این محموله، دست اموات نمی رسد

ما در این وضعیت، فکرهای دردآوری داریم چه وقتی تاج گل های دو طبقه یک میلیون تومانی آراسته به لیلیوم ها و آنتریوم ها و ارکیده های مغرور را تماشا می کنیم و چه هنگامی که از کنار یک طبقه ای های خلوت با انبوه گلایل رد می شویم که هر کدام بین 150 تا 300 هزار تومان می ارزند.

شمار تاج گل های مراسم ترحیم در خیابان میرداماد، خیلی وقت ها حتی به 30 – 40 عدد هم می رسد که یعنی اگر بستگان مرحوم ، ارزان ترین را سفارش داده باشند، دستکم 4.5 – 6 میلیون تومان و اگر گران ترین ها را انتخاب کرده باشند حدود 30 - 40 میلیون تومان صرف خریدشان شده است.

بستگان برخی متوفیان طوری بر سر باشکوه بودن تاج گل های شان با هم رقابت می کنند که انگار تحفه های شان مستقیم به مقصد دنیای دیگر پست می شود و می رسد دست اموات اما حقیقت این است که زیر آن پارچه کتان دو سرگره زده ، جسم از روح جامانده ساعتی پس از سوگواری زیر خاک می رود و صاحبش آنقدر حساب و کتاب های مهم در آن دنیا دارد که با خبر نمی شود برای مراسم سوگواری اش چه نوع گلی سفارش داده اند .

اسکناس های رنگی که گل می شوند و دو سه روز بعد پلاسیده و هیچ، اگرچه شاید به چشم آدم های طبقات مرفه نیایند اما می توانند به جای گل شدن ، زندگی خیلی ها را نجات بدهند.

فکرهای دردناک ما خبرنگارها همین ها هستند که ناچارمان می کنند با رد شدن از مقابل هر تاج گل، از خودمان بپرسیم این هزینه های صرف شده ، می توانست داروی چند بیمار صعب العلاج شود؟ کرایه خانه چند فقیر می شد ؟ چند دانش آموز و دانشجوی بی بضاعت می توانستند با آن تحصیل کنند؟ چند مدرسه نیمه کاره در مناطق محروم با آن تکمیل می شد؟ می توانست شکم چند یتیم را سیر کند؟ و ...

اسکناس ها اگر صرف این امور می شدند، شک نکنید دعای خیر می شدند و یکراست می رسیدند دست همان اموات سفر کرده که چشم انتظار خیرات بستگان و آشنایان شان هستند. شاید به همین علت است که چند سالی است بستگان برخی فوت شده ها، هزینه خرید گل را صرف امور خیریه می کنند و به جای گل های واقعی، تاج گل های مصنوعی ارزان قیمت نمادین کرایه می کنند. راستی، شما وقتی از مقابل تاج گل های مراسم ترحیم رد می شوید بجز تحسین زیبایی شان، به چه فکر می کنید؟!

مریم یوشی زاده - خبرنگار جام جم آنلاین