نفت، ارزان‌تر از کنسانتره میوه ایرانی

یکی از صنایعی که می‌تواند درآمد قابل توجهی برای اقتصاد کشورمان ایجاد کند، صنعت غذایی عنوان شده است.

در این زمینه برخی کارشناسان اعلام کردند با استفاده از محصولات غنی و باکیفیت باغات ایران می‌توان بسیاری از بازارهای بین‌المللی را تحت تسلط برندهای ایرانی قرار داد و سهم قابل توجهی از تجارت این صنعت را در اقتصاد جهان به ایران اختصاص داد.

در این زمینه با ولی‌الله داوودآبادی، دبیر انجمن تولیدکنندگان آبمیوه و کنسانتره گفت‌وگویی داشته‌ایم که مطالعه آن خالی از لطف نیست.

آیا این تصور که صادرات کنسانتره ارزش افزوده بیشتری نسبت به نفت دارد، صحیح است؟

بله؛ متاسفانه صادرات نفت در واقع ناقض سیاست کم کردن خام‌فروشی است. درحالی که صادرات آبمیوه و کنسانتره دقیقا در راستای سیاست مقابله با خام‌فروشی و اقتصادمقاومتی مورد تاکید مقام معظم رهبری است، چون تمام امکانات در اختیار تولیدکنندگان قرار گرفته است. این درحالی است که نباید فراموش کنیم اساس این صنعت برپایه صادرات بنا گذاشته شده است. در زمینه ارزش افزوده صادرات کنسانتره و آبمیوه بد نیست بدانیم با توجه به قیمت‌های جهانی گاهی اوقات برخی کنسانتره‌های ایرانی حتی تا یکی دو برابر قیمت یک بشکه نفت فروخته می‌شود. به‌عنوان مثال هر بشکه کنسانتره آلبالو در دوره‌ای با فروش حدود 23 بشکه نفت در بازارهای جهانی برابری داشته است، چون قیمت داخلی هر کیلو کنسانتره آلبالو 15 تا 16 هزار تومان بوده و این قیمت در بازارهای جهانی کمی متفاوت است. از سوی دیگر، صادرات یک بشکه کنسانتره انار برابر با فروش 15 بشکه نفت خام است.

در برخی خبرها آمده حضور دلال‌ها باعث ایجاد مشکل در تولید آبمیوه و کنسانتره عنوان شده است، آیا تائید می‌کنید؟

بله، یکی از مهم‌ترین معضلات موجود در این صنعت مربوط به حضور گسترده دلال‌های میوه است که باعث شده بسیاری از تولیدکنندگان با مشکلاتی مواجه شوند. این اتفاق درحالی رخ داده که چون حمایت‌های قانونی از تولیدکنندگان وجود ندارد، افراد سود‌جو هنگام نیاز مالی باغداران با پرداخت مبالغی محصولات آنها را پیش‌خرید کرده و زمانی که تولیدکننده کنسانتره به دنبال تهیه مواد اولیه است، بازار را به دست می‌گیرند و با چند برابر قیمت به آنها می‌فروشند و همین موضوع باعث از بین رفتن قدرت رقابت محصولات ایرانی با دیگر کشورها در بازارهای بین‌المللی شده است. به عنوان مثال بارها اتفاق افتاده میوه فروخته شده به یک کارخانه در میانه راه به دلیل پیشنهاد قیمت بالاتر یک‌دلال به سمت کارخانه دیگری تغییر مسیر داده است.

آیا این دلال‌ها همان دلال‌های گرانی میوه تازه‌خوری هستند؟

وقتی صحبت از سودجویی و سوء‌استفاده می‌شود، هر امکانی وجود دارد. وقتی میوه چه داخلی و چه وارداتی در اختیار چنین افرادی قرار می‌گیرد، امکان هر اتفاقی دور از ذهن نیست و عده‌ای زیان می‌بینند؛ چون یک سوی این اتفاق باغداران و سوی دیگر مصرف‌کنندگان هستند.

راهکار چیست؟

فقط کافی است از توسعه تعاونی‌های باغبانی حمایت شود تا هنگامی که باغداران به سرمایه در گردش برای خریدهایشان مثل کود یا تجهیزات نیازمندند، افراد سودجو امکان فعالیت در این زمینه را نداشته باشند.

عماد عزتی - اقتصاد