برزیل؛ ستاره ششم با ژوکوبونیتو

بزرگ‌ترین و پرجمعیت‌ترین کشور آمریکای جنوبی است. پایتخت آن برازیلیا و زبان رسمی آن پرتغالی است. برزیل که منطقه وسیعی را بین مرکز آمریکای جنوبی و اقیانوس اطلس در بر می‌گیرد، شرقی‌ترین کشور قاره آمریکاست و با کشورهای اروگوئه، آرژانتین، پاراگوئه، بولیوی، پرو، کلمبیا، ونزوئلا، گویان، سورینام و گویان فرانسه هم‌مرز است. در حقیقت، برزیل به جز اکوادور و شیلی با تمامی دیگر کشورهای آمریکای جنوبی مرز مشترک دارد. جمعیت برزیل طبق سرشماری رسمی بالغ بر ۱۸۷٬۳۹۳٬۹۱۸ نفر است. نوع حکومت برزیل جمهوری است و در حال حاضر دیلما روسف رئیس جمهور این کشور محسوب می شود. برزیل کشوری چندملیتی به شمار می رود و جمعیت آن متشکل از نژادهای اروپایی، سرخ‌پوستان آمریکا، آفریقائیان و نیز آسیائیان است. زبان رمسی برزیل، پرتغالی است. مذهب اصلی این کشور کاتولیک کلیسای رم است. محبوبت‌ترین ورزش در برزیل فوتبال است و برزیل شهرت بسیاری به خاطر فوتبالیست‌های مشهور خود دارد. این تیم به عنوان میزبان جام جهانی از حضور در رقابت های انتخابی معاف بود. برزیل موفق‌ترین تیم ملی فوتبال در تاریخ جام جهانی فوتبال با ۵ قهرمانی در سال‌های: ۱۹۵۸، ۱۹۶۲، ۱۹۷۰، ۱۹۹۴ و ۲۰۰۲ بوده است و همچنین موفق‌ترین تیم در جام کنفدراسیون‌ها با چهار قهرمانی می‌باشد. برزیل تنها تیم ملی است که در تمامی جام‌های جهانی بدون هیچ غیبتی حضور داشته‌است. برزیل در گروه A جام جهانی با کراوسی، کامرون و مکزیک همگروه است و همن منتظر قهرمانی ششم و الصاق ستاره ششم روی پیراهن زرد برزیل هستند. هوادارانی که در خانه به چیزی به غیر از قهرمانی رضایت نمی دهند.

ستاره: بی تردید کلیدی ترین ستاره برزیل در جام جهانی نیمار است. ستاره فانتزیست و خلاق که جملگی او را میراث دار خلف بزرگانی چون پله، سوکراتس، رونالدو و رونالدینیو می دانند. نیمار فصل گذشته و در فاصله یک سال مانده به جام جهانی در انتقالی جنجالی به بارسلونا پیوست تا در فاصله یک سال مانده به جام جهانی، در چرخه فوتبال پرفشار اروپا صیقل خورده و آبدیده شود. در برزیل همه امیدهای خود را به ساق های جادویی نیمار گره زده اند و همین فشار مضاعفی را به نیمار تحمیل می کند. به ویژه اینکه جام جهانی در خانه برگزار می شود و همین انتظاترات از این ستاره برزیلی را به واج رسانده.

نیمکت: لوئیز فلیپه اسکولاری سرمربی برزیل است. مردی که آخرین قهرمانی برزیل در جام جهانی در سال 2002 به دستان او رقم خورد. بعد از چند دوره آزمون و خطا با متوسط هایی چون مانو منزس، فدراسیون فوتبال برزیل تصمیم گرفت تا نیمکت داغ سله سائو را به فیل بزرگ بسپارد تا بلکه در جام بیستم در خانه مسیر قهرمانی هموارتر باشد. فتح جام کنفدراسیون ها در سال گذشته که با برد پرگل اسپانیا در فینال همراه بود به این انگاره هاشور واقعیت زد. هر چند تفکرات زیبایی گریز او در تعارض با فوتبال سنتی ژوکوبونیتو قرار دارد.

نحوه صعود: میزبان

حضور در جام جهانی: 20 دوره/ بهترین عملکرد: قهرمانی (1958، 1962، 1970، 1994، 2002)

لیست بازیکنان

دروازه‌بانان: ژولیو سزار (تورنتو)، جفرسون (بوتافوگو) و ویکتور (اتلتیک‌ مینیرو)
مدافعان: دانته (بایرن‌مونیخ)، داوید لوئیز (چلسی)، هنریکه (ناپولی) و دنی آلوس (بارسلونا)، تیاگو سیلوا (پاری‌سن ژرمن)، مایکون (رم)، مارسلو (رئال مادرید) و مکسول (پاری‌سن ژرمن)
هافبک‌ها: فرناندینیو (منچستر‌سیتی)، هرنانس (اینتر)، لوئیس گوستاوو (وولفسبورگ)، اسکار (چلسی)، پائولینیو (تاتنهام)، رامیرس (چلسی) و ویلیان (چلسی)
مهاجمان: نیمار (بارسلونا)، جو (اتلتیک‌ مینیرو)، هالک (زنیت)، فرد (فلومیننزه) و برنارد (شاختار‌دونتسک)