وقت خوب انتقـــام

پیگرینی تنها یک فصل روی نیمکت رئال‌مادرید نشست؛ در حالی که در چند ماه پایانی حضورش در سانتیاگو برنابئو، کاملا سایه ژوزه مورینیو روی تیمش را احساس می‌کرد. هواداران رئال و رسانه‌های مادریدی در میانه فصل به این نتیجه رسیده بودند که پیگرینی باید برود. تیم او در کوپا دل ری توسط تیم کوچک آلکورکون حذف شده بود؛ هرچند در لالیگا، تا هفته پایانی شانه به شانه یکی از بهترین تیم‌های تاریخ، بارسلونا پپ گواردیولا، پیش رفته بود.

نشریه معروف مارکا در ژانویه یک نظرسنجی ترتیب داد و از خوانندگانش پرسید فکر می‌کنند چه کسی باید جانشین پیگرینی شود و جالب این که هیچ کسی به ژوزه مورینیو رای نداد و او صفر درصد آرا را به دست آورد!

اما با سپری شدن فصل و با این که پیگرینی جدال نفسگیری با بارسا داشت، شرایط به سود مورینیو رقم خورد. نمایش دفاعی درخشان اینترِ مورینیو در دیدار برگشت مرحله نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان، یکی از شب‌های به یادماندنی تاریخ این رقابت‌ها را رقم زد و رئالی‌ها را قانع کرد که آقای خاص می‌تواند همان کسی باشد که با تیم گواردیولا مبارزه کند.

مورینیو در نهایت با اینتر، قهرمان چمپیونزلیگ شد و با سر و صدای زیادی به برنابئو رفت. او در حالی اینتر را ترک کرد که بازیکنان نرآتزوری ازجمله مارکو ماتراتزی، با چشمانی اشکبار بدرقه‌اش می‌کردند. در مقابل، پیگرینی در حالی بی‌سر و صدا رئال را ترک کرد که تیمش در لالیگا 96 امتیاز گرفته بود که برای تیم دوم جدول یک رکورد محسوب می‌شد و رئالی‌ها هم هرگز در لیگ به این رکورد نرسیده بودند، اما او مانند یک مربی شکست خورده و منفور، برنابئو را ترک کرد.

او بعدا در توصیف رابطه‌اش با مدیران باشگاه و بویژه فلورنتینو پرز، رئیس رئال، گفته بود: «من نمی‌توانم با یک ارکستر آهنگ جالبی بسازم، اگر ده گیتاریست خیلی خوب داشته باشم، اما پیانیست یا در امر نداشته باشم.»

از آن زمان، هفت سال گذشته و پیگرینی دیگر چندان در مورد دوران حضورش در رئال صحبت نکرد، اما واضح است که خاطرات خوبی از برنابئو ندارد. وقتی چند ماه قبل خبرنگاران در مورد اخراج رافا بنیتس از رئال سوال کردند، او از رفتار مدیران منچسترسیتی تعریف کرد و تلویحا نحوه عمکرد فلورنتینو پرز را زیر سوال برد.

به همین دلیل، تردیدی نیست که او از این که فرصت انتقام گرفتن از رئالی‌ها را پیدا کرده، خوشحال است. احتمالا خیلی از رئالی‌ها، منچسترسیتی را بهترین حریف ممکن برای این تیم در مرحله نیمه نهایی چمپیونزلیگ می‌دانند، اما این احساس بین اعضای باشگاه منچسترسیتی هم وجود دارد.

رئالی‌ها در ماه‌های اخیر با هدایت زیدان، نتایج بهتری نسبت به دوره حضور رافا بنیتس کسب کردند، اما آنها حالا باید مقابل تیمی قرار بگیرند که یکی از مدعیان اصلی لیگ برتر در چند فصل اخیر بوده و دو بار هم جام قهرمانی را بالای سر برده‌اند.

البته تیم منچسترسیتی بی‌نقص نیست، اما می‌توانند در ضدحملات به تیم حریف ضربه بزنند و از فضاها بهره بگیرند. دو گل آنها در دیدار رفت مرحله قبل مقابل پاری‌سن‌ژرمن، با قطع توپ در میانه زمین به دست آمد و حرکتی مشابه، به یک پنالتی در دیدار برگشت منجر شد.

این در حالی است که رئالی‌ها در مقابل رم در مرحله یک‌هشتم نهایی، موقعیت‌های زیادی در اختیار حریف قرار دادند؛ برابر ولفسبورگ هم هرچند رونالدو در دیدار برگشت هت تریک کرد، اما تیم آلمانی هم می‌توانست با زدن یک گل خارج از خانه، رئال حذف کند. بعید است تعداد موقعیت‌هایی که رئال می‌تواند در اختیار سیتی قرار دهد را آنها مقابل بایرن مونیخ یا اتلتیکومادرید به دست آورند.

البته دورنمای یک هت تریک دیگر از کریس رونالدو چندان غیرواقعی نیست و همچنان باید برای سیتی شانس کمتری برای رسیدن به فینال قائل بود؛ بویژه این که دیدار برگشت در برنابئو برگزار می‌شود. همان طور که تکسیکی بگیریستاین، مدیر ورزشی منچسترسیتی، بعد از قرعه‌کشی گفت، رئالی‌ها می‌توانند غیرقابل مهار شوند، اما مطمئنا انگیزه پیگرینی برای شکست تیم سابقش، می‌تواند اسلحه پنهان سیتی باشد. او در حالی در رئال بهترین عملکردش را به نمایش گذاشت که می‌دانست در پایان فصل جای خود را به مورینیو خواهد داد.

امسال هم او در حالی سیتی را به نیمه‌نهایی چمپیونزلیگ رساند که از چند ماه قبل، پپ گواریولا به عنوان جانشینش برای فصل آینده معرفی شده بود. اگر او بتواند سرانجام انتقامش را از رئال بگیرد، شاید این فرصت را هم پیدا کند که در آخرین دیدارش روی نیمکت سیتی، جانشینش، پپ گواردیولا را هم شکست بدهد و قهرمان چمپیونزلیگ شود. شاید این مربی کم‌حاشیه شیلیایی این موضوع را در رسانه‌ها بیان نکند، اما این سناریویی است که او را بیش از همه خوشحال خواهد کرد.

بهنام جعفرزاده