راکتور آب سنگین اراک بازی باخته آمریکا است‎

به گزارش تسنیم، عباس عراقچی در همایش مذاکرات هسته‌ای و علوم سیاسی ایران در دانشگاه علامه طباطبایی گفت: قضیه بتون در راکتور اراک شاهکار تبلیغاتی آمریکا است که توانست به فضای روانی ما غلبه کند.

عضو ارشد تیم مذاکره کننده هسته‌ای ادامه داد: آمریکایی‌ها علنا می گفتند که به ایران آب سنگین نخواهیم داد، در توافق ژنو حاضر نشدند اسم راکتور اراک را بیاورند و نوشتند راکتوری که آژانس می گوید IR40، اما در برجام بالاخره به آب سنگین اراک اذعان کردند‎ که این بازی باخته آمریکاست.

عراقچی به سخنان سجادپور رییس انجمن علوم سیاسی ایران اشاره کرد که هدف از این جلسه را تقدیر از تیم مذاکره کننده عنوان کرده و افزود: گفتم ما عادت نداریم، در خیلی از جاها صحبت کردیم و هر جا صحبت می شود ابتدا از زحمات تیم تقدیر و تشکر می شود و بعد به اما می رسند و شروع می کنند تیم را کوبیدن.

عضو ارشد تیم مذاکره کننده هسته ای اضافه کرد: من از صبح منتظر رسیدن به آن اما هستم اما نرسیدیم به هر حال از همه دوستان متشکریم.

وی گفت: به هر چه که رسیدیم به اتکای بزرگی ملت ایران بوده است، منشا همه این دستاوردها خود مردم ایران هستند و با هدایت های رهبر معظم انقلاب و مدیریت رییس جمهوری به آن رسیدیم.

عراقچی خواستار نگاه فرامتنی به دستاوردهای برجام شد و گفت: این دستاوردها نیازی به دفاع کردن ندارد. ما باید فرصت هایی را که برجام ایجاد می کند شناسایی و از آنها استفاده کردیم.

عضو ارشد تیم مذاکره کننده به بخش دیگری از صحبت های سجاد پور اشاره کرد گفت: نکته دومی که آقای سجادپور به ما گفتند این بود که امروز متفاوت صحبت کنید. من گفتم ذهنم به گونه ای تنظیم شده است که می توانم فقط به انتقادها جواب بدهم ، لطفا انتقاد کنید تا پاسخ بدهم.

عراقچی یکی از برکات برجام را رشد و بلوغ سیاسی کشور دانست که موضوع به این مهمی را به صورت شفاف و در یک محیط آرام مورد بحث و بررسی قرار می دهند.

وی اضافه کرد: البته تعدادی هم مخالفت می کنند که رنگ و بوی دیگری دارد، مثلا در وسط جراحی لوله اکسیژن را قطع می کردند و یا حرف هایی را می زدند که طرف مقابل از آنها استفاده می کرد و الان هم کم و بیش ادامه دارد.

عضو ارشد تیم مذاکره کننده با تاکید بر این که اکثر انتقادها و دلواپسی ها از سر دلسوزی است، اظهار داشت: ما هم وظیفه پاسخگویی داریم اما برای یک جمع محدودی واقعا از حد و مرز گذشته و از جنبه انتقاد به جنبه لجاجت رسیده است. هرچه توضیح هم داده می شود اثر ندارد و ظاهرا هم قرار نیست اثر کند.