کمرنگ شدن کارکرد حمایتی خانواده‌ها

جالب است تا شهروندی تلاش می‌کند خودش را با فناوری روز وفق دهد و با کارکرد مثبت آن آشنا شود، بلافاصله فناوری بعدی می‌آید. کار به جایی رسیده که وقتی اعضای خانواده و دوستان در جمعی حاضر می‌شوند، به جای این که با یکدیگر حرف بزنند، سرگرم فناوری‌های تلفن همراه می‌شوند.

غرق شدن در شبکه‌های اجتماعی و فضاهای مجازی، کارکرد حمایتی جامعه را هم ضعیف و کمرنگ کرده است. در یک خانواده و جامعه سالم، وقتی مشکلی پیش می‌آید، همه اعضای گروه با کمک همدیگر تلاش می‌کنند آن را حل کنند، اما حالا دیگر آن رابطه عمیق عاطفی نیز کمرنگ شده است. به طوری که مثلا می‌بینیم حتی وقتی یک قتل هم اتفاق می‌افتد، خیلی‌ها به جای کمک‌کردن به فرد در حال مرگ، مشغول فیلمبرداری از صحنه قتل می‌شوند و این فیلم‌ها را با همدیگر به اشتراک می‌گذارند.

برای حل این مشکل، کشورهای توسعه یافته به راه‌حل مفیدی رسیده‌اند. آنها خود را موظف کرده‌اند فقط در ساعت معینی از شبانه‌روز، از این شبکه‌های مجازی استفاده کنند. اگر این راه‌حل نیز در کشور ما پیاده شود، روی خوش این فناوری بیشتر دیده می‌شود.

دکتر داریوش مهاجر

پژوهشگر و جامعه‌شناس