توافق وین «توافق خوب» بود

جان کری وزیر امور خارجه آمریکا و ارنست مونیز وزیر انرژی این کشور در مقاله ای در واشنگتن پست به تکرار ادعاهای بی اساس خود پرداخته و نوشتند: زمانی که «باراک اوباما» رئیس جمهور آمریکا به قدرت رسید، ایران در چرخه سوخت به توانمندی های بالایی رسیده بود، در صدد بود ۲۰ هزار سانتریفیوژ را برای غنی سازی اورانیوم نصب کند، می خواست راکتور آب سنگینی را راه اندازی کند که بتواند پلوتونیوم لازم برای ساخت تسلیحات هسته ای تولید نماید و بالاخره تأسیسات غنی سازی اورانیوم مخفی در زیر کوه داشت.

در ادامه این مقاله بی توجه به ماهیت صلح آمیز فعالیت های هسته ای ایران، کری و مونیز مدعی شدند: اگر ایران به دنبال ساخت بمب هسته ای بود، قبلاً می توانست این کار را به انجام برساند؛ چرا که جامعه جهانی نیز نظارت چندانی بر فعالیت های هسته ای ایران نداشت لذا رئیس جمهور آمریکا وعده داده بود، نمی گذارد ایران به تسلیحات هسته ای دست یابد. توافق وین نیز در این راستا بود لذا نه تنها از سویی بهترین راه جلوگیری از دست یابی ایران به سلاح هسته ای محسوب می شود، بلکه کارآمدترین و پایدارترین انتخاب ممکن نیز به شمار می آید.

آنها که در مصاحبه های خود در این ایام مانند مصاحبه با العربیه و الشرق الاوسط تلاش می کنند به توجیه عملکرد خود بپردازند، دلایل خود برای رسیدن به توافق خوب با ایران را اینگونه تشریح کردند:

اگر توافق هسته ای اخیر در وین (برجام) محقق نمی شد، ایران می توانست ظرفیت غنی سازی اورانیوم خود را در مدت کوتاهی ۲ برابر کند. اما با توجه به این توافق، ایران غنی سازی را کاهش می دهد.

اگر توافق هسته ای اخیر در وین محقق نمی شد، ایران به سرعت سانتریفیوژهای پیشرفته خود را توسعه می داد و قطعاً در این راه به توانمندی کافی نیز رسیده بود. اما اکنون در این راه با محدودیت هایی مواجه است.

اگر توافق هسته ای اخیر در وین محقق نمی شد، ایران ذخیره اورانیوم غنی شده خود را افزایش می داد. اما اکنون ذخایر اورانیوم غنی شده خود را کاهش خواهد داد.

اگر توافق هسته ای اخیر در وین محقق نمی شد، ایران به سطحی از دانش فنی رسیده بود که می توانست گام های لازم برای ورود به عرصه ساخت سلاح هسته ای را بردارد. اما در حال حاضر، ایران نمی تواند به این امر اقدام نماید.

این در حالیست که تمامی گزارش های آژانس بین المللی انرژی هسته ای به عنوان متولی فعالیت های هسته ای در جهان، در تمامی گزارش های خود از برنامه هسته ای ایران، نه تنها بر ماهیت صلح آمیز این فعالیت ها اذعان کرده است، بلکه مطالعات ادعایی درخصوص جنبه احتمالی نظامی در برنامه هسته ای ایران را نیز فاقد دلایل و مستندات اعلام کرده است.(مهر)