لیلا رجبی: دیگر به تیم ملی دوومیدانی بانوان برنمی گردم / با ایران گره خورده ام

به گزارش جام جم آنلاین ، لیلا رجبی آنچنان تحت فشار قرار گرفت که حالا می گوید از اینکه اصلا به المپیک رفته پشیمان است. با وی همکلام شدیم تا درباره آن اتفاقات و دیگر مسائل زندگی اش صحبت کنیم. لیلا رجبی باز هم در گفت و گو آن روی دیگر لطیفش را نشان می دهد و می گوید که به شعر و شاعران ایرانی علاقه دارد. او از زندگی در بوشهر هم برایمان می گوید. این بانوی بلاروسی الاصل که در پی ازدواج با پیمان رجبی به ایران آمد قصد ترک ایران را ندارد...

به تازگی دعوت تیم ملی دوومیدانی را رد کرده اید. تصمیم شما برای کناره گیری همیشگی از تیم ملی بانوان قطعی است؟

بله همین طور است. من دیگر هرگز به تیم ملی دوومیدانی بانوان برنمی گردم. این تصمیمی است که بعد از المپیک گرفتم اما بسیاری فکر کردند که من از روی احساسات گفتم که دیگر کناره گیری می کنم اما واقعا تصمیم من قطعی بود.

دلیل اصلی تصمیم شما چه بود؟

مسائل زیادی در میان است. هیچ وقت امکانات خوبی برای من فراهم نبود و علاوه بر آن کسی قدر این زحمات را نمی دانست. من رفتارهای خوبی ندیدم و هیچ وقت با تمرکز کامل تمرین نکردم.

اما هر چند وقت یکبار حرف هایی خلاف ادعاهای شما می شنویم، از جمله اینکه پول خوبی دریافت می کردید و حتی همسرتان هم از لحاظ مالی تامین می شد؟

نه چنین نیست. دروغ ها را می توان به راحتی باور کرد. من اگر امکانات و پول خوبی در اختیار داشتم هرگز اکنون تا این اندازه ناراحت نبودم که بخواهم دیگر برای تیم ملی دوومیدانی به میدان بروم.

شنیدیم از اینکه اصلا برای تیم ملی ایران در این 10 سال به میدان رفته اید پشیمانید، درست است؟

من از اینکه برای تیم ملی بانوان ایران به میدان رفتم و مدال هم گرفتم و افتخار هم می کنم. مسابقه دادن برای ایران برای من افتخار بسیار بزرگی بود. پشیمانی من از این لحاظ نیست. پشیمانی من این است که چرا حاضر شدم با هر شرایطی کار کنم و آخر سر این رفتارها با من شود.

به نظرتان هیچ کدام از انتقادهایی که از شما می شود درست نیست؟

من آدمی نیستم که بگویم تحمل هیچ انتقادی را ندارم. اما برخی چیزهایی که گفته می شود واقعا غیر منصفانه است. واقعا چرا باید به من که چندین سال برای تیم ملی دوومیدانی در رقابت های مختلف پرتاب وزنه شرکت کردم «بی غیرت» بگویند. آنها دل من را شکستند. وگرنه اگر یک انتقاد منصفانه بود من قبول می کردم. بله، قبول دارم عملکردم در المپیک ضعیف بود و نتوانستم توقعات را برآورده کنم اما فشاری که بعد از آن به من وارد آمد و حرف هایی که درباره ام گفته شد واقعا درست نبود.

همسرتان هم که مثل همیشه به حمایت از شما ادامه می دهد....

بله. او همیشه و همه جا در کنار من است. پیمان برای من فقط یک همسر نیست. او تمام زندگی من است. پیمان معرفت زیادی دارد و هیچ وقت من را در لحاظ سخت تنها نگذاشته است. من همیشه مدیون همسرم پیمان هستم.

شما اکنون بوشهر زندگی می کنید؟

بله. اما ماه ها پشت سر هم مجبور بودم به خاطر اردوها وتمرینات دور از خانه باشم.

اکنون که کارتان با تیم ملی بانوان تمام شده تصمیم نگرفته اید به وطن اصلی خودتان (بلاروس) برگردید؟

خیر. من ایران را دوست دارم، البته بلاروس را هم دوست دارم. هر چه باشد وطن اصلی من است و دوستان و آشنایان زیادی آنجا دارم و خانواده ام هم آنجا هستند اما من دیگر زندگی در ایران را انتخاب کرده ام.

گویا به زندگی در ایران خیلی خو گرفته اید.

ایران دیگر وطن من است و اینجا را واقعا دوست دارم. بهترین خاطرات را از همین جا دارم.

از علاقه شما به مسائل مختلف به ایران که بگذریم علاقه شما به اشعار ایرانی خیلی جالب است. در صفحات اجتماعی تان هم اشعار ایرانی می گذارید.

بله من به شعر ایرانی خیلی علاقه دارم. حافظ، فردوسی و سعدی. ایران بزرگ ترین شاعران را دارد. من شعر خواندن را دوست دارم و یکی از سرگرمی های من است.

مشکلی بابت خواندن ندارید؟ می توانید خط فارسی را به راحتی بخوانید؟

هیچ مشکلی ندارم. خیلی وقت است که خواندن فارسی را یاد گرفته ام. علاقه زیادی به زبان و ادبیات فارسی دارم.

همسرتان هم روسی را یاد گرفته است؟

بله و مشکلی ندارد.

فکر می کنید تا چه زمانی در ایران زندگی کنید؟

تا همیشه. ایران برای من یک گذرگاه موقت نیست. من تا ابد با ایران گره خورده ام....

امیر مسعود جهانگرد