طلای زیر خاک است. جشنواره‌های تولیدات مراکز استان‌ها، بهانه‌ای برای آشکار شدن این ذخایر طلایی پنهان است.

نکته مهم دیگر این که سطح توقع در میان برنامه‌سازان مراکز استانی، بسیار پایین‌تر از برنامه‌سازان مرکزنشین است. بنابراین تولید برنامه در استان‌ها به‌واسطه منطقی بودن و پایین‌تر بودن سطح توقعات از سرعت بیشتری در تولید رادیویی و تلویزیونی و حتی خبری و موسیقایی و پژوهشی برخوردار است. پس در یک نگاه استراتژیک، باید رویکرد حرکت از پایتخت به استان‌ها تسریع، تسهیل و تقویت شود.

در یک کلام، تولیدات مراکز استان‌ها به واسطه ظرفیت بالقوه و بالفعل هر استان، می‌تواند مزیت رقابتی سازمان صدا و سیما در سپهر رسانه باشند. این مزیت رقابتی در حکم فرصت و نقطه قوت برای رسانه ملی است.

دکتر حسن خجسته
استاد دانشگاه