شاید رفتن کرش بهترین اتفاق ممکن باشد

به گزارش جام جم ورزشی، مثل دونده‌ای که در خط استارت پیش می‌افتد و دیگر هم از نفس نمی‌افتد، والیبال همواره یک قدم از فوتبال پیش است! حرف از عملکرد ورزش‌های تیمی ایران و مقایسه والیبال و فوتبال در رقابت‌های جهانی است؛ تقدیر این چنین است که والیبال و فوتبال ایران، تقریبا هم زمان وارد رقابت‌های مهم بین‌المللی شوند و در نتیجه مقایسه عملکردشان بدون هیچ زحمتی ـ به روز ـ در ذهن بیننده‌های این رویدادها شکل بگیرد.

این اواخر، درست زمانی که ایران در تب برگزاری انتخابات ریاست جمهوری بود، والیبال ایران در خاک ایتالیا، شکستی تاریخی برای رقیب رقم زد و چند روز بعد، تیم ملی فوتبال هم در کره‌جنوبی موفق به برد یک بر صفر و دریافت جواز صعود به جام‌جهانی شد. حالا ـ این روزها ـ والیبال در جهان بهترین است و با شکست دادن تیم‌های سید یک جهان، در صدر گروه خود ایستاده و اتفاقا باز در همین روزها، تیم فوتبال ایران نمایشی قابل تقدیر ـ بویژه برابر مسی و آرژانتین ـ در جام‌جهانی داشت؛ تقدیر چنین است که والیبال و فوتبال با هم مقایسه شوند و همین شاید فرصتی باشد برای ارائه نگاهی متفاوت به ماجرای ماندن یا نماندن کرش در تیم ملی فوتبال ایران.

«آقای وزیر، کرش را نگه‌دار»، «بیانیه جمعی از روزنامه‌نگاران ورزشی در حمایت از کرش»، «کرش خطاب به فدراسیون: پیشنهادتان را مکتوب کنید!» و... اینها چند تیتر و خبر درباره موج این روزهاست که همه نشان از نگاه مثبت به عملکرد کرش و ادامه حضور او در فوتبال ایران دارد. تردیدی نیست که مرد خوش پوش پرتغالی لایق چنین مهربانی‌هایی از طرف مردم ایران هست. او با وجود حرف و حدیث‌های بسیار، مشکلات فراوان و فشارهای احساسی منتقدانش، در نهایت توانست روی چهره فوتبال ایران جراحی زیبایی انجام دهد و در نتیجه دنیا با اشتیاق به تماشای این چهره دوست‌داشتنی نشست. ایران موفق به کسب امتیاز از نیجریه شد، ایران، مردم آرژانتین را جان به لب کرد تا ببرند، ایران در آغاز آخرین مسابقه دورمقدماتی گروهش هنوز از بخت صعود برخوردار است، اینها همه واکنش‌هایی بود که در ذهن کارشناسان فوتبال شکل گرفت؛ آخر آنها پیش از آغاز رقابت‌ها، حتی ایران را در خیال‌پردازی‌هایشان هم جدی نمی‌گرفتند، راستش خود ما هم توان بال و پر دادن به رویاهایمان، تا این حد ـ که کرش باعث شد اتفاق بیفتد ـ را نداشتیم. علاوه براین، کرش به لحاظ جاانداختن رفتار حرفه‌ای، ایستادن سر اصول و ایجاد نظم میان بازیکنان، وزن فوتبال ایران را در حد تبدیل رضا عنایتی به هالک بالا برد!

با این همه، بگذارید دلیل حمایت از رفتن او را با بازگشت به زمین والیبال آغاز کنیم. جایی که وقتی ولاسکو ـ مربی پیشین و بسیار موفق والیبال ایران ـ اعلام کرد قصد رفتن دارد، تیترها و رفتار و خواسته‌های مردم و رسانه‌ها، درست عین برخورد همین روزهایشان با ماجرای رفتن کرش بود. حق داشتند، همه حق داشتند. ولاسکو کاری با والیبال ایران کرده بود که همین الان هم در این متن واژه مناسبی پیدا نمی‌شود که دقیق، بزرگی کارش را توصیف کنیم.

در روزهایی که فوتبال ایران به جایی رسیده بود که حتی برای عبور از تیم‌های درجه 2 و 3 آسیا ـ مثل لبنان ـ نیاز به دعا، آن هم از ته‌دل و عمیق داشت، والیبال ایران در آسیا، بزرگان قاره ـ چین و کره جنوبی و ژاپن ـ را 3 بر صفر، 3 بر صفر، 3 بر صفر، پی در پی می‌برد. بعدها که فوتبال خودش را با کرش بالا کشید و حاصلش شد برتری مقابل یکی از قوی‌ترین تیم‌های آسیا (کره جنوبی) در زمین حریف و صعود به جام‌جهانی، والیبال با ولاسکو، یک ست، دو ست ـ چیزی در معادل فوتبالی اش شبیه عملکرد امروز فوتبال ایران در جام‌جهانی ـ از غول‌های این ورزش می‌گرفت و حالا... والیبال ایران با مربی جدید خود ـ اسلوبودان کواچ ـ در صدر گروهی متشکل در قوی‌ترین تیم‌های این ورزش، در بالاترین سطح رقابتی جهانی قرار دارد و فوتبال تازه با کرش به مقطعی رسیده که ولاسکو می‌خواست از والیبال ایران جدا شود.

والیبال در سال‌های اخیر، همواره یک قدم از فوتبال پیش بوده و از این زاویه دید، شاید رفتن کرش از فوتبال ایران، بتواند معادلی شبیه عملکرد باورنکردنی والیبال پیدا کند. شاید فوتبال ایران هم در این مقطع (روزهای خوب تحول و جهانی‌شدن) برای صعود بیشتر نیاز به رفتن کرش و آمدن یک کواچ داشته باشد؛ کسی که از کرش جوان‌تر باشد، با انگیزه‌تر و پر از اشتیاق ثابت کردن این نکته که از کرش هم بهتر است. این اتفاق اگر رخ بدهد، رفتن کرش می‌تواند تبدیل به بهترین اتفاق ممکن برای فوتبال ایران شود، گرچه مساله علی کفاشیان و عملکرد فدراسیون او هم در میان است که یافتن یک کواچ برای پر کردن جای کرش در فوتبال را کاری سخت می‌نماید.

شهرام فرهنگی ‌/‌ جام‌جم