قاچ زین را بچسب استراتژی توسعه بسکتبال پیشکش

به گزارش جام جم ورزشی ، همه کسانی که این روزها درباره بسکتبال صحبت می کنند یک درد مشترک دارند و آن نابسامانی بسکتبال است که هر چه زودتر باید بسامان شود اما چگونه؟ ویرانی های بجا مانده را چگونه باید از نو ساخت ؟ آیا تنها حضور رییس فدراسیون که همگان در انتظار ورودش با برگزاری مجمع انتخابات هستند کفایت می کند؟ آیا در غیاب رییس یا تعویق های مکرر مجمع انتخابات نمی توان کاری کرد و باید همین طور دست روی دست گذاشت و شاهد هدر رفت زمان شد؟ متاسفانه سیستم محور نبودن ورزش ایران که بسکتبال نیز خارج از این قاعده نیست ، مشکلات را در این مواقع بیشتر می کند. وقتی سیستم محور نیستیم کار همین می شود که منتظر کسی می مانیم تا سوار بر اسب آرزوها بیاید و خوشبختی را تقدیم مان کند! اصولا اسب آرزوها با کسانی که دو دستی به قاچ زین در گذر اتفاقات می چسنبد، از راه می رسد فقط ممکن است زمانش خیلی دور یا خیلی نزدیک باشد. با توجه به پیشرفت تیم ملی بسکتبال در دهه اخیر در برهه کنونی تامین نیازهای این تیم مانند استخدام سرمربی، مورد اهمیت قرار گرفته است. در این راستا استفاده صحیح و بهینه سازی ظرفیت های موجود اهمیت ویژه ای دارد اما چون اداره بسکتبال در گذشته و هم اینک بر مبنای سلایق فردی بوده ، طبیعی است انتظارات بر اساس روش های فردی شکل بگیرد و همگان منتظر ورود یک ناجی به فدراسیون باشند. کسی که بتواند معجزه کند. تا رسیدن به لحظه موعود هم هیچ کس حاضر نیست از سر دلسوزی یا مسئولیتی که در اختیار دارد برای ترمیم این ویرانه ، خشتی روی هم بگذارد. در صورتی که با اجرای روش های صحیح مدیریت، فرایند و منطقی ساختن کارها می شد گامی اساسی در این راستا برداشت، با شناسایی مشکلات اصلی و منابع معضل ساز، راهکارهای بهبود را حتی در مقطع کنونی ارایه کرد. متاسفانه اداره فدراسیون بسکتبال به صورت سرپرستی نیز نتوانسته است برای این معضلات چاره ای پیدا کند و سرپرست دقیقا در مسیری افتاد که مدیریت سنتی، سال ها پیش آن را بنا نهاد و وی ناخواسته در همان مسیر حرکت می کند. او پیشنهادهای همکاری خوبی را از سوی افراد دلسوز و فرهیخته کنار زده است و همچنان بدون هیچ ابتکار و خلاقیت و تلاشی برای برهم زدن ساختار ناکارآمد گذشته مسیر مدیریت سنتی را طی می کند. وقتی سرپرست فدراسیون بسکتبال افرادی را به عنوان کمیته فنی برگزیده است که همه فکرشان گرفتن حکم مسئولیت شان است و سر تا پای مصاحبه آنها را که می خوانید از طرح و ایده ای برای بسکتبال خبری نیست ، چه انتظاری باید از تغییر ساختار و رویکرد سیستم محور در مدیریت بسکتبال داشت؟ این افراد چه کمکی به بسکتبال می کنند که امروز در جایگاه کمیته فنی نشسته اند؟ در شرایطی که بسکتبال شدیدا به مدیریت نیروی انسانی ، آسیب شناسی مدیریت ، اقتصاد بسکتبال و استراتژی توسعه بسکتبال نیاز دارد ، هیچ گونه تلاشی برای تشکیل نشست هم اندیشی راهکارهای توسعه بسکتبال صورت نمی گیرد آن وقت اعضای کمیته فنی بجای آنکه مرهم باشند درد تازه ای می شوند که آدم با دیدن و خواندن مصاحبه های آنها حسرت از دست دادن فرصت هایی را می خورد که برای پیاده سازی راهکارهای علمی و آکادمیک بسکتبال از دست می رود آن هم در شرایطی که این روزها بسکتبال ، بیشتر از هر زمان دیگری آدم هایی از جنس بسکتبال و علمی دارد. (افشین رضاپور/گروه ورزش)