یک بغل مهر می‌خواهم، مرا در آغوش بگیر

هر انسانی از اینکه به آغوش گرفته شود یا عزیزی را به آغوش بگیرد، احساس رضایت و آرامش‌خاطر خواهد کرد، اما چرا آغوش تا این حد، آرامش‌بخش است؟

آغوش مادر امن‌ترین جای دنیاست

طبیعی است که برای هر نوزادی آغوش مادری که ۹ ماه او را حمل کرده است، امن‌ترین جای دنیا باشد. آغوش مادر به نوزاد این پیام را می‌دهد که دنیا جای امنی است و او کودکی دوست‌داشتنی است که مادر از وجود او خوشحال و راضی است.
اریکسون، یکی از روان‌شناسان برجسته معتقد بود از زمانی که نوزادی به دنیا می‌آید تا سن ۲ سالگی دوره شکل‌گیری دلبستگی ایمن است. دوره‌ای بسیار مهم که رفتارهای نادرست و بی‌توجهی مادر به کودک در این دوره می‌تواند زمینه‌ساز مشکلات عاطفی و رفتاری فرد در آینده شود.
یکی از نیازهای بسیار مهم هر کودکی در این سنین نیاز به آغوش مادر است، در صورتی که مادری به هر دلیلی مثلا ترس از وابستگی یا بغلی شدن نوزاد یا وسواس، فرزندش را بسیارکم در آغوش بگیرد، باعث دلبستگی ناایمن در نوزاد می‌شود و این فرد ممکن است در سال‌های بعدی زندگی‌اش به انسانی به شدت وابسته که همواره در جستجوی محبت از دیگران است، تبدیل شود، انسانی که مدام از دیگران توقع مهر و محبت دارد و گاهی این نوع رفتار‌ها باعث خستگی طرف مقابل می‌شود و می‌تواند در زندگی مشترک فرد در آینده تاثیر منفی بگذارد.

از سوی دیگر، ممکن است این کودکان در آینده بیشتر در معرض انواع اعتیاد‌ها قرار بگیرند چراکه تصویر ذهنی این افراد نسبت به خودشان مطلوب نیست و آن‌ها خود را موجودی دوست‌داشتنی نمی‌‌بینند. این افراد در دوره بزرگسالی نمی‌‌توانند خیلی راحت در برابر مشکلات بایستند و همواره از احساس ناامنی رنج می‌برند و ترس و اضطراب همراه آن‌ها خواهد بود. بنابراین مادر‌ها باید به خاطر داشته باشند نوزادان به آغوش آن‌ها نیاز دارند و هرگز از در آغوش گرفتن نوزادان به هیچ دلیلی امتناع نکنند.

آغوش نیازی دوطرفه است

اما تنها نوزادان نیستند که به آغوش گرم مادر و حتی پدر نیاز دارند بلکه والدین هم هنگامی که نوزادشان را در آغوش می‌گیرند احساس شادی، آرامش و امنیت می‌کنند. در واقع نیاز به در آغوش گرفتن و در آغوش کشیده شدن، نیازی است که همیشه و در هر سنی با ماست و هرگز در هیچ سنی از آن بی‌نیاز نیستیم.
متاسفانه در فرهنگ ما گاهی به این نیاز در سنین بزرگسالی بی‌توجهی می‌شود یا آن را نادیده می‌گیریم. مثلا خیلی از آقایان از این گلایه می‌کنند که بعد از به دنیا آمدن فرزند، همسرشان از آن‌ها دور شده؛ این در حالی است که یکی از دلایل این امر توجه ناکافی مرد به همسرش بعد از تولد نوزاد است، چراکه بعد از زایمان، مادر به دلیل تغییرات هورمونی بیش از همیشه در معرض افسردگی (افسردگی بعد از زایمان) قرار دارد و در این دوران نیاز دارد همسرش بیشتر از قبل کنارش باشد.
در آغوش گرفتن یکی از نمادهای ظاهری احساسات ماست و هر چقدر هم ما یک نفر را دوست‌داشته باشیم تا زمانی که این محبت و عشق را در کلام و رفتارمان نشان ندهیم طرف مقابل اعم از فرزند یا همسر و... نمی‌‌تواند متوجه آن شود.

خجالت را کنار بگذارید

گاهی پدر‌ها خجالت می‌کشند دختر نوجوان خود را بغل کنند یا مادر‌ها ترجیح می‌دهند پسر نوجوانشان را کمتر بغل کنند، در حالی که این تصورات کاملا اشتباه است و فرزندان در سنین نوجوانی همچنان به توجه و آغوش والدین خود نیاز دارند و در صورتی که این نیاز در خانواده تامین نشود ممکن است آن را در محیطی خارج از خانه بجویند.
گفتنی است دختر‌ها در سنین ۱۲ تا ۱۸ سالگی به شدت به توجه و مهر و محبت پدرشان نیاز دارند و پسر‌ها هم به محبت و حتی آغوش مادر، بنابراین اصلا از اینکه فرزند نوجوانتان را در آغوش بگیرید و او را نوازش کنید، خجالت نکشید.
از سوی دیگر، وقتی والدین در حضور فرزندان به یکدیگر محبت می‌کنند و حتی یکدیگر را در آغوش می‌گیرند، به کودکان خود این پیغام را می‌دهند که آن‌ها همدیگر را دوست دارند و خانواده محیط پرمهر و امنی است و همین‌طور که پدر و مادر، یکدیگر را دوست دارند، آن‌ها را نیز دوست دارند.
یادمان باشد بعد از نیاز به امنیت، نیاز به عشق یکی از مهم‌ترین نیازهای روانی هر فردی است و در آغوش کشیدن یکی از رفتارهایی است که عشق و محبت ما را نشان می‌دهد. (دکتر پروین ناظمی - روان‌شناس/هفته‌نامه زندگی مثبت)