بوروکراسی، آفت محیط‌ زیست

کاراکال یا سیاه‌گوش بیابان، یکی از گونه‌های جانوری منحصربه‌فرد کشورمان است که تاکنون تحقیق جامعی درباره وضع آن در کشور نشده، اما نه‌فقط برای حفظ این‌گونه مسئولان تاکنون اراده‌ای از خود نشان نداده‌اند، بلکه با بوروکراسی آسیب بیشتری به این گونه زده‌اند، زیرا دو توله کاراکالی که بعد از مرگ مادرشان به دلیل تصادف با خودرو در سیرجان از سوی محیط‌ بانان زنده‌گیری شدند به دلیل کاغذ بازی، وقت‌کشی و ناهماهنگی از سوی سازمان حفاظت محیط‌زیست پنجشنبه گذشته تلف شدند.

دامپزشک کلینیک حیات‌وحش پارک پردیسان در این باره گفته پیگیر انتقال فوری توله کاراکال‌ها به تهران بودیم، اما متاسفانه این اتفاق به‌موقع صورت نگرفت و آنها از بین رفتند. آن‌طور که این دامپزشک ارزیابی کرده تغذیه نامناسب علت مرگ کارکال‌ها بوده است.

باید تاکید کرد در سایه نبود امکانات مناسب در سایر استان‌ها چنانچه بوروکراسی اداری در این میان وجود نداشت و مسئولان این سازمان هماهنگی بیشتری بایکدیگر داشتند و بلافاصله این گونه‌های باارزش را به تهران می‌فرستادند حادثه دیگری در محیط‌زیست کشور رقم نمی‌خورد.

این در حالی است که باید یادآور شد گونه‌های دیگری مانند پلنگ نیز به علت ناهماهنگی و کاغذبازی در پرتگاه انقراض قرار گرفته‌اند، از ابتدای سال تاکنون دست‌کم مرگ پنج قلاده پلنگ در کشورمان رسانه‌ای شده، حادثه‌های تلخی که علت آنها سال‌هاست مشخص شده، اما سازمان حفاظت محیط‌ زیست هنوز اصرار به کشف دوباره این دلایل دارد، نکته اینجاست که چهار قلاده از این پلنگ‌ها از سوی دامداران کشته شده‌اند بنابراین سازمان حفاظت محیط‌زیست باید بخشی از اعتبار خود را برای آموزش دامداران و جبران سریع ضرر و زیانی که حیات‌وحش به آنها می‌زند، اختصاص دهد و به فکر آماده کردن طرح‌های نجاتی که نتیجه آنها پیش از این مشخص شده، نباشد.

این در حالی است که باید یادآور شد کاغذبازی در این سازمان شرایطی را فراهم آورده که کارشناسان محیط‌زیست اکنون به پشت میزنشینی عادت کرده و برخی از آنها با این‌که تاکنون زیستگاه‌های کشور را از نزدیک ندیده‌اند، می‌توانند نظریه‌های زیادی برای نجات گونه‌های جانوری ارائه‌کنند؛ نظریه‌هایی که در کنار ضایع شدن اعتبار سازمان مقدمات انقراض حیات‌وحش را نیز فراهم کرده است.

مهدی آیینی - گروه جامعه