سلام ای مشرق نورانی عشق

هر صبح و شام که می‌شود میلیون‌ها دل عاشق و شیدایی به سوی حرم و بارگاه تو می‌ایستند و به نشانه ادب دست به سینه می‌گذارند و به تو سلام می‌دهند.

خیل عظیم دلدادگان هر روز در امتداد جاده‌ای که به سوی حرم تو روان است دل می‌سپارند تا در شوق خراسان و مشهد پروانه‌وار به طواف آستان قدس تو قدم بگذارند.

شوق زیارت و سعی مشتاقان در حرم تو زیباتر از همه جلوه‌های عالم هستی است. تو تنها محرم راز و مونس مردمی هستی که حاجات و نیاز خود را از تو طلب کرده و سفره دل را در حرم تو پهن می‌کنند.

هم آنان که به حرم تو حاجت می‌آورند دریای احسان و کرامت تو را بی‌کران می‌بینند. همه به حرم تو می‌آیند که بوی سیب دارد و هر لحظه صدای ملائک در آن طنین‌انداز می‌شود.

آقا، حرم تو قبله هشتم من است. نذر همه هستی و زندگی من لحظه‌ای بودن در ضریح توست و حضور در خراسانی که ریشه در مدینه و نجف و کربلا و کاظمین و سامرا دارد. در واژه‌واژه‌های تمام وجود من نام مقدس تو چراغانی می‌کند.

در امتداد جاده‌ای که از دل‌های ما به سمت و سوی حرم منتهی می‌شود، مرا به یاد شکفتن می‌اندازد.

با نام تو که هشتمین قبله‌ای، با نام تو که همه معنای آفتابی در عمق امید غرق می‌شوم. آقای من! ای رهایی‌بخش قلبم از سکون از پل قلبم فقط تو را در یاد سپرده‌ام.

آقا «السلام علیک» می‌گویم، تا رواق چشمانم با قطرات اشک همه وجودم، آیینه‌کاری شود. من به عشق زیارت تو می‌آیم تا از لابه‌لای ضریح اشک، سیمای تو را ببینیم که در هاله‌ای از عصمت، پاکی و جلوه الهی قرار دارد.

تو رئوف و مهربانی و بی‌دلیل نیست وقتی دستی به تمنا به پنجره فولاد می‌رسد، قفل‌های بسته را می‌گشاید.

محمد خامه‌یار - جام‌جم