فیگارو؛ روزنامه‌ای با هدف آزادی انتقاد

فیگارو در ابتدا با هدف تاسیس مجله‌ای طنز و هفته‌ای پا به عرصه حیات گذاشته و نام و شعار اصلی خود را از نمایشنامه‌ای معروف با نام ازدواج فیگارو نوشته پی‌یر بومارشه که در سال 1778 به روی صحنه رفته بود، وام گرفت. شعار این روزنامه در واقع همان مونولوگ اصلی فیگارو در صحنه پایانی نمایش است که می‌گفت: «بدون آزادی انتقاد، هیچ ستایش واقعی شکل نمی‌گیرد.» آلبرت ولف، امیل زولا، آلفونس کار و جولس کلارتی از مطرح‌ترین روشنفکران فرانسوی بودند که در سال‌های اولیه شروع به کار روزنامه در آن فعالیت می‌کردند. در سال 1883 سردبیر وقت روزنامه با نام نستور در یک مسابقه دوئل علیه سرهنگ گالوئیس شرکت کرد و زخمی شد؛ چرا که سرهنگ معتقد بود در یکی از مقاله‌های روزنامه مورد اهانت قرار گرفته است. فیگارو تا سال 1854 و زمان روی کار آمدن هیپولیت دو ویله‌موسانت به شکلی نامنظم و غیر هفتگی منتشر می‌شد، تا این که در نهایت در سال 1866 به شکل روزنامه‌ای با تاریخ انتشار مشخص و روزانه درآمده و در تاریخ 16 نوامبر همان سال اولین نسخه شبیه به شکل کنونی آن انتشار یافت.

روزنامه در همان زمان توانست پنجاه هزار نسخه فروش کند که در آن زمان در فرانسه رقمی بی‌سابقه محسوب می‌شد. خط مشی روزنامه در این زمان بر عهده سلطنت‌طلب‌ها بود. پس از آن در طول شروع جنگ جهانی دوم فیگارو به اصلی‌ترین روزنامه این کشور تبدیل شد و اخبار دست اول جنگ را به اطلاع می‌رساند و بیانیه صادر می‌کرد. در دوران پس از جنگ هم رفته رفته فیگارو به صدای طبقه متوسط به بالای جامعه تبدیل شده و همچنان به حفظ موقعیت محافظه کارانه خود ادامه داد.

در حال حاضر مالکیت فیگارو بر عهده گروهی رسانه‌ای به همین نام است که انتشار چند مجله متعدد دیگر از جمله راهنمای برنامه‌های تلویزیونی و نیز اداره وب‌سایت خبری فرهنگی با نام «اونه» را هم انجام می‌دهند. مالک اصلی این شرکت در حال حاضر سرژ دسو است که گروه رسانه‌ای وی با نام گروه دسو تا سال 2004 سمت سردبیری روزنامه را هم عهده‌دار بود. فیگارو همچنین دومین روزنامه ملی فرانسه به لحاظ تیراژ، بعد از روزنامه مطرح له‌پاریسین به شمار می‌رود. رتبه سوم این جدول هم به لوموند اختصاص دارد. هر‌چند این آمار ممکن است در برخی دیگر از مناطق فرانسوی زبان متفاوت باشد. این رقم تیراژ برابر با 360 هزار نسخه بوده که از سال‌های پایانی دهه نود میلادی تا کنون به میزانی کم و بیش ثابت باقی مانده و نشان از رضایت و وفاداری خوانندگان این روزنامه دارد. فیگارو نیز همچون دیگر روزنامه‌های مطرح خبری به صورت نسخه آنلاین و دیجیتالی موجود بوده و وب‌سایت این روزنامه برای علاقه‌مندان قابل دسترسی و مطالعه است.

صبا داریان