سبک اجرای رادیویی‌ام را به تلویزیون آوردم

فکر می‌کردید که یک روز به جای رادیو جوان در استودیوهای شبکه سه سیما دیده شوید؟

بودن در تلویزیون را خیلی دور دست نمی‌دانستم چون سه سالی بود که می‌خواستم به تلویزیون بیایم. اما هر بار آقای زاهدی می‌گفت صبر کن و به موقع‌اش بیا تا این‌که خودشان به من اطلاع دادند که چنین برنامه‌ای قرار است کلید بخورد.

یعنی می‌خواستید اولین کارتان با علی زاهدی باشد؟

بله، به هرحال مدیوم رادیو و تلویزیون تفاوت‌هایی دارند و دوست داشتم اولین آموزه‌های تصویری‌ام از زبان ایشان باشد.

البته خداحافظی‌‌تان از رادیو و عدم امکان بازگشت به شبکه‌های رادیویی را هم در نظر داشتید؟

درست است. البته این در اختیار مجری است که یکی از این دو رسانه را انتخاب کند. من نیز به مرحله‌ای رسیده‌ بودم که حس می‌کردم تجربه تصویر برایم بهتر است. وقتی با مدیران صدا در میان گذاشتم، آنها هم پذیرفتند و خوشبختانه دوستانه از رادیو جدا شدم.

اجرای برنامه‌ای که با مخاطب سروکار دارد و به نوعی برآیندی از گپ و گفت و ارتباط‌های تلفنی است چه ویژگی‌هایی برایتان دارد؟

رادیو به من ارتباط با مخاطبی را که نمی‌بینمش ولی درکش می‌کنم، را یاد داده‌ است. در اینجا هم تلاش کردم این فضا را بشناسم و کمترین خطا را بکنم.

ویژگی اجرای برنامه عصرگاهی از نگاه شما چیست؟

به نظرم خیلی خاص است. خاصیت این برنامه‌ها حس شادی‌بخشی آن است. به نظرم برنامه‌های عصرگاهی به اصطلاح پیشانی شبکه هستند و ما مخاطبان خوبی در این زمان داریم. اما برای من فرقی نمی‌کند برنامه را در چه ساعتی اجرا کنم چون سبک خودم را در اجرا دارم و اکنون نیز این سبک رادیویی را به تلویزیون آوردم، چون دوست دارم با انرژی اجرا کنم.