با زنبور عسل به جنگ سرطان بروید

بر اساس مقاله ارائه شده در نشست انجمن شیمی آمریکا، محققان توانسته‌اند راهی را برای توقف رشد سلول های سرطانی پیدا کنند.

این کار در مراحل بسیار ابتدایی خود قرار داشته اما در آزمایشات برای توقف رشد سلول های سرطان پستان و ملانوما با موفقیت عمل کرده است.

روش محققان از نانوفناوری برای انتقال عنصر مصنوعی مشابه سم زنبورهای عسل، مارها و عقرب ها استفاده می‌کند.

متون قدیمی نشان می‌دهد که پزشکان در سالیان متوالی از سم برای درمان بیماری ها بهره می‌بردند. در سال 14 قبل از میلاد، پلینیوس، نویسنده یونانی به توصیف استفاده از زهر زنبورعسل به عنوان درمانی برای کچلی اشاره کرده است.

پزشکان از نیش های زنبور عسل برای درمان نقرس امپراتور شارلمانی در دهه 700 بهره برده بودند. درمان های سنتی چینی نیز از زهر قورباغه برای مبارزه با سرطان های کبد، ریه، روده و لوزالمعده استفاده می‌کنند.

مشکل کلی در تزریق زهر به افراد، عوارض جانبی مضر آن است. ویژگیهای موجود در زهر که سلول های سرطانی را نبود می‌کنند، می‌توانند به سلول های سالم نیز مشابه شیمی‌درمانی آسیب وارد کرده و از عوارض جانبی دردناکی برخوردار باشند.

اما محققان دانشگاه ایلینویز روشی را برای جداسازی پروتئین ها و پپتیدهای مهم در زهر ایجاد کرده‌اند که بتوان از آنها برای توقف رشد سلول های سرطانی بهره برد. آنها راهی را برای مصنوعی کردن این سلول های مفید پیدا کرده‌اند.

این ماده مصنوعی سپس با استفاده از فناوری نانو به سلول های سرطانی منتقل می‌شود. ماده مذکور با استتار کل سم به شکل بخشی از نانوذره، از کنار سلول های سالم عبور کرده و تنها به سلولهای سرطانی جذب می‌شوند. این نانوذارت حاوی سم مصنوعی با چسبیدن به سلول های سرطانی می‌توانند رشد آنها را کند یا متوقف کرده و شاید در نهایت از انتشار سرطان جلوگیری کنند.

بنظر می‌رسد که ذرات درون زهر زنبورعسل می‌توانند بطور خاص سلول های بنیادی سرطانی را متوقف کنند.

برخلاف شیمی‌درمانی، این روش هدف‌مند در شکل نظری تنها سلول های سرطانی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در صورت موفقیت می‌توان این ماده طبیعی موجود در زهر را پایه‌ای برای کل مجموعه داروهای مبارزه با سرطان قرار داد.

محققان قصد دارند ترکیب زهر مصنوعی و فناوری نانو را در سلول های سرطانی موش ها و خوک ها آزمایش کنند و در صورت موفقیت این روش در گام بعدی بر روی انسان آزمایش خواهد شد.

طبق پیش‌بینی دانشمندان، این درمان بین سه تا پنج سال آینده در دسترس قرار خواهد گرفت. (ایسنا)