لطفاً خودتان را تنها نگذارید!

جام جم سرا:

اینطور که به نظر می رسد در حال حاضر شما با دو مسئله مهم روبه رو هستید که هر یک از آن ها به تنهایی می تواند سهم بزرگی در ایجاد خلق افسرده در شما داشته باشد. ما هنگامی تنهایی را بیشتر از هر زمان دیگری احساس می کنیم که دیگران تنهایمان می گذارند، چرا که در عین حال که موجودات مستقلی هستیم، تمایل به اجتماعی بودن و برقراری ارتباط با دیگران یکی از حقایق انکارناپذیری است که در زندگی با آن روبه رو هستیم. در حال حاضر نیز همسر شما به نوعی شما را تنها گذاشته و فرزندانتان نیز به نوعی دیگر. اما آنچه مهم است این است که خودتان ، خودتان را تنها نگذارید!

توصیه من به شما مخاطب عزیز این است:

1- خودتان را دوست داشته باشید و بیش از پیش به خود اهمیت دهید. شرایط را بپذیرید، اما آن را به رنج تبدیل نکنید. بگذارید گذشت زمان شما را یاری دهد و در کنار آن تلاشتان بر این باشد که با خلقی که دارید مبارزه نکنید، بلکه مدارا کنید.هر گاه واقعه ای ما را از تعادل روحی که آرامش را برایمان فراهم می ساخته، خارج می کند، تنها لازم است فرصت دهیم این تعادل باز گردد.

2- سعی کنید اوقات فراغت خود را با انجام فعالیت های ورزشی، مطالعه، خرید کردن، دید و بازدید و... پر کنید. پیاده روی و انجام فعالیت های هوازی که همراه با حرکات بدنی سریع و انرژی بر است بسیار کمک می کند تا خلق افسرده تان به مرور برطرف شود.

3- به یاد داشته باشید انسان موجودی از سنگ سخت تر و از گل لطیف تر است. سعی کنید قدرت انعطاف پذیری خود را تقویت کنید. این امر از طریق بهره بردن از جلسات مشاوره تخصصی بهتر امکان پذیر است ، چرا که نیاز است ابتدا خلق افسرده شما تا میزان زیادی کاهش یابد ، آنگاه روش سازگار شدن با رویداد های پیش بینی نشده زندگی را بیاموزید و مهارت سازگاری تان را تقویت کنید.

در پایان لازم است پس از آن که قدری از لحاظ روحی تقویت شدید، به مرور انتخاب های خود در زندگی بپردازید. این که اگر ازدواج فامیلی را پذیرفته بودید، انتظار داشتن فرزندان بیمار می توانسته امری قابل پیش بینی باشد. پس از فوت فرزندان، همسران بهترین تکیه گاه یکدیگر برای تحمل شرایط دشوار و رسیدن به آرامش هستند، لذا قابل درک است که این موضوع برای شما که چنین همسری در کنار خود نداشته اید، دشوار تر بوده باشد. در نهایت از آنجا که حاصل زندگی مشترک هر چه باشد هر دو نفر ( همسران ) در آن سهم دارند، لازم است سر فرصت به سهم خود در این جدایی نیز بیندیشید و سعی کنید خصوصیات منفی خود را اصلاح کنید.(پریسا غفوریان – کارشناس ارشد روانشناسی بالینی/خراسان)