زهرا نعمتی: هیچ وقت برای شروع دیر نیست

او برای زندگی‌اش برنامه داشت، کوتاه نیامد و ورزش تیراندازی با تیر و کمان را شروع کرد و حالا قهرمانی است که در این رشته مدال طلا گرفته است. نعمتی با همسرش که او هم بعد از سقوط از کوه معلول شد، زندگی خوب و موفقی را سپری می‌کنند. زهرا نعمتی با کسب مدال طلای بازی‌های پارالمپیک تابستانی 2012 در شاخه ریکرو انفرادی نام خود را به‌عنوان نخستین و تنها زن در تاریخ ورزش ایران که موفق به کسب مدال طلا در سطح المپیک و پارالمپیک شده‎ است، جاودانه کرد. او این‌روزها خود را برای مسابقات المپیک 2016 لندن آماده می‌کند. با نعمتی درباره امید، هدف و زندگی موفق گفت‌وگو کردیم.

برای یک زن 30 سالگی چه حسی دارد؟

نفهمیدم کی رسید! آن قدر زمان زود گذشت که اصلا متوجه نشدم کی 30ساله شدم اما جالب اینجاست گاهی باور نمی‌کنم که 30 ساله‌ام! چون هنوز خیلی کار دارم؛ اما واقعیت این است که من 30ساله هستم.

آنهایی که به اهدافشان نرسیده‌اند یا در زندگی هدف خاصی را پیگیری نمی‌کنند بر این باورند که که 30 سالگی تقریبا پایان راه است و دیگر برای شروع هرکاری دیر است. برای این دسته از آدم‌ها که هنوز شروع نکرده‌اند یا نمی‌دانند که از کجا شروع کنند، چه پیشنهادی دارید؟

هرگز نباید ناامید شد، هیچ وقت برای شروع دیر نیست، شاید ذهن ماست که شرایط را محدود می‌کند. 30 سالگی که سن زیادی نیست من آدم‌‌های زیادی را دیدم که از سنین بالاتر شروع کرده‌اند و موفق هم شده‌‌اند. ما باید از این آدم‌ها انگیزه بگیریم، هیچ وقت نباید از زندگی ناامید شد.

برای شروع چه انگیزه‌ای باید داشت تا حرکتی را از اساس آغاز کرد؟

معمولا ما آدم‌ها هدف مشخصی نداریم؛ برای همین هیچ انگیزه‌ای برای شروع هیچ کاری نداریم. قبل از همه چیز باید به این موضوع فکر کنیم که برای چه چیزی زندگی و تلاش می‌کنیم و چه اهداف و آرزوهایی داریم. باید برای رسیدن به آرزوهایمان تلاش کنیم و کوتاه نیاییم. مهم نیست آرزو بزرگ است یا کوچک، مهم تلاش ما برای زندگی بهتر است. به نظر من افراد زیادی در جامعه ما هستند که دچار روزمرگی شده‌اند و هیچ هدف خاصی را در زندگی دنبال نمی‌کنند و این باعث می‌شود از آینده ناامید شوند؛ چون نمی‌دانند برای چی زندگی می‌کنند. اما اگر هدفمند زندگی کنیم هم برای خودمان و هم اطرافیانمان زندگی بهتری را رقم می‌زنیم.

شاید یک مشکل دیگری که ما ایرانی‌ها داریم این است که فرق هدف و آرزو را نمی‌دانیم. همه آدم‌ها آرزوهایی دارند اما هدف، آرزویی است که برایت ویژه‌تر است و تلاش می‌کنی به آن برسی...

به نظر من با داشتن آرزو بهتر می‌توان هدف‌گذاری کرد. مثلا من آرزو دارم هیچ معلولی در دنیا زمینگیر و خانه‌نشین نشود. برای رسیدن به این آرزو باید هدف‌گذاری‌هایی را انجام بدهم و تلاش کنم به آرزویم برسم. من آرزو دارم همه معلولان در ایران ورزش کنند چون تنها راه شکست معلولیت ورزش است. برای رسیدن به این آرزو مسلما باید تلاش کنم. به همین دلیل همراه تعدادی از دوستانم برای راه‌اندازی انجمنی اقدام کرده‌ایم به نام «توانمندسازی معلولان از طریق ورزش» که امیدوارم کارهایمان خوب پیش برود و فعالیت این انجمن بزودی شروع شود.

تیراندازی به تمرکز زیادی نیاز دارد. باید از همه مشغله‌های ذهنی عبور کنی تا بتوانی تیر را درست به هدف بزنی. شما چگونه به مهارت تمرکز دست پیدا کردید؟

وقتی کاری را شروع کرده و همه وقتت را صرف آن می‌کنی مسلما روز به‌روز تمرکزت روی آن کار بیشتر می‌شود. وقتی هدفت مشخص است، همه تمرکزت را برای رسیدن به آن هدف می‌گذاری. تمرین و پشتکار، تمرکز را هم افزایش می‌دهد .

هر کار و فعالیتی در ابتدا همراه با اضطراب و استرس است شما چگونه بر اضطراب‌تان غلبه کردید؟

وقتی تیراندازی را به‌عنوان ورزش مورد علاقه‌ام انتخاب کردم یک سری مهارت‌‌های روحی و روانی را هم یاد گرفتم. مهم‌ترین مهارتم توکل به خداست. همه تلاشم را می‌کنم اما می‌دانم همه چیز به من مربوط نمی‌شود خدا هم باید بخواهد تا اتفاقی رخ دهد.

شما برای زنان جامعه ما قهرمان هستید، قهرمانی که از آدم‌های سالم هم سبقت گرفت و به موفقیت‌های بزرگی دست پیدا کرد. به نظرتان زنان برای پیشرفت چقدر به قهرمان و الگو نیاز دارند؟ آیا لازم است روی قهرمان‌سازی در جامعه ما بیشتر کار شود؟

زنان ایرانی همیشه ثابت کرد‌ه‌اند که می‌توانند کارهای بزرگی را انجام دهند.هرچند خیلی وقت‌ها توانایی‌های زنان ایرانی درک نشده است. اما آنها همیشه توانسته‌اند بر موانع غلبه کنند. زنان ایرانی در مسابقات اینچئون مدال‌های زیادی را از آن خود کردند. این نشان می‌‌دهد اگر مسئولان به ورزش بانوان توجه بیشتری نشان دهند، قطعا تعداد مدال‌آوران خانم بیشتر خواهد شد. و این اتفاق اعتماد به نفس جمعی زنان کشورمان را افزایش می‌دهد.

شما و همسرتان چگونه از هم حمایت می‌کنید، چه در خانه و چه در میدان‌های ورزشی؟

زندگی ما از همان اول به گونه‌ای پیش رفت که هیچ وقت بار مسئولیت زندگی بر دوش یک نفر قرار نگرفت. هر دو پا به پای هم کار می‌کنیم، تقسیم کار داریم و به هم کمک می‌کنیم و همین قضیه زندگی را برای ما لذت‌بخش‌تر کرده است .

به نظر شما که یکی از زنان موفق جامعه ما هستید، زنان ایرانی چقدر برای کار و موفقیت محدودیت دارند؟

معتقدم شاید در جامعه ما هنوز برای خانم‌ها محدودیت‌های غیرمنطقی وجود دارد و نگاه برابری به جنس زن و مرد وجود ندارد، اما به نظرم ما توانایی این را داریم که نیمه پر لیوان را ببینیم. زنان ایرانی همیشه قدرتمند در عرصه‌های مختلف ظاهر شده‌اند و این نشان می‌دهد این توان را دارند که با ذهنی پاک زندگی کنند و موفق شوند.

طاهره آشیانی - جام‌جم