آتش، یادتان را نمی‌سوزاند

باید عاشق خدمت به مردم و فداکاری باشی تا در میان هرم آتش، انسانی را از مرگ حتمی نجات دهی.

وقتی می‌توانی تا حدود وظایف تعیین‌شده‌ات حرکت کنی، ولی فراتر از آن حرکت می‌کنی، وقتی قرار نیست جانت را برای نجات جان دیگری از دست بدهی، ولی این کار را با علم و آگاهی انجام می‌دهی، اینجاست که می‌گوییم این کارها دیگر در تعریف شغل و وظیفه جا نمی‌گیرد.

خیلی سخت است به آتش‌نشان شهیدی که آگاهانه ماسک اکسیژن را از صورتش برمی‌دارد تا دختربچه‌ای 9 ساله نفس بکشد، بگوییم او فقط به وظیفه‌اش عمل کرده است.

امید عباسی می‌توانست در آن جهنم سوزان، ماسک را از صورتش برندارد تا خودش زنده بماند و اتفاقا کسی هم به‌خاطر این کار او را مواخذه نمی‌کرد، اما این آتش‌نشان فداکار تهرانی که سال قبل به شهادت رسید، حاضر شد برای بقای همنوعش، از جانش بگذرد تا ایثار و انسانیت هم مقابلش زانو بزند.

این موردها هم کم نیستند، کافی است گشتی در اخبار حوادث بزنید و سرگذشت آتش‌نشان‌های شهیدی را بشنوید که بی‌چشمداشت و بی‌منت، جانشان را میان آتش جاگذاشته‌اند.امروز، روز آتش‌نشان است. روز آدم‌هایی که در دنیای واقعی و نه در فیلم‌های تخیلی، قهرمانان واقعی شهرها هستند.

چه زیبنده است که برای قدردانی از زحمات آنها هم که شده، حداقل بار اضافی بر دوش آنها نگذاریم.

این‌که آمارهای رسمی می‌گوید 40درصد آتش‌سوزی‌ها به علت پرتاب اشیای آتش‌زاست یا 95 درصد تماس‌ها با آتش‌نشانی پایتخت، مزاحمت تلفنی است، این رفتارها به‌هیچ‌وجه زیبنده فرهنگ ایرانی نیست و به همین دلیل، همه رسانه‌ها و نهادهای فرهنگ‌ساز وظیفه دارند که با آموزش عمومی، نحوه رعایت نکات ایمنی و برخورد صحیح با مراکز آتش‌نشانی را ترویج دهند.

امین جلالوند - گروه جامعه