دردسرهای پرحرفی

مثلا احتمالا دوست دارید کمتر صحبت کنید، اما واقعا نمی‌دانید که چگونه این کار را انجام دهید. در این‌گونه مواقع از قانون چراغ قرمز استفاده کنید. شنونده هم کنار شماست. شما صحبت می‌کنید. 30 ثانیه بعد چراغ زرد می‌شود و این یعنی این‌که ممکن است شنونده بخواهد دیگر ادامه ندهید یا به صحبت‌هایتان مطلبی اضافه کند و می‌ترسد مطلبش فراموش شود. شما دوباره به حرف‌هایتان ادامه می‌دهید و پس از یک دقیقه چراغ قرمز می‌شود و این به منزله آن است که باید ساکت شده و حرفی نزنید، زیرا اکنون نوبت طرف مقابل است که صحبت کند. گاهی اوقات ممکن است ندانید از قانون چراغ قرمز چگونه استفاده کنید و به‌طور کلی زمانش را نتوانید تخمین بزنید.

برای این کار بهتر است مشکلتان را با یکی از دوستان صمیمی‌تان مطرح کنید و هنگام صحبت کردن با او زمان‌سنجتان را که از قبل روی یک دقیقه تنظیم کرده‌اید، نزد خود بگذارید. اگر سخنانتان بیشتر از یک دقیقه شد، زمان‌سنج یادآوری خواهد کرد.

اگر هم پیش‌بینی کردید که موضوع مورد گفت‌وگو بیش از یک دقیقه طول خواهد کشید، قبل از شروع اندکی تامل کرده و موضوع را بسیار مختصر و موجز کرده و آن را تعریف کنید. چندبار که این روش را انجام دادید مختصر صحبت کردن را یاد می‌گیرید.

از طرفی اگر تصور می‌کنید دیگران از پرحرفی‌تان لذت می‌برند، علائمی وجود دارد که براساس آنها می‌توانید بفهمید تصورتان درست است یا آنها از صحبت‌های شما لذتی نمی‌برند.

این علائم عبارت است از:

* آه کشیدن

* ضربه زدن با انگشت‌هایشان

* ضربه زدن با پاهایشان

* تکان دادن پاها

* تکان دادن سر با بی‌حوصلگی

* پریدن میان صحبت‌هایتان

* به نظر کلافه و بی‌علاقه رسیدن

* نگاه کردن به تلفن، رایانه یا تبلت‌شان

* اندکی فاصله گرفتن از شما

* بندرت سر صحبت را با شما باز می‌کنند. مثلا از کنارتان می‌گذرند، بدون این‌که تماس چشمی برقرار کنند یا اگر در اتاقی باشید با شما صحبت نمی‌کنند.

البته، دلایل دیگری نیز وجود دارد که ممکن است فردی مایل نباشد با شما روبه‌رو شود یا وقتی نزدتان است احساس خوبی نداشته باشد، اما یکی از این دلایل پرحرفی است.

در حد و اندازه تحمل دیگران صحبت کنید

یک مکالمه، گفت‌وگویی تک‌نفره نیست. درست شبیه بازی تنیس است: تقریبا نیمی از زمان، توپ در زمین حریف است. البته به‌طور غیرمعمول افرادی که صحبت‌هایشان جذابیت دارد، می‌توانند بیشتر از این صحبت کنند. برای ارزیابی این‌که چقدر حرف‌هایتان جذابیت دارد، صادقانه از یک‌ نفر بخواهید که هر زمان احساس کرد نباید ادامه بدهید به شما تذکر بدهد. مثلا ممکن است از صحبت کردن در مورد تعطیلاتی که بتازگی رفته‌اید لذت ببرید یا مدام در مورد خانواده یا حتی خودتان صحبت کرده و لاف بزنید. صحبت کردن‌های طولانی در مورد این مسائل هزینه خیلی گزافی دارد. باعث می‌شود که از نظر دیگران به شدت کسل‌کننده و آزاردهنده بیایید و فاصله‌شان با شما را همیشه حفظ کنند. البته اگر گاهی اوقات وسوسه می‌شوید که از خودتان بگویید، موضوع را بسیار خلاصه مطرح کنید و بلافاصله از طرف مقابل سوالی بپرسید که او را نیز تشویق کند از خود و علایقش بگوید.