گردشگران خارجی و یک خصلت عجیب

اما چندماهی است این وضع تغییر کرده و گردشگران خارجی را نه‌فقط در اصفهان، شیراز، یزد، تبریز و همدان که در تهران هم می‌بینیم.

گردشگران اروپایی و آسیایی ماه‌هاست به ایران می‌آیند و مدت‌هاست بهترین هتل‌های کشور برای آنها رزرو شده است.

خدا را شکر کاسبی‌ها هم به یمن ورود این گردشگران خوب است و اجناس، مدت‌های طـــولانی در مغازه‌هـــای فروش سوغات و صنایع دستی نمی‌ماند.

این همان معجزه صنعت گردشگری است که کشورهای دنیا برای رونق آن خود را به آب و آتش می‌زنند و ما نیز تا امروز توانسته‌ایم از این دریا، ناخنی برای خود تر کنیم.

اما آنچه عجیب است؛ خصلت عجیب بعضی از ماست که می‌خواهیم به هر بهایی از این خیل گردشگران سود ببریم و به شیوه ماکیاول، هدفمان را با هر وسیله‌ای دنبال کنیم.

این خصلت عجیب را می‌شود میان برخی از صاحبان مغازه‌های فروش صنایع دستی دید؛ در آن لحظه که یک گردشگر خارجی وارد مغازه‌ای شده و همزمان هموطنی نیز به این قصد وارد می‌شود.

در این لحظه صاحب مغازه، یا مشتری ایرانی را تحویل نمی‌گیرد و او برای پرسیدن قیمت یا کسب اطلاعات بیشتر درون مغازه هاج و واج می‌ماند یا مثل چند موردی که خود شاهد آن بوده‌ام، مشتری هموطن با تشر و با این جمله «که برو فعلا وقت نداریم» از مغازه بیرون می‌شود.

این‌طور به نظر می‌رسد که انگیزه صاحب مغازه از این کار، تمرکز برای مجاب کردن گردشگر خارجی به خرید است و صدالبته فروش اجناس با قیمتی بالاتر از آنچه به ایرانی‌ها می‌فروشد.

این خصلت عجیب بعضی از ماست که نمی‌توانیم مشتری را به یک چشم ببینیم و تصور نکنیم که مشتری ایرانی حتما برای وقت‌گذرانی به مغازه آمده و مشتری خارجی حتما برای خرید؛ البته شاید یکی از دلایل این قبیل برخوردها، ناآشنا بودن چشم ما با گردشگران خارجی و سال‌ها حضور کمرنگ آنها در کنار ما باشد که حالا تا یک نفر از آنها را می‌بینیم صبر از کف می‌دهیم و به خودی پشت می‌کنیم؛ البته این خصلت را نمی‌شود همگانی دانست، ولی شک ندارم اگر ورود گردشگران به کشور بیشتر از امروز شود، دل آن عده که چنین می‌کنند با هموطنان نرم‌تر خواهد شد.

مریم خباز ‌-‌ گروه جامعه