در انتخاب شرکای تجاری دقت کنیم

نباید با ارتباط دادن نام شرکای تجاری ایران در بخش واردات و صادرات به موضوع تحریم‌های یکجانبه غرب علیه کشورمان صورت مساله را پاک کنیم؛ چون حتی اگر تحریم‌ هم در کار نبود، همان‌طور که اشاره شد طبیعت کالاهای صادراتی ما تعیین‌کننده نام کشورها در فهرست شرکای تجاری ایران بوده و در بخش واردات نیز همین رویه در جریان است. گرچه نباید فراموش کنیم طبیعت اقتصاد بین‌الملل این است که هر کشوری شریک تجاری خود را به‌گونه‌ای انتخاب می‌کند که بدنه اقتصادش با آن ارتباط تجاری تقویت و تکمیل شود.

در دوران تحریم بسیاری از کشورها خریدار محصولات صادراتی ایران بودند ولی نمی‌توانستند کالایی به ایران بفروشند؛ بنابراین در قالب شرکای تجاری کشورمان در بخش واردات نام آنها دیده نمی‌شود و جای آنها را کشورهای همسایه مثل امارات متحده عربی به‌عنوان پل وارداتی کالا میان ایران و آن کشورها به خود اختصاص داده است به‌صورتی که اکنون 70 درصد از مبادلات صادراتی و وارداتی ایران با کمتر از ده کشور است.

امروز چین به‌عنوان اولین شریک تجاری بیش از 130 کشور جهان شناخته شده و با در نظر گرفتن شرایط اقتصادی، جایگاه این کشور در میان فهرست شرکای تجاری ایران نیز نه تنها نزولی نخواهد بود بلکه همچنان رو به تقویت شدن است، چون اقتصاد ما به نوعی تکمیل کننده اقتصاد چین بوده؛ به این‌صورت که چین به‌دنبال تامین نیاز مواد اولیه خود بخصوص انرژی برای تولید و صادرات به اقصی نقاط جهان است و از آنجا که ایران صادرکننده انرژی و واردکننده ماشین آلات و کالا در منطقه شناخته شده، این طبیعی است که نام چین در‌صدر فهرست تجارت خارجی ایران چه در بخش واردات و چه در بخش صادرات قرار داشته باشد.

در آینده ممکن است قدر مطلق سهم تجارت ایران و چین کاهش داشته باشد، اما جایگاه تجاری چین در ایران تغییر نخواهد داشت، به این صورت که برای اجرایی شدن سیاست‌های اقتصاد مقاومتی کشورمان باید سهم بیشتری از اقتصاد بین‌المللی را به خود اختصاص دهد. در حالی که امروز کشورمان کمتر از 0.4 درصد تجارت جهانی را در اختیار دارد و از نظر جمعیتی 2.1 کل جمعیت دنیا را به خودمان اختصاص داده‌ایم، به همین دلیل اگر به‌دنبال توسعه و رشد اقتصادی حداقل تا سه برابر ارقام فعلی باشیم ناخودآگاه جایگاه چین را در میان شرکای تجاری کشورمان تقویت کرده‌ایم.

مجید رضا حریری - نایب رئیس اتاق مشترک ایران و چین