پژمان بازغی: «گذر از رنج‌ها » جایگزین سریال‌های ماهواره‌ای شده است

مجموعه تلویزیونی «گذر از رنج ها» با داستانی ایرانی و تصویر زیبایی هایی ایران به کارگردانی فریدون حسن پور در حال پخش از شبکه یک سیماست و در مدت کوتاه پخش توانسته مخاطبان بسیاری را با خود همراه کند.

در ادامه گفت و گو با پژمان بازغی یکی از بازیگران اصلی سریال را می خوانید:

*این روزها سریال «گذر از رنج‌ها» با بازی شما در حال پخش است،به عقیده بسیاری این سریال از همان روزهای ابتدایی پخش توانست مخاطبان زیادی را با خود همراه کند.

-همین‌طور است، «گذر از رنج‌ها» یک سریال قصه گو است و از ساختار بسیار خوبی برخوردار است، همین موضوع باعث شده این اثر از همان روزهای ابتدایی پخش مخاطبان زیادی را با خود همراه کند و آنها را پای تلویزیون بکشاند. معمولا برای اینکه سریالی بتواند مخاطب را با خود همراه کند، زمانی لازم است، اما این اثر به دلیل جذابیت‌هایی که در قصه خود داشت توانست در کمترین زمان ممکن مخاطب را درگیر کند طوریکه مردم آن را جایگزین سریال‌های ماهواره‌ای کردند.

*یکی از گزینه هایی که به آن اشاره کردید قصه داستان بود. موضوعی که در حال حاضر به حلقه مفقوده در تلویزیون و سینمای ما تبدیل شده و اکثر سازندگان آثار آنرا نادیده می‌گیرند.

-به نکته خوبی اشاره کردید،ما با وجود پشتوانه غنی ادبیات و سابقه طولانی که در قصه گویی داریم، اما سال‌هاست که از این مهم فاصله گرفتیم. این در حالی است که دنیا برای جذب مخاطب به آثار قصه‌گو روی آورده است. از همان روز اولی که متن سریال «گذر از رنج‌ها » را خواندم حس کردم که این اثر از یک قصه پرکشش برخوردار است و قابلیت جذب مخاطب را دارد. به همین خاطر با آرامش خاصی جلوی دوربین فریدون حسن‌پور رفتم.

*شاید بخشی از این موضوع به این خاطر باشد که حسن‌پور سابقه طولانی در داستان نویسی دارد و می‌داند که چطور قصه‌ای را بنویسد که روی مخاطب تاثیر بگذارد.

-دقیقا،وقتی کارگردان از دانش کافی در حوزه داستان نویسی برخوردار باشد با تسلط بیشتری اثرش را هدایت می‌کند. ایشان از ذهن بازی در قصه نویسی برخوردارند و با تسلطی که به متن داشتند توانستند به خوبی فیلمنامه این کار را به یک سریال جذاب بدل کنند.

*برخی این انتقاد را به سریال «گذر از رنج‌ها » داشتند که ریتمش بسیار تند است و داستانک‌هایی که در درون قصه اصلی ایجاد می‌شود پیش از آنکه مخاطب درگیر آن شود به پایان می‌رسد.

-من با این موضوع موافق نیستم، این سریال از مقدمه چینی‌های طولانی فاصله گرفته است و زمان طولانی را صرف معرفی شخصیت‌هایش نمی‌کند. متن خوب این اثر به مخاطبان این امکان را می‌دهد ‌همزمان با داستان اصلی قصه‌های فرعی را هم دنبال کنند که ضمن جذاب بودن در همان یکی دو قسمت ابتدایی به پایان برسند، نمونه‌اش شخصیت زیبا بود که به تشخیص کارگردان در همان قسمت ابتدایی حضورش در سریال به پایان رسید، اما اثر گذاری‌اش تا پایان سریال همراه مخاطب است.

*«گذر از رنج‌ها » روایت‌گر تاریخ معاصر ایران است، به راحتی توانستید خودتان را با آن مقطع زمانی تطبیق دهید؟

-اینکه این سریال روایت‍گر تاریخ ایران بین سال‌های 1318 تا سال 1357 بود برای من بسیار جذاب است. چون همه ما نسبت به آن دوره کنجکاوی‌های زیادی را داریم. خوشبختانه متن کار بسیار کامل بود ضمن اینکه فریدون حسن‌پور هم به خوبی بازیگرانش را هدایت می‌کرد، از طرفی سعی کردم در آن مقطع مطالعات خودم را هم پیرامون آن برحه تاریخی بیشتر کنم.حسن کارهایی نظیر «گذر از رنج‌ها» در این است که برای بازیگران و سایر عوامل تازگی بیشتری دارد و آنها فارغ از زندگی روزمره می‌توانند روایتگر یک قصه متفاوت باشند. همین حس متفاوت هم در نهایت به مخاطبان منتقل می‌شود.

*تصویربرداری این سریال در شمال کشور انجام شد و همین موضوع باعث شد مخاطب این امکان را داشته باشد تا تصاویر زیباتری را ببیند.

-درست است، اینکه دوربین از تهران خارج شود و از سایر شهرها و مناطق به عنوان لوکیشن استفاده شود خودش یک اتفاق بزرگ است، بخشی از دلیل اینکه فیلم و سریال‌های ما به تکرار کشیده می‌شوند این است که صرفا زندگی شهری و آپارتمانی را به تصویر می‌کشند و این موضوع باعث شده چشم مخاطب خسته شود. در حالی که وقتی شما دوربین را از تهران خارج می‌کنید، می‌توانید از لوکیشن‌های بکری بهره ببرید. به طور خاص در این سریال در هر سکانس مخاطب تصویر زیبا و عکاسی شده‌ای را می‌بیند به گونه‌ای که زیبایی لوکیشن مخاطب را محو خودش می‌کند و به او این امکان را می‌دهد که برای ساعتی هم که شده از فضای زندگی شهری فاصله بگیرد. بزرگترین حسن «گذر از رنج‌ها » در این است که در کنار روایت قصه تاریخی زیبا، فضای صادقانه روستایی را نشان می‌دهد و رنگ آمیزی جذابی که در لوکیشن‌ها وجود دارد برای مخاطبان بسیار چشم نواز ا

*البته استقرار یک گروه فیلمبرداری در خارج از تهران کار ساده‌ای نیست.

-بالاخره وقتی کاری خارج از تهران انجام می‌شود هزینه‌های و سختی کار بیشتر می‌گردد، اما به نظرم این سختی‌ها و هزینه‌ها به نتیجه کار می‌ارزد چرا که بازیگر با آمادگی روحی بیشتری در این آثار حضور پیدا می‌کند.خیلی وقت‌ها که مشغول تصویربرداری در تهران هستیم باید یک زمان دو ساعته را در ترافیک پشت سر بگذاریم و با خستگی روحی در کار حضور پیدا کنیم، اما در این سریال ما برای حضور در لوکیشن زمانی را در ترافیک پشت سر نمی‌گذاشتیم و در عوض از تماشای مناظر زیبا و بکر لذت می‌بردیم.

*در این سریال بازیگران باید با لهجه شمالی صحبت می‌کردند، شما به خاطر اینکه اصالتا شمالی هستید به احتمال زیاد مشکلی چندانی در بیان دیالوگ‌ها نداشتید، درست است؟

- بله،در قیاس با سایر بازیگران زمانی را صرف تمرین دیالوگ‌ها نمی‌کردم چرا که به این لهجه کاملا آشنایی داشتم، منتهی در حین دیالوگ‌گویی گاهی آقای حسن‌پور به من می‌گفتند از غلظت لهجه‌ام کم کنم تا لهجه‌ام به نوعی با سایر بازیگرها بالانس شود.

*یکی از انتقادهایی که به فیلمنامه‌های ما می‌شود این است که به شدت دیالوگ محور هستند و بار کمتری روی تصویر است.

-همین‌طور است و این موضوع همواره مورد انتقاد من هم بوده، آثار ما بیشتر به سمت کارهای رادیویی رفته و تصویر در این کارها کمرنگ شده است. بار اصلی روی دوش دیالوگ‌هاست.در حالی که اگر شما تصویر جذاب و خوبی را داشته باشید نیازی نیست که تا این حد روی دیالوگ‌ها تاکید داشته باشید.

*در حین بازی در این سریال چقدر در بیان دیالوگ‌ها به فیلمنامه وفادار بودید؟

-بسیار زیاد،فکر می‌کنم اگر غیر از این باشد جای تعجب دارد.یک بازیگر باید دیالوگ‌هایش را در چهار چوب فیلمنامه بیان کند.

*اما برخی از بازیگران معتقد هستند اگر قرار باشد بازیگر دیالوگ‌ها را از فیلتر خودش رد نکند، نمی‌تواند آن‌طور که باید با نقش ارتباط برقرار کند؟

-من با این تحلیل موافق نیستم، متاسفانه مدتی است که باب شده بازیگران در کارهای‌شان به بداهه گویی روی آوردند،این موضوع آسیب زیادی را به فضای اثر وارد می‌کند. به نظرم اگر یک فیلمنامه قوی باشد یک بازیگر حتی نباید کلمه‌ای از آن را تغییر دهد.

*شما پیش از این سریال،«دولت مخفی » را برای پخش از شبکه دو سیما داشتید که اتفاقا اثر ارزشمندی نیز بود.

-این سریال هم از جذابیت‌های زیادی برخوردار بود و نگاه متفاوتی را به مقوله اسارت داشت. تاکنون در تلویزیون ما از این زاویه به جنگ و موضوع اسارت پرداخته نشده بود و از این جهت کار قابل اعتنا و جذابی بود.از بازی در این کار لذت زیادی بردم و خوشحالم که این اثر مورد توجه مخاطبان قرار گرفت. (فارس)